تمرکز سینمای جهان در جشنواره فیلم کن بر نابرابری‌های اجتماعی-اقتصادی بود

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری علم و فناوری آنا، در شروع فیلم جدید کارگردان بریتانیایی، کن لوچ، به نام «بلوط پیر» صحنه‌ای وجود دارد که در آن گروهی از مردم محلی در حال اعتراض به ورود پناهنده‌های سوریه‌ای به شهر کوچکشان در نزدیکی دورهام انگلستان هستند.

«بلوط پیر» که در بحش اصلی جشنواره هفتاد و ششم رقابت می‌کند از جمله فیلم‌های پرشماری است که امسال ساخته شده‌اند و روی جنگ‌های داخلی، بحران پناهنده‌ها و نابرابری‌های اجتماعی-اقتصادی در سراسر دنیا تمرکز می‌کنند.

لوچ، که در فیلمش «سهم فرشته‌ها» محصول سال ۲۰۱۲ به بحران بیکاری و رکود اقتصادی در سال ۲۰۰۸ پرداخته و در فیلم «من، دانیل بلیک هستم» نیز بدبختی‌های افراد بیکاری که با کمک‌های دولتی زندگی می‌کنند را نشان داده است، یکی از شانس‌های اول دریافت نخل طلا بود، البته او پیش‌تر دو بار این جایزه را به دست آورده است.

فیلم دیگر مطرح این دوره فیلم «لا چیمارا» ساخته کارگردان ایتالیایی آلیس رورواچر بود که به کاوش درباره نابرابری‌های اجتماعی-اقتصادی در جامعه ایتالیا می‌پردازد. «برگ‌های افتاده» ساخته کارگردان فنلاندی آکی کوریسماکی درباره شرایط افرادی است که در کارخانه‌ها کار یدی می‌کنند و فیلم آمریکایی «مگس‌های سیاه» ساخته کارگردان فرانسوی ژان-استفان سوایر نیز داستان مددکار‌های نیویورکی است که سعی می‌کنند به انسان‌های فقیر و بی شغل کمک کنند.

برنده نخل طلای ۲۰۰۶ و ۲۰۱۶، کن لوچ که سابقه همکاری طولانی با فیلمنامه نویس بزرگی، چون پل لاورتی را در کارنامه دارد به کنکاش در جامعه‌ای می‌پردازد که توسط جنگ‌ها و فقر ضعیف شده است. یکی از کاراکتر‌های «بلوط پیر» در اعتراض به این که جامعه قادر به محافظت از جمعیت تحت فشار در مقابل نبود شغل و فرصت‌ها نیست می‌گوید: «ما یکی از ثروتمندترین کشور‌های دنیا هستیم.»

رورواچر، یکی از شش زن کارگردان حاضر در رقابت امسال جشنواره کن، به کاوش در شکاف هولناک بین ثروتمندان و فقرا در فیلم جدیدش به نام «لا چیمرا» ادامه می‌دهد. این فیلم درباره گروهی از مردان و زنان بیکار است که در برای پیدا کردن اشیای عتیقه نبش قبر می‌کنند و بعد اشیا را می‌فروشند تا پولی به دست بیاورند.

او که پیش‌تر در سال ۲۰۱۸ فیلمی درباره کارگران مزارع در یک روستا در ایتالیا فیلم ساخته بود به رویکرد و نگاه خاص خود به نابرابری‌های اجتماعی در ایتالیا ادامه داده است.