500 میلیون سال پیش تریلوبیت‌ها شکارچیان ماهری بودند

به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از Futurity، در بیشتر فسیل‌های به جا مانده از دوره کامبرین، که بین 541 میلیون تا 485 میلیون سال پیش روی داده است، بقایای فیزیکی از ارگانیسم‌های موجودات حفظ شده است اما بر اساس یک مطالعه جدید، فسیل‌های دیگر راوی داستان شگفت‌انگیزی هستند که چگونگی شکار یک شکارچی زیرک را در آن دوره بازگو می‌کند.

تریلوبیت‌ها (Trilobites) گروهی منقرض‌شده از بندپایان هستند که در دوره دیرینه‌زیستی می‌زیستند. تریلوبیت‌ها گروهی از بندپایان قدیمی، بسیار ساده و ساکن دریا بودند که از روی بدن بندبند و پوشش سخت خارجی، مشخص می‌شوند. تفاوت آنها با دیگر بندپایان، در زوائد حرکتی و دگردیسی اولیه آنهاست. تریلوبیت‌ها از جمله اولین بی‌مهرگانی هستند که به واسطه گسترش وسیع در محدوده کوتاه زمان زمین‌شناسی، نقش ویژه‌ای را در فسیل‌شناسی ایفا می‌کنند. تریلوبیت‌ها موجوداتی دریازی بودند و برای اولین بار از پائین‌ترین قسمت کامبرین ظاهر و در پرمین پسین منقرض شدند. تاکنون حدود 5000 جنس و بیش از ۱۵ هزار گونه از آنها شناسایی شده‌اند.

تیریلوبیت‌ها یک گروه فسیلی از بی‌مهره‌گان دریایی منقرض شده با اسکلت بیرونی هستند. این موجودات در دروه کامبرین به عنوان شکارچی و لاشخور شناخته می‌شوند و در اقیانوس‌هایی که حالا ایالت میسوری در آن قرار دارد، موجودات برجسته‌ای به شمار می‌رفتند.

کوین شلتون، پروفسور علوم زمین شناسی در دانشگاه میسوری، می‌گوید: «دهه‌هاست که کوهستان سنت فرانسوا در جنوب شرقی میسوری به منظور تحقیقات زمین‌شناسی مورد مطالعه دقیق قرار گرفته است. این کوه در اقیانوس کامبرین یک جزیره بوده است. به مدت 30 سال روی کانی‌های رسوبی این منطقه مطالعات زمین‌شناسی انجام داده‌ام. بررسی و مطالعه بر فعالیت‌های موجودات 500 میلیون ساله، امری بسیار نادر است با این حال فسیل‌های این محل به ما کمک می‌کنند تا مشخص کنیم رفتار موجودات در آن زمان چگونه بوده است».

یک تریلوبیت در حال شکار یک کرم

منطقه میدانی نزدیک به کوهستان مرکزی غنی از فسیل‌های بدنی و ردپاهای تریلوبیت‌هاست. جیمز شیفبور و جان هانتلی، که هر دو زمین‌شناس هستند، به همراه گروه تحقیقاتی‌شان اقدام به جمع‌آوری قطعات سنگی از این سایت کرده‌اند. با استفاده از لیزر سه‌بعدی پیچیده و آنالیز عکس‌برداری دیجیتال مشخص شد که بخش‌هایی از این سنگ‌ها در واقع سنگ لانه یا ردپاهای به جا مانده توسط تریلوبیت‌ها و طعمه‌شان، که بیشتر مواقع موجودات کرم مانندی بودند، در رسوبات آبی (آب نهشت) اقیانوس هستند.

برای دانشمندان، این ردپاهای جالب نشان دهنده پروسه «چگونه شکارچی طعمه‌اش را به دام می‌اندازد» است. مطالعات قبلی حاکی از آن است که تریلوبیت‌ها چشم‌های بسیار بزرگی داشتند، بنابراین دانشمندان به دنبال سرنخ‌هایی بودند تا اثبات کنند آناتومی این موجودات نقش بسزایی در عادات غذایی آنها داشته است.

ردپاهای موجود در سایت نشان می‌دهد که این شکارچی از بالا حمله می‌کرده و برای استفاده موثر از پاهایش به منظور به چنگ گرفتن طعمه در کنار آن حرکت می‌کرده است. این شکارچیان ترجیحا طعمه‌های کوچک‌تر را انتخاب می‌کردند و این امر نشان می‌دهد که این موجودات ترجیح می‌دادند به غذایشان حمله کنند تا این که به طور تصادفی به یک طعمه بربخورند.

شیفبور در این باره می‌گوید: «شکار یا عمل حمله به طعمه یکی از عوامل موثر در تکامل است؛ این کشف در مطالعه چگونگی تکامل موجودات در دوره کامبرین بسیار حائز اهمیت است. در این پژوهش، شواهدی ارائه کردیم که نشان می‌دهد به احتمال زیاد تریلوبیت‌ها شکارچیان بصری بودند، بدین معنا که برای انتخاب غذای خود جست‌وجو می‌کردند و سپس آن را شکار می‌کردند».

هانتلی در انتها اضافه می‌کند: «به خاطر دسترسی به نمونه‌های فراوان در سایت، قادر به انجام تجزیه و تحلیل آماری دقیق‌تری بودیم. کشفیات ما نه تنها به خاطر اندازه بزرگ نمونه‌ها حائز اهمیت است بلکه به دلیل اثبات این حقیقت که این بندپایان اولیه چنین رفتار شکارگری پیچیده‌ای را از خود بروز می‌دادند نیز دارای اهمیت بسیاری است».

مترجم: هانا حیدری