توصیف حاج قاسم از شهید صیاد شیرازی+ فیلم

به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، شهید امیر سپهبد علی صیاد شیرازی از فرماندهان ارتش جمهوری اسلامی ایران بود که در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران نقش مؤثری ایفا کرد. او فرماندهی عملیات‌های ثامن‌الائمه، طریق‌القدس، فتح‌المبین و بیت‌المقدس در جنگ تحمیلی را بر عهده داشت. این شهید همچنین فرماندهی نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی، عضویت در شورای عالی دفاع ملی، معاونت بازرسی ستاد فرماندهی کل نیرو‌های مسلح و جانشینی رئیس ستاد کل نیرو‌های مسلح را بر عهده داشت.

شهید علی صیاد شیرازی در ۱۶ فروردین‌ماه سال ۱۳۷۸ همزمان با عید خجسته غدیر با حکم مقام معظم فرماندهی کل قوا به درجه سرلشکری نائل آمد و یک هفته پس از آن در روز شنبه ۲۱ فروردین‌ماه در حوالی خانه‌اش مورد سوءقصد عوامل منافق قرار گرفت و به شهادت رسید.

صیاد، سلمان ارتش بود

این فرمانده ارتش در دوران دفاع مقدس و بعد از آن نظامی مقتدر و ولایت‌پذیر بود. طوری که سردار شهید حاج‌قاسم سلیمانی در توصیف او گفته بود: «زیباترین تعبیر کلام امیرالمؤمنین (ع) در حق مالک اشتر است و صیاد مصداق این کلام امیرالمؤمنین (ع) است. صیاد سلمان ارتش ما بود ضمن این که مصادیق مالک را هم در خود جایی داده بود.»

همین نظامی که حاج قاسم از به عنوان سلمان ارتش یاد می‌کرد، در کار‌های خانه از جمله تمیز کردن آشپزخانه و پله‌ها و حتی اطو زدن لباس‌ها به همسرش کمک می‌کرد. مریم صیاد شیرازی درباره روحیات پدر می‌گوید: «پدرم احترام زیادی به مادرم می‌گذاشت. خواهرم مرجان عقب مانده ذهنی است و همه زحمت‌های او به دوش مادر است. به همین خاطر پدر همیشه سعی می‌کرد کار‌ها و زحمات خودش به دوش مادر نباشد. مادرم می‌گفت: اوایل ازدواجمان یکبار آمدم لباس‌های پدرتان را بشویم، او ناراحت شد و گفت: بگذارید کار‌های شخصی‌ام را خودم انجام بدهم.»

شهید صیاد لباس‌هایش را خودش اتو می‌زد

وی بیان می‌کند: «من خودم شاهد بودم که وقتی پدرم با تمام خستگی به منزل می‌آمد، منتظر نمی‌شد که ما برایش چای بریزیم یا بخواهد پا روی پا بیندازد و دستور بدهد. خودش چای می‌ریخت. حتی مادربزرگم از زن‌های قدیمی بود که به مرد‌ها خیلی احترام می‌گذاشت، ناراحت می‌شد و به مادرم می‌گفت شوهرت خسته از راه رسیده، خودش برود چای بریزد؟ که مادرم می‌گفت: خودش دوست دارد؛ یا می‌بیند من کار دارم، خودش چای می‌ریزد.»

دختر این فرمانده ارتش در توصیف پدر می‌گوید: «من خیلی دوست داشتم پدرم کاری از من بخواهد و انجام بدهم. اما پدرم لباس‌هایش را همیشه خودش اطو می‌کرد. وقتی بزرگتر شدم، لباس‌های پدر را اطو می‌کردم ولی به مادرم اجازه نمی‌دادند این کار را بکند و می‌گفت: زحمت بچه‌ها به دوش شماست دیگر این کار را نکنید. وقتی مهمان داشتیم، پدرم خیلی مراعات می‌کردند که مادر اذیت نشود؛ سعی می‌کرد همکاری کند یا اگر نمی‌توانست، غذا از بیرون تهیه می‌کرد.»

پدرم موقع انجام کار‌های خانه وضو می‌گرفت

یکی از ویژگی‌های شهید صیادة دائم‌الوضو بودن او بود. او حتی وقتی می‌خواست به فرزندش علی در درس‌هایش کمک کند، وضو می‌گرفت. مریم صیاد شیرازی در این باره روایت می‌کند: «بعد از جنگ اگر جمعه‌ها پدرم منزل بود، در تمیز کردن آشپزخانه و پله‌ها کمک می‌کردند. این جزء برنامه ثابتش بود که هر وقت جمعه‌ها خانه بود، یک لباس کهنه می‌پوشید و چفیه دور صورتش می‌پیچیدند و کار می‌کردند. اگر کسی پدرم را می‌دید باورش نمی‌شد که این همان آدم نظامی است که صبح‌ها این همه آدم برایش احترام نظامی می‌گذارند. هر زمان هم که این کار‌ها را می‌کردند، قبلش وضو می‌گرفتند و ۲ رکعت نماز می‌خواند. ما می‌گفتیم تمیز کردن آشپزخانه که وضو ندارد، می‌گفت من این کار را می‌کنم که رنگ و و بوی الهی داشته باشد و خالص برای خدا باشد.»