در گفتوگو با آنا بررسی شد؛
ظهور مجدد چرخه‌های پولی در اقتصاد جهانی
«پاتریک آرتوس» اقتصاددان فرانسوی معتقد است جهان شاهد ظهور مجدد چرخه‌های پولی در اقتصاد است. به عقیده او همانند سال‌های ۱۹۷۰ تا ۲۰۰۰ (۱۳۷۹-۱۳۵۲) طی چند سال آینده اقتصاد جهان شاهد چرخه رکود و تورم خواهد بود.
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، اقتصاد کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی در سال‌های آینده بیشتر شبیه به اقتصاد سال‌های ۱۹۹۰-۱۹۸۰ ( ۱۳۶۹-۱۳۵۹) خواهد بود تا اقتصاد سال‌های دهه ۲۰۱۰(۱۳۸۹). اولین ویژگی این «بازگشت به آینده» زنجیره وابستگی میان قیمت‌ها و دستمزدهاست. به دو دلیل نیز امکان بحث و گفتگو در مورد دستمزدها افزایش یافته است.
یکی به دلیل تورم، که منجر به افزایش قیمت‌ها شده و در نتیجه با کم شدن غیرقابل تحمل قدرت خرید چاره‌ای جز افزایش دستمزدها برای بهتر کردن شرایط قدرت خرید وجود ندارد. دوم آنکه از سال ۲۰۲۱(۱۴۰۰) شرایط به کارگیری نیروی کار در بنگاه‌های اقتصادی بسیار سخت و مشکل شده است. زیرا نیازهای این بنگاه‌ها تفاوت کرده است.
آن‌ها مجبورند پاسخگوی میزان تقاضای بسیار بالای کالا باشند در حالی که کارهای سخت با ساعات کاری غیرمعمول دیگر مورد استقبال نیست. بنابراین در آینده ظرفیت مطالبات دستمزد بالا بسیار افزایش می‌یابد و کارکنان همواره برای حفظ قدرت خرید خود و مقابله با افزایش قیمت‌ها در پی افزایش دستمزدها خواهند بود.
دومین ویژگی این دوران رویکرد بانک‌های مرکزی در جهان است. از سال ۲۰۱۲(۱۳۹۱) به دلیل وجود دائمی تورمی پائین، سیاست‌های پولی آن‌ها هرگز انقباضی نشد. از این‌رو اقتصاد جهان شاهد ظهور مجدد یک سیاست پولی ضد چرخه‌ای و سپس انبساطی پس از رکودها و بعد از آن به تدریج انقباضی خواهد بود.
البته بانک‌های مرکزی در شرایط فعلی در مورد بازگشت به عملگرهای پولی گذشته خود تردید دارند. اما به‌هرحال باید به دنبال راه چاره باشند و مبارزه با تورم را در شرایط دومین دوره سیاست‌های انبساطی آغاز کنند.
بنابراین جهان شاهد ظهور مجدد چرخه‌های پولی در اقتصاد همانند سال‌های ۱۹۷۰ تا ۲۰۰۰ (۱۳۷۹-۱۳۵۲) و قبل از بروز بحران وام‌های گران‌قیمت مسکن خواهد بود.
نرخ بیکاری پس از یک دوره رکود بسیار بالا می‌رود. نرخ تورم و بهره بانکی پائین می‌ماند. بیکاری به تدریج کاهش و تورم افزایش می‌یابد.در این مرحله بانک‌های مرکزی مجبور می‌شوند برای مهار تورم رکود را تقویت کنند.
همانند آنچه در سال‌های ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۲(۱۳۶۱-۱۳۵۹)، ۱۹۹۰(۱۳۶۹)، ۲۰۰۰(۱۳۷۹) و ۲۰۰۸(۱۳۸۷) انجام شد. بدین طریق تورم کاهش می‌یابد و سیاست پولی می‌تواند انبساطی شود و فعالیت‌های اقتصادی رونق یابد.
چرخه‌های پولی مرتبط با چرخه‌های تورمی در دهه ۲۰۱۰(۱۳۸۹) ناپدید شده بودند. عواقب ظهور مجدد این چرخه‌ها کدامند؟
اول آنکه محدودیت‌های تثبیت بدهی‌های میان‌مدت دوباره پدیدار می‌شوند. در سال‌های پایانی دهه۲۰۱۰ (۱۳۸۹) به دلیل آنکه نرخ‌های بهره بانکی افزایش نیافتند ضرورت کاهش بدهی‌های دولت‌ها و بنگاه‌های اقتصادی از بین رفت.
حاصل آن شد که کسری بودجه دولتی در بسیاری از کشورها از جمله آمریکا، انگلستان، فرانسه و سایر کشورها در حد بالایی باقی ماند.
در آن زمان از «نظریه بالا رفتن بیش از حد گرما» سخن می‌گفتند. بر اساس این نظریه از افزایش تقاضا حمایت می‌شود. میزان اشتغال نزدیک به حد اشباع می‌رسد و بنگاه‌های اقتصادی مجبور می‌شوند برای بالا بردن میزان بهره‌وری خود به نیروهای با مهارت کمتر نیز روی آورند.
منبع: عصر اقتصاد
انتهای پیام/۴۱۲۹/
انتهای پیام/
در دانشگاه آزاد شهرکرد انجام شد؛
