آشنایی دانشگاهیان واحد نجف‌آباد با حقوق مالکیت فکری و قوانین ثبت اختراع

به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا از نجف آباد، مسئول اداره ثبت اختراعات این دانشگاه و مدیر اجرایی کارگاه افزایش فرهنگ ثبت اختراع، ارتقای سطح کمی و کیفی اختراعات و پتنت‌های دانشگاه، بالابردن جایگاه تولیدات علمی دانشگاه و آشنایی اعضای هیأت علمی و دانشجویان تحصیلات تکمیلی با حقوق مالکیت فکری، قوانین ثبت اختراع و نحوه جست‌وجو و تحلیل پتنت را از اهداف برگزاری این کارگاه عنوان کرد.

حامد قمی گفت: «از مهم‌ترین الزامات و پیش‌نیازهای ورود محصولات دانش‌بنیان به بازارهای داخلی و بین‌المللی اطمینان از حفاظت از حقوق مالکیت فکری و اثبات حق مالکیت فناوران و شرکت‌ها بر آنهاست. از این رو نظام‏‌های مالکیت فکری و به‌ویژه نظام ثبت اختراع (پتنت) برای ثبت رسمی این دستاورد‌ها و احراز مالکیت افراد بر نوآوری‏‌ها و ابتکاراتشان در کشورهای مختلف ایجاد شده است. توجه نکردن به قوانین مالکیت فکری می‌تواند موجب خسارات زیادی از جمله سرقت فناوری و یا مورد پیگرد قرار گرفتن از طرف رقبا و سازندگان محصولات مشابه شود.»

در این کارگاه، ابتدا آیین‌نامه مالکیت فکری دانشگاه آزاد اسلامی و لزوم آشنایی اعضای هیأت علمی و دانشجویان با حقوق مالکیت فکری و قوانین ثبت اختراع از سوی رضا ابراهیمی، معاون پژوهش و فناوری دانشگاه آزاد اسلامی نجف آباد برای شرکت کنندگان تشریح شد و در ادامه حسن علم‌خواه عضو هیات علمی دانشگاه بوعلی سینا همدان و عضو هیأت مدیره مؤسسه دارایی‌های فکری و فناوری کشور روند ثبت اختراع داخلی و خارجی، نگارش متن اختراع و ادعانامه، جست‌وجوی حرفه‌ای پتنت و مطالعه و تحلیل پتنت را برای شرکت کنندگان ارائه داد.

علم‌خواه گفت: «هرگاه سخن از دارایی به میان می آید ناخودآگاه ذهن انسان به سمت مصادیق عینی مالکیت همچون پول، زمین، کالا و غیره سوق پیدا می‌کند در حالی که در دنیای امروز علاوه بر مالکیت دارایی‌های پولی و فیزیکی، نوع دیگری از مالکیت با عنوان مالکیت دارایی‌های فکری مورد توجه قرار گرفته است که به مراتب از دارایی‌های ملموس، پراهمیت تر است.»

وی ادامه داد: «در هزاره جدید، دارایی‌های فکری، ارزشمندترین دارایی شرکت‌ها محسوب می شوند به طوری که مالکیت دارایی‌های فکری در حال تبدیل شدن به یک عامل محوری برای شرکت‌های دانش‌بنیان قلمداد می‌شود. حقوق مالکیت فکری بر مبنای ماهیت مورد حمایت به دو دسته «مالکیت معنوی» و «مالکیت مادی» تقسیم‌بندی می‌شود. سرمایه فکری را از لحاظ منابع سازمانی، ثروت آفرینی از راه سرمایه گذاری در دانش، اطلاعات دارایی فکری و تجربه تعریف می‌کنند.»

عضو هیات علمی دانشگاه بوعلی سینا همدان افزود: «سرمایه فکری منبعی پرارزش برای سازمان‌ها و شرکت‌ها محسوب می‌شود به طوری که امروزه شاهد اقتصاد مبتنی بر اطلاعات و دانش هستیم که اساس و بنیان آن بر محور دارایی‌های نامشهود و سرمایه فکری استوار است. اقتصادی که در ارزش محصولات و دستاوردهای آن، بیش از آنکه منابع مالی و فیزیکی موثر باشند، سرمایه‌های فکری تأثیرگذارند.»

علم‌خواه اظهار کرد: «این سرمایه یا دارایی فکری و به معنای اخص، مالکیت فکری، باید از طریق حقوق مالکیت فکری مورد حمایت قرار گیرد. یکی از کارکردهای مهم موسسات علمی پژوهشی، تولید علم و فناوری است که به عنوان دارایی فکری علاوه بر ارزش معنوی می‌تواند ارزش مادی نیز داشته باشد و ایجاد درآمد کند. تبیین ضوابط و مقررات حقوق مالکیت فکری (معنوی ) در موسسات علمی و پژوهشی، از جمله مواردی است که در موفقیت تجاری‌سازی نتایج تحقیقات، نقشی الزام‌آور دارد.»

وی گفت: «تجاری‌سازی و عرضه محصولات دانش‌بنیان به بازار، نکته بارز و ویژگی دانشگاه‌های نسل سوم است که در آن، این دانشگاه‌ها از طریق توسعه و واگذاری حق مالکیت فکری در قالب قراردادهای واگذاری حق امتیاز و یا ایجاد شرکت‌های دانش‌بنیان، به توسعه اقتصاد دانش‌بنیان ملی کمک می‌کنند.»