کارگردان «آپاندیس»: فیلم اولی‌ها آسیب‌پذیرترین‌های سینما هستند/ چه‌کسی حسین نمازی را می‌شناسد؟

سعید طاهری، خبرنگار فرهنگی آنا: حسین نمازی که فیلمش همراه با برگزیده‌های جشنواره توسط انجمن منتقدین به نمایش درآمد، در گفت‌وگویی درمورد این فیلم و فیلم بعدی‌اش توضیح داد:

جای فیلم‌تان در جشنواره خالی بود...

هیات انتخاب به هر دلیلی که فیلم را نپسندیدند برای من قابل احترام است. اعتراضی به این تصمیم نکردم، اما همین که بعضی از بزرگان سینما که فیلم را دیده بودند به این تصمیم اعتراض کردند، برای من خیلی باارزش است. سینماگرانی چون رسول صدرعاملی که از من و فیلمم حمایت کرد. به سختی و با کمترین هزینه‌ها فیلم را ساختیم. ای‌کاش گروه نتیجه زحمت‌شان را می‌گرفتند؛ بازیگری چون رضا اکبرپور بازی درخشانی در فیلم داشت، اگر در جشنواره دیده نشود، دیگر شانسی برای دیده شدن ندارد. حسین نمازی فیلم بعدی‌اش را می‌سازد؛ اما عوامل چه اتفاقی برایشان می‌افتد؟

فکر می‌کنید انتخاب داوران عادلانه بود؟

به آن‌ها می‌گویم:‌ رای شما قابل احترام است، اما آیا تمام جوانب را در نظر گرفتید؟ نمی‌خواهم بگویم انتخاب‌شان بد بود اما اگر به وجدان خودشان رجوع کنند، راحتند؟ هر 44 فیلم را دیدم که کار سخت و اسفناکی هم بود. حتی فیلم‌هایی که مردم نیمه‌کاره رهایشان کردند را تا انتها توی سالن نشستم و دیدم. فیلم‌های زیادی بودند که وقتی به نیمه می‌رسیدند سالن خالی می‌شد و غیر از من نهایتا یکی دو جوان توی سالن بودند.

حرص خوردید؟

حرص نخوردم، خندیدم. یک فضای ناامیدکننده تلخ... «آپاندیس» هم می‌توانست در جشنواره حضور داشته باشد. فیلمی که از جنس خودش بود و رد پای هیچ کارگردانی در آن دیده نمی‌شد. قصه‌ای که کاملا درون بیمارستان می‌گذشت و کنار اتفاق‌های ناراحت کننده مخاطب را می‌خنداند.

سادگی شخصیت اصلی لحظه‌های خنده داری را در فیلم به وجود آورده بود؛ تمام لحظه‌ها تعمدی بود؟

بله. تعمد داشتم بلاهت شخصیت‌ها را نشان بدهم. از ابتدا هدفم این بود که چنین لحظه‌هایی، بیشتر در فیلمم داشته باشم اما این کار را نکردم.

جدی نگرفتن شخصیت‌ها و فضای فیلم توسط فیلمساز، کار جسورانه‌ای‌ است که فکر می‌کنم فیلم را نجات می‌دهد...

فیلم بعدی‌ام، «چترباز» فضای کاملا جدی دارد. اما لحظه‌های زیادی در فیلم است که مخاطب را می‌خنداند و تلاش کرده‌ام مخاطب را بیشتر با فیلم درگیر کنم.

درمورد موسیقی فیلم صحبت کنید.

از ابتدا دو قطعه موسیقی برای فیلم در نظر داشتم. پیام آزادی چندین قطعه ساخت و از من خواست اگر موسیقی را دوست نداشتم، حذفشان کنم؛ امروز که فیلم را میان جمع دیدم تصمیماتی گرفتم. خوبی جشنواره این است که فیلم را کنار مردم می‌بینی، ضعف‌ها را متوجه می‌شوی...

ایده فیلم از کجا آمد؟

معمولا اتفاقی که پیرامونم رخ می‌دهد را تا انتها در ذهنم پیش می‌برم. روزی برای عیادت از یکی از بستگانم به بیمارستان رفته بودم. پرسنل بیمارستان به دفترچه‌اش شک کرده بودند و هرچند دفترچه متعلق به خودش هم بود... این قصه را توی ذهنم پیش بردم و به «آپاندیس» رسیدم. ایده‌ای که ابتدا برای یک فیلم کوتاه بود. زمانی که «حرف‌های درگوشی» پروانه ساخت نگرفت، «آپاندیس» را به قصد پروانه نگرفتن نوشتم، اما پروانه ساخت گرفت. چند روز قبل از فیلمبرداری بود و فیلمنامه نداشتم. رفتم شمال و «آپاندیس» را توی 8 ساعت نوشتم و وقت بازنویسی نداشتم و 3 روز بعد پروژه شروع شد.

متن در حین تصویربرداری چقدر تغییر کرد؟

تغییر زیادی نداشت. قطعا اگر وقت بیشتری داشتم، فیلمنامه بهتر می‌شد.

می‌خواستید به جشنواره برسید؟

نه. اگر در آن برهه این فیلم را نمی‌ساختم دیگر نمی‌توانستم بسازم. باید فیلم اول را می‌ساختم. سال 87 قرار بود اولین فیلمم را بسازم تا اینکه 7 سال بعد بالاخره فیلمم ساخته شد. با خودم می‌گفتم باید این فیلم اول ساخته‌شود و این برچسب فیلم اولی از رویم برداشته شود. نمره بالایی به فیلمم نمی‌دهم. خودم را می‌شناسم. فیلم را در 24 جلسه جمع کردم. از پلان‌های زیادی گذشتم چون هزینه کمی داشتم.

نظرتان درمورد جشنواره...

جشنواره فیلم فجر باید تکلیفش را مشخص کند. اگر قرار است جشنواره باشد باید با اسم‌ها کاری نداشته باشد. بچه‌های فیلم اولی آسیب‌پذیرترین‌های سینما هستند. کیانوش عیاری را همه می‌شناسند اما حسین نمازی را چه‌کسی می‌شناسد؟ سال‌ها فیلم کوتاه ساختم و 21 سال از فعالیت سینمایی‌ام می‌گذرد اما مردم فیلم اولی‌ها را نمی‌شناسند و مرا به خاطر فیلم‌های کوتاهم نمی‌شناسند. از بازی بازیگران خیلی خوشحالم. بیشتر از تمرین روی فیلمنامه، روی ذهن‌شان کار کردم و آماده‌شان کردم.

درمورد «چترباز» هم صحبت کنید...

فیلمنامه را به شورای پروانه ساخت داده‌ام و از فروردین وارد پیش تولید می‌شویم و در خردادماه تصویربرداری شروع می‌شود. می‌خواهم فیلمی برای گیشه بسازم و اگر بتوانم فیلمم را به جشنواره نمی‌دهم. جشنواره برایم تمام شده است و اگر بتوانم تهیه کننده را قانع کنم فیلمم را به جشنواره نمی‌دهم. «چترباز» فضایی جدی دارد و مخاطب پسندتر است. بازیگرانی هم در ذهنم هستند که برای فیلم مناسب‌اند اما فعلا اسمی از آن‌ها نمی‌برم.