در گفت‌وگو با آنا بررسی شد؛
در گزارش آنا بخوانید؛
درآمد سرشار شرکت‌های تسلیحاتی آمریکا از جنگ اوکراین/ وزیر دفاع بایدن دست او را در دست غول‌های تولید سلاح قرار داد!
به نظر می‌رسد که انتصاب عضو هیئت‌مدیره غول تسلیحاتی "رایثیان" به سمت وزیر دفاع، جنگ اوکراین را بدل به منبع درآمد سرشاری برای شرکت‌های اسلحه‌سازی آمریکایی کرده است.
گروه جهان خبرگزاری آنا- محمد جعفری؛ بسیاری از تاریخ‌نگاران، تحلیلگران سیاسی، فعالان ضد جنگ و خبرنگاران در دوره معاصر از فقدان اخلاق انسانی نزد سردمداران ایالات‌متحده سخن رانده‌اند اما به قول این ضرب‌المثل ایرانی "شنیدن کی بود مانند دیدن" یعنی اینکه برافروختن آتش جنگ در کشوری دیگر برای کسب سود و افزایش سرمایه شاید فقط از مقامات واشنگتن برآید.
حدود ۱۶ ماه پیش که جو بایدن رئیس‌جمهور آمریکا توانست با شکست دادن دونالد ترامپ به کاخ سفید راه یابد بین این‌همه ژنرال و کارشناس کارکشته امنیتی برای تصدی پست وزیر دفاع، بایدن دست گذاشت روی یک گزینه طلایی. بایدن لوید آستین را برای بر عهده گرفتن مسئولیت وزارت دفاع ایالات‌متحده معرفی کرد که البته راحت‌تر از هر فرد دیگری رأی اعتماد کنگره را نیز به دست آورد.
آستین عضو هیئت‌مدیره غول اسلحه‌سازی رایثیان بود و انتخاب وی به‌عنوان وزیر دفاع از همان ابتدا با مخالفت فعالان ضد جنگ روبرو شد. مثل روز روشن است که بایدن از این انتخاب چه منظوری داشت. برافروختن آتش جنگ در اولویت کاری دولت این رئیس‌جمهور دموکرات قرار گرفت اما خب اندکی هم ژست مخالفت حزب دموکرات با هرگونه جنگ و اشغال نظامی لازم بود تا این سناریوی وحشتناک یعنی بروز جنگ و سپس افزایش صادرات تسلیحات از رایثیان و دیگر شرکت‌های اسلحه‌سازی آمریکایی اندکی لاپوشانی شود.
اوکراین قربانی تبانی سیاست‌مداران و سرمایه‌داران آمریکایی
این شد که بایدن به‌عنوان فرمانده کل نیروهای مسلح ایالات‌متحده در فراری فجیع نظامیان کشورش را از افغانستان خارج کرد و به‌واقع دولت غرب‌گرای کابل را به حال خود رها کرد و برای منفعت بیشتر تمرکزش را به اروپای شمال شرقی معطوف کرد.
به‌هرحال دیگر جنگ و بحران در افغانستان و دیگر کشورهای منطقه غرب آسیا برای شرکت‌های اسلحه‌سازی غربی خیلی سود آورد نبود زیرا کشورهای این منطقه به‌صورت سنتی مشتری تسلیحات روسی و حتی چینی هم هستند در ضمن این منطقه به‌واقع هم از بابت جنگ و هم در خصوص انباشت تسلیحات اشباع شده بود.
در منطقه غرب آسیا، یانکی‌ها یک پرونده باز داشتند که آن‌هم مناقشه هسته‌ای با ایران بود. رژیم صهیونیستی مشوق شماره یک آمریکا برای ورود به جنگ با ایران نتوانست واشنگتن را قانع کند که جنگ با ایران منفعت اقتصادی فراوان برای آمریکا دارد و در ضمن خود آمریکا هم می‌دانست که ورود به جنگ با ایران به‌منزله نابودی زودهنگام هژمونی منطقه‌ای و جهانی‌اش است.
به همین خاطر بود که دولت بایدن خیلی بر منطقه غرب آسیا تمرکز نکرد و اعلام کرد که برخورد با چین و روسیه دو محور اصلی سیاست خارجه و امنیت بین‌الملل کاخ سفید خواهند بود.
