فیلمی دیدنی در ستایش رسانه‌ مقاومت

گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، محمد صالح سلطانی*ـ دفاع مقدس ما آن‌قدر چیزهای نادیده و ناشنیده دارد که هر اثر هنری درباره‌ی آن روزگار می‌تواند عرصه‌ای تازه برای نگاه کردن به این بخش پرافتخار از تاریخ ایران ایجاد کند. هر جنبه و نوع نگاه جدید یک فرصت برای پرداختی متفاوت به این حماسه‌ی ملی ما سروشکل می‌دهد و شاید اگر از این منطر به تولیدات اخیر سینمای ایران در ژانر دفاع مقدس نگاه کنیم، «آبادان یازده شصت» یک اتفاق ویژه باشد.

تازه‌ترین فیلم مهرداد خوشبخت که در اوج گستردگی ویروس کرونا به اکران رسید، زاویه‌دید متفاوتی را برای پرداختن به دفاع مقدس انتخاب کرده و از منظر «رسانه» به جنگ نگاه می‌کند. فیلمی که پس از استقبال در شبکه نمایش خانگی نوروز امسال روی آنتن تلویزیون رفت و اخیراً و در شب عید فطر نیز از شبکه افق بازپخش شد.

مقاومت، رسانه می‌خواهد و بدون انعکاس پیام کسانی که دارند در مقابل یک دشمن بزرگ ایستادگی می‌کنند، امکان تداوم مقاومت فراهم نیست. اگر جبهه‌ای شکل می‌گیرد، مردم پشت جبهه باید بتوانند در جریان اخبار جبهه قرار بگیرند و ساکنان میدان نبرد هم حتما به ابزاری برای فهمِ آن‌چه در بخش‌های مختلف میدان درحال رخ دادن است نیاز دارند. با همین منطق است که اهمیت وجود رسانه‌های جمعی در میانه‌ی بحران‌ها بیشتر خودش را نشان می‌دهد و ایستگاه‌های رادیویی/تلویزیونی را به یکی از اولین اهداف نیروهای مهاجم تبدیل می‌کند.

بیشتر بخوانید:

«آبادان یازده 60» را باید در سینما دید چون صدا در آن محوریت دارد

«آبادان یازده60» را از امروز آنلاین ببینید

ترجیح می‌دهم «آبادان یازده 60» را روی پرده سینما ببینم

رسانه‌های جمعی در هنگامه‌ی جنگ مثل شمع‌اند و اگر خاموش شوند، تمام میدان مقاومت در تاریکی فرو می‌رود. در روزهای نخست جنگِ تحمیل‌شده بر ما هم این رسانه‌ها و در راس آن‌ها فراگیرترین رسانه‌ی آن روزگار یعنی «رادیو» بود که ابعاد نبردِ نابرابرِ جاری در شهرهای جنوبی کشور را برای مردم روشن می‌کرد. در میان ایستگاه‌های مخلف رادیویی، رادیو آبادان اما جایگاهی ویژه داشت.

شهر از هر طرف تحت هجوم دشمن بود و رادیو آبادان عملاً صدای مقاومت شهر شده بود؛ رادیویی که هم اخبار نبرد را به گوش مردم و رزمندگان می‌رساند، هم روحیه‌ی مردم را در ساعات تلخ و تاریک جنگ حفظ می‌کرد. به همین دلیل، ایستگاه رادیویی شهر یکی از اهداف مهم نیروهای متخاصمِ بعثی بود و یکی از گلوگاه‌های شهر که باید به هر قیمت حفظ می‌شد. «آبادان یازده شصت» راویِ ماجراهایی است که بر این ایستگاه رادیویی در روزهای نخست جنگ رفته است.

«آبادان یازده شصت» را از جهات مختلف می‌توان فیلم قابل اعتنایی دانست. گذشته از نکات بحث‌برانگیز تکنیکی که شاید نیاز به ظرافت بیشتری داشتند، فیلم حرفِ تازه‌ و کمترشنیده‌شده‌ای را برای مخاطبش بازگو می‌کند. «آبادان یازده شصت» در روزگار فراگیری رسانه‌های اجتماعی و گسترش اخبار زرد و فِیک، دارد از اهمیت وجود رسانه‌های اصیل حرف می‌زند؛ رسانه‌هایی که در شرایط بحرانی، عصای دست مردم‌اند و به گذر از بحران کمک می‌کنند.

قهرمانان «آبادان یازده‌شصت» تصویرگرِ کسانی هستند که رسانه را در خدمت مقاومت مردم به کار گرفته و تمام برنامه‌های خود را با هدف تقویت جبهه‌ی مقاوم شهر تنظیم می‌کنند. «آبادان یازده شصت» قصه‌ی دیروز نیست، حکایت امروز ماست؛ داستانِ مایی که گرفتار در یک جنگِ همه‌جانبه و ترکیبی، به رسانه‌هایی شبیه رادیو آبادان نیاز داریم؛ رسانه‌هایی که شرایط موجود را عمیقاً درک کرده باشند و با رویکردی مسئولانه و دلسوزانه، ظرفیت رسانه‌ای خود را برای خدمت به آرمان «مقاومت» به کار گیرند.

«آبادان یازده شصت» دست روی مضمون مهمی گذاشته. مضمونی به‌روز که از دل روزگار دفاع مقدس بیرون کشیده شده اما برای احوالات امروز ما پیام مهمی دارد. فیلم صمیمیِ مهرداد خوشبخت را اول از همه باید اهالی رسانه تماشا کنند و بعد مردمی که مخاطبِ هرروزه‌ی رسانه‌های هزاررنگ‌اند. «آبادان یازده شصت» یک نمونه‌ی دلنشین از «رسانه‌ی مقاوم» را به تصویر می‌کشد و شاید همین موضوع برای اینکه فیلم را به یک اثر ارزشمند برای تماشا تبدیل کند، کافی باشد.

انتهای پیام/۴۱۰۴/