شائبه حضور تکواندوکاران ایرانی در آذربایجان/ زنگ خطر برای تکواندو هم به صدا درآمد

به گزارش خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری آنا، چندی قبل خبری مبنی بر این که چند تکواندوکار ایرانی قصد حضور در تیم ملی تکواندو آذربایجان را دارند منتشر شد، خبری که با واکنش‌های متعدد از سوی مسئولان و مربیان تیم ملی همراه شد و سبب شد رئیس فدراسیون تکواندو تقصیرها را گردن رضا مهماندوست مربی ایرانی تکواندو بیاندازد.

آذربایجانی‌ها همواره نشان داده‌اند که به دنبال صید ورزشکاران ایران بوده و درصدد هستند تا حد ممکن از ورزشکاران ایران برای حضور در تیم‌های ملی خود استفاده کنند، کشوری که این روزها با سرمایه‌گذاری گسترده در ورزش به جای زمینه‌سازی در ورزشکارپروری شرایطی را مهیا کرده است که با جذب ورزشکاران غیرآذربایجانی اسم و رسمی برای خود ایجاد کند. در حالی که پیش از این آذربایجانی ها دست روی ملی‌پوشان کشتی فرنگی ایران گذاشته بودند، این‌بار صحبت از حضور هوگوپوشان ایرانی در این کشور مطرح شد.

این بار نام احمد محمدی و سینا بهرامی، دونفر از تکواندوکاران شناخته‌شده و سابق تیم‌ملی مردان شنیده شد و مطرح شد که این دو نفر به آذربایجان مهاجرت کرده‌اند و قرار است با تابعیت این کشور با پیراهن تیم ملی آذربایجان پا به میادین بین‌المللی بگذارند.

احمد محمدی، پیش از آغاز بازی‌های آسیایی٢٠١۴ اینچئون کره‌جنوبی برای حضور در ترکیب اصلی تیم‌ملی باید با حریف هم وزن خود در وزن هفتم ، یعنی یوسف کرمی، مبارزه انتخابی برگزار می‌کرد، اما ناگهان خبری منشر شد که این ملی‌پوش برای ادامه تحصیل راهی اروپا شده است آن هم در حالی که این بازیکن در تصمیمی عجیب و درست در زمان برگزاری مسابقات انتخابی بدون خبر قبلی اردوی تیم ملی را ترک کرد.

خبری که امروز به گونه‌ای دیگر شنیده می‌شود و صحبت‌ها حاکی از این موضوع است که این تکواندوکار به آذربایجان سفر کرده و قصد حضور در تیم ملی این کشور را دارد. در این بین نام سینا بهرامی هم به میان آمد. تکواندوکار وزن 63 کیلوگرم تیم ملی تکواندو ایران که در بهمن ماه سال جاری در رقابت‌های جام فجر به میدان رفته بود. پس از مدتی در کنار این دو ملی‌پوش سابق تیم مردان، خبر سفر دو بانوی تکواندوکار ایران به آذربایجان هم بر سر زبان‌ها افتاد تا به واقعیت تبدیل شدن این اتفاق هر لحظه محتمل‌تر شود.

خبر حضور این چهار ورزشکار ایرانی در اردوهای تیم ملی تکواندو آذربایجان زنگ خطری نگران‌کننده بود که اتفاقات اینچنینی بدون شک ضربه بزرگی به ورزش ایران خواهد زد.

حضور رضا مهماندوست مربی باسابقه تکواندو ایران در سمت سرمربی‌گری تیم ملی تکواندو آذربایجان، این شائبه را ایجاد کرد که شاید رد پای این مربی پشت این اتفاقات نهفته باشد، مسئله‌ای که چند روز قبل محمد پولادگر، رئیس فدراسیون تکواندو آن را به گونه‌ای متفاوت مطرح کرد و خاطرنشان کرد که امیدوار است دست مهماندوست به این اتفاق آلوده نشده باشد.

وی در این باره گفت: نمی‌توانم بگویم که قطعا مهماندوست نقشی در این اتفاقات داشته است، اما این را می‌گویم که ما تا به حال چنین اتفاقی را سراغ نداشتیم آن هم در رابطه با کشور آذربایجان. همه اتفاقات بعد از رفتن او به تیم ملی آذربایجان در حال رخ دادن است و این سوال‌برانگیز است و امیدوارم که او نقشی در این موضوع نداشته باشد.

این در حالی است که رضا مهماندوست دو سال قبل به دلیل اختلافاتی که با محمد پولادگر داشت از هدایت تیم ملی ایران کنار گذاشته شده بود و برخی از اهالی تکواندو بر این باورند که انتقال تکواندوکاران مرد و زن ایران به آذربایجان، از طرف مهماندوست صورت گرفته و او برای اینکه بتواند انتقام برکناری‌اش را از فدراسیون پولادگر بگیرد، دست به این کار زده است.