هشت ماه پیش، زمانی که جنگ ایالات‌متحده در افغانستان سرانجام به پایان رسید، آمریکا بازار تسلیحات اولیه خود در این منطقه را از دست داد، اما اکنون فرصتی بزرگ‌تر و پرسودتر به او در اروپا داده شده است
به‌واقع چین به دلیل وسعت و نیز حجم بزرگ اقتصادش از یک‌سو و از طرف دیگر قرار گرفتن در شرق دور که خاطره خوشی از ارتش آمریکا ندارند می‌توانست خیلی سریع به ویتنامی جدید برای یانکی‌ها بدل شود. البته خود چین هم مطمئناً تن به ورود به جنگ نمی‌داد و شاید با یک سری مانورهای سیاسی و اطلاعاتی به آمریکا می‌فهماند که اگر به دنبال سود اقتصادی است می‌تواند آن را از طریق همکاری بازرگانی و تجاری با پکن به دست بیاورد.
به همین دلیل بود که آمریکا به سراغ اوکراین رفت که پرونده‌اش به‌صورت جدی پس از روی کار آمدن کودتاگونه همسویان با غرب در کی‌یف در سال ۲۰۱۴ زیر دست آمریکایی‌ها بود تا در موعدی مناسب اوکراین را قربانی مطامع شرکت‌های تسلیحاتی آمریکایی کنند.
مناقشه روسیه و اوکراین بر سر این بود که حاکمان غرب‌گرای کی‌یف می‌خواستند به سازمان پیمان آتلانتیک شمالی ناتو بپیوندند تا از مزایای اقتصادی اتحادیه اروپا و غرب استفاده کنند اما این امر در تضاد با امنیت ملی روسیه بود. هشت سال تلاش دیپلماتیک هم به نتیجه نرسید. روس‌ها برای پرهیز از جنگ از ایالات‌متحده تضمین امنیتی خواستند تا ارتباط اوکراین با غرب تهدید نظامی و امنیتی برای روسیه در بر نداشته باشد اما آمریکایی‌ها درعین‌حال اینکه می‌توانستند از برخورد نظامی جلوگیری کنند به روسیه تضمین ندادند تا مسکو بداند خودش باید وارد عمل شود. یعنی آمریکا روسیه را به‌سوی جنگی ناخواسته رهسپار کرد و همان شد که شرکت‌های تسلیحاتی آمریکایی می‌خواستند.
موضوع افزایش فروش تسلیحات فقط به اوکراین نبود بلکه بسیاری از کشورهای دیگر ازجمله سوئد و فنلاند به دلیل اینکه موجودیتشان را درخطر می‌دیدند مجبور می‌شدند که دست به خرید تسلیحات مدرن بزنند. اوضاع بقیه کشورهای عضو ناتو هم همین‌طور بود و آن‌ها هم مجبور بودند تسلیحات و تجهیزات نظامی بیشتری تهیه کنند.
از همان آغاز جنگ در اوکراین دولت بایدن به‌جای تلاش دیپلماتیک برای متوقف کردن درگیری شروع به ارائه درخواست بودجه برای تأمین تسلیحاتی اوکراین کرد.
این شد که بایدن بارها مبالغ هنگفتی را به بهانه ارسال تسلیحات از کنگره درخواست کرد. شبکه خبری سی ان بی سی در این خصوص نوشته است: «بایدن می‌گوید که ایالات‌متحده ۱.۳ میلیارد دلار کمک نظامی و اقتصادی اضافی به اوکراین ارسال خواهد کرد. قبل از این، مجموعه‌ای از بسته‌های هزینه‌های جدید جنگ وجود داشت که هر دو تا سه هفته یک‌بار از روز سوم جنگ رونمایی می‌شد.»
بیشتر بخوانید:
ششمین محموله تسلیحات آمریکا وارد اوکراین شد
سفیر روسیه در آمریکا: منفعت آمریکا در فروش تسلیحات به اوکراین است نه راه‌حل دیپلماتیک
این مبالغ در حالی بذل و بخشش می‌شدند که بسیاری از مردم آمریکا در مشکلات عدیده اقتصادی غوطه‌ور هستند.
ده‌ها میلیون دلار از خزانه ایالات‌متحده به اوکراین اختصاص داده شد تا ثابت شود چه کسی دولت ایالات‌متحده را اداره می‌کند و این‌گونه جنگ و تخصیص اعتبار برای ادامه جنگ به نفع چه کسانی است.
به‌عنوان‌مثال در ۲۶ فوریه یعنی دو روز بعد از آغاز جنگ،بایدن ۳۵۰ میلیون دلار کمک نظامی به اوکراین را تأیید کرد، در ۱۶ مارس، بایدن ۸۰۰ میلیون دلار دیگر کمک نظامی به اوکراین را اعلام کرد، در ۳۰مارس رئیس‌جمهور آمریکا اعلام کرد که اوکراین ۵۰۰ میلیون دلار کمک اضافی از ایالات‌متحده دریافت خواهد کرد، در ۱۲ آوریل ۷۵۰ میلیون دلار دیگر به جنگ اوکراین اختصاص یافت و در ششم ماه مه بایدن یک بسته تسلیحاتی ۱۵۰ میلیون دلاری برای کی‌یف در نظر گرفت تا شهدی باشد به کام صاحبان شرکت‌های اسلحه‌سازی آمریکایی ازجمله شرکت رایثیان که لوید آستین عضو هیئت‌مدیره‌اش است.
