در گفتوگو با آنا عنوان شد؛
گزارش آنا از اظهارات تکراری وزیر نفت؛
بهانه‌های ادامه‌دار زنگنه برای فرار از ساخت پالایشگاه/ آیا وزیر نفت از راهکار مصوب مجلس برای تأمین مالی پالایشگاه‌سازی اطلاع ندارد؟
زنگنه در حالی با بهانه عدم امکان تأمین مالی از زیر بار ساخت پالایشگاه شانه خالی می‌کند که در سال جاری مجلس شورای اسلامی رسماً راهکاری اجرایی برای تأمین مالی ساخت پالایشگاه‌ها بدون اتکاء به منابع وزارت نفت تصویب کرده است.
به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری آنا، بیژن زنگنه بیش از 14 سال، سابقه حضور در پست وزارت نفت را دارد؛ بررسی کارنامه وی در ساخت و توسعه پالایشگاه نشان می‌دهد که عملکرد قابل قبولی در این زمینه نداشته، پالایشگاه میعانات گازی ستاره خلیج فارس تنها پالایشگاهی بود که در دوران وزارت وی از سال 92 تاکنون پیش رفت و به طور کامل به بهره برداری رسید. گرچه ساخت این پالایشگاه نیز از سال 86 در دولت نهم آغاز شده بود؛ ادامه ساختِ این پالایشگاه بزرگ به دلایل تحریم و کمبود منابع مالی تا ابتدای دولت یازدهم، 65 درصد پیشرفت داشت اما پس از سال 92 زنگنه به ادامه ساخت پالایشگاه ستاره خلیج فارس بی‌توجهی کرد و روند اجرای آن کندتر شد که نهایتاً پس از 6 سال این پالایشگاه تکمیل شد.
چرا در دوران وزارت زنگنه پالایشگاه‌سازی با مشکل روبرو بود؟
مهمترین مانعی که ساخت و توسعه پالایشگاه‌ها را در ایران با مشکل مواجه کرده، بی‌اعتقادی شخص وزیر یعنی آقای زنگنه و عدم حمایت وی از ساخت پالایشگاه‌های جدید بوده است. همین مسئله موجب افزایش اثرگذاری تحریم‌ها بر فروش و صادرات نفت ایران شده است. زنگنه در سال‌های وزارت خود سیاست خام‌فروشی را به صورت افراطی دنبال کرده تا جایی که حتی وی راه بی‌اثر کردن تحریم‌های نفتی را افزایش خام‌فروشی می‌داند. زنگنه مکرر بیان کرده که کشور با افزایش 2 برابری صادرات نفت، می‌تواند تحریم‌ها را بی‌اثر کند. وی در این باره بیان می‌کند:« اگر صادرات نفت کشور ۴ میلیون بشکه در روز بود، آمریکا دیگر نمی‌توانست نفت ایران را تحریم کند، چراکه خروج نفت ایران بسیار برایش زیانبار بود، همانگونه که نتوانست روسیه را در نفت و گاز تحریم کند، چون مقدار تولید نفت و گاز روسیه به مقداری بود که بازار تحمل خروج روسیه را نداشت.» برخلاف نظرات زنگنه، اغلب کارشناسان و مدیران حوزه نفت معتقدند که می‌توان با توسعه پالایشگاه‌ها و پتروپالایشگاه‌‌ها در کشور، ضمن افزایش ظرفیت پالایشگاهی داخلی، درآمدهای کشور را در شرایط تحریمی و همچنین غیرتحریمی چندبرابر کرد. علاوه‌براین فرآورده‌های نفتی برخلاف محموله‌های بزرگ نفتی به دلیل ابعاد کوچکتر و تنوع بیشتر محصولات، غیرقابل رهگیری و شناسایی بوده و به‌راحتی قابل تحریم نیستند.
- بیشتر بخوانید:
- زنگنه متهم اصلی کاهش درآمد نفتی و حذف کارت سوخت/ چه زمانی کشور از استیضاح وزیر نفت متضرر می‌شود؟
تکرار یک بهانه برای فرار از پاسخگویی دربرابر عملکرد ضعیف
تأکید مجدد و چندباره زنگنه بر گران بودن ساخت پالایشگاه، بهانه دیگری بود که وی روز گذشته یکشنبه در سخنان خود بیان کرد. زنگنه در این باره گفت « ساخت پالایشگاه بسیار بسیار گران است و برای هر بشکه تصفیه نفت خام، حداقل ۲۰ هزار دلار در یک پالایشگاه متعارف باید سرمایه‌گذاری شود، یعنی با فرض یک پالایشگاه ۳۰۰ هزار بشکه‌ای که مازوت آن حتی زیر ۱۰ درصد نیاید، ۶ میلیارد دلار باید هزینه شود که چهار تا پنج سال نیز زمان می‌برد و تنها ۲۵ درصد آن بنزین خواهد بود.» این سخنان در حالی بیان می‌شود که میزان نقدینگی در کشور به بیش از 2100 هزار میلیارد تومان رسیده و شیوه‌های بسیاری وجود دارد تا وزارت نفت با به کارگیری روش‌های بومی، اقدام به تأمین منابع مالی موردنیاز ساخت پالایشگاه در کشور کند.
علا‌وه بر وجود منابع لازم مالی در داخل، سعید محمد، فرمانده قرارگاه سازندگی خاتم الانبیا در سخنانی به توان 100 درصدی داخلی برای ساخت تمامی تجهیزات پالایشگاهی مانند ستاره خلیج فارس اشاره کرد و گفت: «تا چند ماه قبل در طراحی، ساخت و اجرا و تأمین قطعات و تجهیزات در جایی نظیر پالایشگاه ستاره خلیج فارس تا ۷۰ درصد تأمین داخل رسیده بودیم، اما امروز اگر بخواهیم پالایشگاهی دیگر نظیر ستاره خلیج فارس را بسازیم تا ۱۰۰ درصد طراحی، اجرا و تامین قطعات و تجهیزات در داخل خواهد بود.»
از منفی‌بافی‌های زنگنه تا راهکار مصوب مجلس برای تأمین مالی!
اظهارات منفی‌بافانه زنگنه در مورد غیرممکن بودن تأمین مالی ساخت پالایشگاه برای وزارت نفت در حالی عنوان می‌شود که در سال جاری در جهت استفاده از سرمایه‌های مردمی، طرحی با عنوان «افزایش ظرفیت پالایشگاه‌های میعانات گازی و نفت خام با استفاده از سرمایه‌های مردمی» در مجلس شورای اسلامی به تصویب رسید. در این روش ابتدا یک پتروپالایشگاه به کمک سازمان بورس و با استفاده از سرمایه‌های مردمی تأمین مالی شده و طی مدت ۴ سال ساخته می‌شود. سپس به محض بهره‌برداری از یک تا دو سال از تنفس خوراک برخوردار می‌شود. بدین ترتیب در دو سال اول، پتروپالایشگاه خوراک رایگان دریافت می‌کند و به سودآوری بالایی می‌رسد. سپس بهای نفت دریافتی را به صورت قسطی در سال‌های بعدی پرداخت می‌کند. در این روش در همان سال اول بهره‌برداری کل هزینه سرمایه‌گذاری‌شده توسط مردم را همراه با سود به آنها برمی‌گرداند و در عین حال مردم نیز سهامدار پتروپالایشگاه باقی می‌مانند.
انتهای پیام/4129/پ
انتهای پیام/
دایرةالمعارف دانش‌بنیان‌ها ۹۳؛
چگونه بهرهوری را در تیم استارت‌آپی افزایش دهیم؟
برای نخستینبار بومیسازی شد؛