با این حال واکنش رضا مهماندوست به اتفاقات اخیر و مصاحبه‌های صورت گرفته از سوی اهالی تکواندو هم جالب توجه است: آوردن بازیکن به هیچ عنوان به من ارتباطی ندارد. هرچند که یک مربی دنبال ورزشکار مناسب برای موفقیت تیم خود است، اما من به هیچ عنوان در این نقل‌وانتقالات دخالتی نداشته و از هیچ‌چیزی مطلع نبودم. به‌هرحال قرار است این بازیکنان را به تیم‌ملی آذربایجان دعوت کنند و بنده به‌عنوان سرمربی به‌دنبال تکواندوکار خوب می‌گردم، اگر این نفرات از لحاظ فنی مورد تایید باشند من هم آنها را قبول می‌کنم. ناگفته نماند هرکسی در زندگی خودش تصمیم‌‌گیرنده است و اگر فردا روزی این نفرات به موفقیت برسند یا ناکام باشند هیچ ارتباطی به من ندارد؛ ضمن اینکه من از کسی ترسی ندارم که بگویم این کار را من انجام داده‌ام یا نه. قطعا به این نفرات وعده‌های خوبی از لحاظ مالی داده‌اند که آنها حاضر شده‌اند برای تیم‌ملی تکواندوی این کشور مبارزه کنند. بازیکن که عاشق چشم و ابروی من نیست که بخواهد به‌خاطر من در یک کشور دیگر فعالیت کند.

با این حال اتفاقاتی اینچنینی در ورزش ایران میتواند نشان دهنده این موضوع باشد که بهتر است مسئولان ورزش فکر جدی برای رفع معضل‌هایی با مضامینی اینچنینی بکنند.

نباید فراموش کرد که پیش از این نیز اتفاقاتی اینچنین رخ داده است و تکواندو اولین رشته در ایران نیست که ورزشکاران ملی‌پوش آن به کشورهای دیگری مهاجرت می‌کنند. کشتی، جودو، شمشیربازی، قایقرانی، نجات‌غریق، کاراته و شطرنج از جمله رشته‌هایی بوده که ورزشکاران شناخته‌شده آن در چند سال اخیر از ایران رفته‌اند و تابعیت کشورهای اروپایی را گرفته‌اند و با ملیت دیگری در میدان‌های بین‌المللی مبارزه کرده‌اند. اتفاقی که بدون شک اولین و آخرین دلیل آن کمبود امکانات مالی در ورزش‌های اینچنینی است. بدون شک مشکل مالی و نادیده‌گرفتن ورزشکاران ایرانی از سوی متولیان ورزش تنها دلیلی است که آنها را مجبور کرده تا دست به این کار بزنند.

سفر ورزشکاران به سایر کشورها از مهم‌ترین معضلاتی است که ورزش ایران با آن روبه‌رو بوده و تاکنون راهکاری از سوی مسوولان مربوطه برای مقابله با آن اندیشیده نشده است.اگر مسئله عرق ملی، تعهد به وطن ، تعصب به پیراهن تیم ملی و مسائلی از این قسم را کنار بگذاریم ، باید به این نکته هم توجه کنیم که آنچه لازمه رشد و طرقی ورزش در یک کشور است در درجه اول فراهم بودن امکانات مالی و تجهیزات لازم است. به هرحال ورزشکاران هم در هر رشته‌ای که فعالیت کنند شهروند محسوب می‌شوند و فراهم شدن شرایطی ایده‌آل برای زندگی کمترین توقعی است که از مسئولان بالادستی خود خواهند داشت. آن هم در کشوری که عقد قراردادهای میلیاردی در فوتبال و این روزها بعضا در رشته‌هایی مانند والیبال و بسکتبال ، نشان دهنده این موضوع است که کمبود آنچنانی در منابع مالی مطرح نیست.

شاید بتوان با مدیریتی صحیح ‌تر و هوشمندانه‌تر در گردش‌های مالی رشته‌های ورزشی شرایطی فراهم کرد تا رشته‌هایی نظیر تکواندو، کشتی، بوکس و ... که بارها نشان داده‌اند حرف‌های مهمی برای گفتن دارند و توانسته‌اند با همین میزان بضاعت کم، بهترین نتایج ممکن را کسب کنند، اینگونه مظلوم واقع نشوند تا ورزشکاران آن مجبور شوند در شرایط سخت بین ماندن و رفتن مردد شده و در نهایت تصمیمی را اتخاذ کنند که احساس می کنند به نفعشان است.

هر چند قصه انتقاد از توجه بی حد و اندازه به رشته‌ای مانند فوتبال که نهایت تلاش آن حذف شدن در مراحل ابتدای جام ملت‌های آسیا و یا صعود به مسابقات جام‌جهانی است، قدیمی شده باشد، اما قطعا هنوز هم بزرگترین معضل ورزش ایران همین است. شاید بهتر باشد از این جا به بعد مسئولان ورزش تغییر روشی در این موضوع ایجاد کنند تا ورزشکاران بدون داشتن هیچ‌گونه مشکل معیشتی به راحتی در مقابل پیشنهادات مالی از سوی کشورهای دیگر ایستادگی کنند و به قول برخی‌ها وطن‌فروشی نکنند.