آمار و اطلاعات نشان می‌دهند که کل مخارج آمریکا برای جنگ اوکراین تا انتهای آوریل حدود ۱۴ میلیارد دلار بود. بخش اندکی از این مبلغ به‌عنوان کمک اقتصادی و بشردوستانه در اختیار کی‌یف قرار گرفت و بخش عمده آن به‌حساب کارخانه‌های اسلحه‌سازی ازجمله رایثیان ریخته شد.
درواقع، ایالات‌متحده با انتقال این‌همه تجهیزات نظامی به اوکراین، ذخایر خود را تخلیه کرده است و نیاز به پر کردن آن‌ها با خریدهای انبوه دولت از صنایع نظامی به بهانه جنگ در اوکراین دارد
می‌بینیم جو بایدن که دونالد ترامپ وی را "جو خواب‌آلود" خطاب می‌کرد خیلی هم در خواب نبود و شاید خیلی هوشیارتر از ترامپ هم بود چون توانست با یک انتخاب زیرکانه میلیاردها دلار به‌حساب شرکتی بریزد که عضو ارشد هیئت‌مدیره‌اش وزیر دفاعش بود.
ازبس‌که این جنگ به مذاق بایدن و یارانش خوش آمده بود که رئیس‌جمهور در ۲۸ آوریل لایحه کمک ۳۳ میلیارد دلاری به اوکراین را تقدیم کنگره کرد. مقامات آمریکایی پیش‌بینی می‌کنند یا بهتر بیان شود امید دارند که این جنگ نه ماه‌ها بلکه سال‌ها طول بکشد. ادامه جنگ این امر را تضمین می‌کند که مبالغ هنفگتی به‌حساب شرکت‌های اسلحه‌سازی واریز خواهد شد.
لازم است بدانیم، ایالات‌متحده برای جنگ افغانستان سالانه ۴۶ میلیارد دلار هزینه می‌کرد اما حال می‌بینیم که در کمتر از سه ماه جنگ بودجه ۳۳ میلیارد دلاری درخواست کرده است. نمایندگان احزاب دموکرات و جمهوری‌خواه در کنگره که از کیسه خلیفه می‌بخشند گفته‌اند که ۳۳ میلیارد دلار کم است و آن را به ۴۰ میلیارد دلار افزایش دادند.
بایدن برخلاف ترامپ با پنبه سر اروپایی‌ها را برید و جیبشان را خالی کرد
در همین راستا، مقامات ارشد نظامی ایالات‌متحده با مدیران اجرایی هشت پیمانکار بزرگ دفاعی ایالات‌متحده دیدار خواهند کرد تا در مورد ظرفیت صنعت برای تأمین نیازهای تسلیحاتی اوکراین در صورت ادامه جنگ با روسیه برای سال‌ها گفتگو کنند.
کاتلین هیکس، معاون وزیر دفاع، هفته گذشته به خبرنگاران گفت که قصد دارد در یک میزگرد طبقه‌بندی‌شده با مدیران عامل دفاعی شرکت کند تا درباره «چه‌کاری می‌توانیم برای کمک به آن‌ها (اوکراینی‌ها) انجام دهیم بحث و گفت‌وگو کنیم.
این مقام افزود: «ما در مورد پیشنهادات صنعتی برای تسریع تولید سیستم‌های موجود و توسعه قابلیت‌های جدید و مدرنی که برای کمک‌های امنیتی مداوم وزارتخانه به اوکراین و آمادگی طولانی‌مدت ایالات‌متحده و نیروهای متحد/شریک حیاتی است، بحث خواهیم کرد.»
در سوم ماه مه سال جاری، بایدن از تأسیسات شرکت تسلیحاتی "لاکهید مارتین" بازدید کرد و خط تولید کارخانه موشک‌های ضدتانک جاولین که به‌صورت مشترک توسط شرکت‌های رایثیان و لاکهید مارتین ساخته شده‌اند را تحسین کرد و گفت که کار آن‌ها برای تلاش‌های جنگ اوکراین و دفاع از خود دموکراسی حیاتی است.
درواقع، ایالات‌متحده با انتقال این‌همه تجهیزات نظامی به اوکراین، ذخایر خود را تخلیه کرده است و نیاز به پر کردن آن‌ها با خریدهای انبوه دولت از صنایع نظامی به بهانه جنگ در اوکراین دارد. .
انتهای پیام/۴۱۵۵/
انتهای پیام/
در دانشگاه آزاد شهرکرد انجام شد؛
