در گفت‌وگو با آنا بررسی شد؛
علی پیران در گفت‌وگو با آنا:
«نقش نیمروز»؛ انعکاس مشکلات سیستان و بلوچستان در قاب هنر است/ کاش از هنرمندان برای تهیه تجهیزات حمایت می‌شد
بی‌آبی دامن‌گیر مردم سیستان و بلوچستان شده استعلی پیران معتقد است که هر کسی در مسیر زندگی و خدمتی که می‌کند باید گامی برای اعتلای سرزمین خودش بردارد.
به گزارش خبرنگار حوزه موسیقی و هنرهای تجسمی گروه فرهنگ خبرگزاری آنا، علی پیران متولد سال ۱۳۴۸ ساکن زاهدان، لیسانس نقاشی از دانشکده هنر زاهدان و عضو هیئت تشخیص وتصحیح اوراق خط انجمن خوشنویسان است. از فعالیت‌های وی می‌توان به ۱۶ سال تدریس خوشنویسی در انجمن و مراکز دانشگاهی و برگزاری نمایشگاه (انفرادی ۲۳ مورد و جمعی ۱۸ مورد) اشاره کرد. پیران در جشنواره کشوری قربان تا غدیر، جشنواره دانشگاهیان سراسر کشور مشهد، جشنواره دانشگاهیان کشور زاهدان، جشنواره دانشجویان کشور و تشرف به حج عمره، جشنواره قربان تا غدیر منطقه‌ای بیرجند، جشنواره قربان تا غدیر منطقه‌ای زاهدان، جشنواره استانی کلک عاشورایی زاهدان نفر اول را کسب کرده است.
نمایشگاه آبرنگ «نقش نیمروز» این هنرمند از دوم تا نهم اسفندماه در حوزه هنری برقرار است. به همین بهانه با وی به گفت‌وگو پرداخته‌ایم که در ادامه از نظر می‌گذرانید.
«نقش نیمروز»؛ ره‌توشه برای نمایشگاه‌های آتی
آنا: از نمایشگاه «نقش نیمروز» بگویید. آن‌طور که انتظار داشتید استقبال شده است؟
پیران: نمایشگاه «نقش نیمروز» خوب بود. مخصوصاً در روز اول و دوم استقبال خوبی را شاهد بودیم. افراد زیادی از اهل فرهنگ و هنر، بزرگان فرهنگی و هنری استان سیستان و بلوچستان، اساتیدی از حوزه هنری تشریف آوردند که با نقطه‌نظراتشان کمک بزرگی کردند. توقع من البته بیشتر از این بود. با توجه به اینکه نمایشگاه در مرکز شهر بود، اطلاع‌رسانی می‌توانست بهتر باشد. امیدوارم این نمایشگاه ره‌توشه‌ای باشد برای نمایشگاه‌های آتی.
رسالتم را نسبت به زادگاهم انجام دادم
آنا: آثاری که در نمایشگاه «نقش نیمروز» دارید از لحاظ فرمی، محتوایی و تکنیک در چه زمینه‌ای است؟ محتوای کار شما بی‌آبی هست، چرا باید دغدغه شما باشد؟
پیران: آثار این نمایشگاه با تکنیک آبرنگ روی کاغذ کار شده است. این آثار محصول سه سال کار و مطالعه من بود. حتی‌الامکان سعی شد به یک موضوع واحد پرداخته شود تا پیام و مطلبی در دل آن‌ها باشد. بیشتر آثار مشکل کم‌آبی و خشکسالی سیستان و بلوچستان را مطرح می‌کند. غالب تکنیک کارها شبیه به هم است. در واقع من در نمایشگاه آبرنگ «نقش نیمروز» دیروز سیستان و امروز این استان را به تصویر کشیدم تا به گونه‌ای رسالتم را نسبت به زادگاهم انجام دهم و بگویم استان سیستان که در گذشته آباد بود امروز وضعیت خوبی ندارد.
انعکاس مشکلات سیستان و بلوچستان در قاب هنری
آنا: در حال حاضر ساکن سیستان و بلوچستان هستید؟
پیران: بله، ساکن زاهدان هستم و از بیرون زاهدان و سیستان نقش بر کاغذ نمی‌کشم بلکه از نزدیک مشکلات را لمس و احساس کرده و حس و حال آن در آثارم زطرح می‌زنم. ما باید انتقال‌دهنده مصائب و مشکلات باشیم. نسبت به زادگاهم احساس تعهد و تکلیف می‌کنم. بی‌آبی و خشکی دامن‌گیر مردم سیستان و بلوچستان شده است. درد و رنجی که آن‌ها می‌کشند برای من هم قابل لمس است. من هم همین درد و رنج را به عینه می‌بینم و شاهدش هستم. خیلی بی‌احساسی و بی‌عاطفگی خواهد بود که من این‌ها را ببینم و بعد نقاشی‌های دیگر بکشم.
کما اینکه بعضی‌ها به من می‌گفتند چرا شما مثلاً گل، بلبل، فضاهای سرسبز و پرطرفدار و طبیعت بی‌جان کار نکردید؟ بله! این‌ها را هم می‌توانم کار کنم، حتی می‌دانم مخاطب خوبی هم دارد و فروش خوبی هم خواهد داشت ولی به‌عنوان یک سیستانی وظیفه خودم می‌دانستم که این انعکاس از مشکلات و کمبودهایی که در استان هست به گوش بقیه هموطنانم برسانم. امید است مسئولان هم توجه ویژه کنند. بالاخره هر کسی در مسیر زندگی خودش و خدمتی که می‌کند، یک گامی برای اعتلای سرزمین خودش باید بردارد. می‌گویند «حبُّ الوطن مِنَ الأیمان»، بالاخره جای دوری نمی‌رود و حتماً بازدهی خوبی خواهد داشت.
بیشتر بخوانید:
- گمنامی یک رشته هنری و طعم تلخ طعنه‌های ناآگاهانه!/ حتی برخی از اهالی مطبوعات هم نقاشی دیجیتال را نمی‌شناسند
- «طنز و کاریکاتور» را حداقل تا ۳۰۰ شماره ادامه می‌دهم/ کاریکاتور مروج انتقادپذیری در جامعه است
- بعد از کرونا هم آموزش آنلاین هنر را ادامه می‌دهم/ هنرجویان با هدف درآمدزایی به سمت هنرهای تجسمی نیایند
- نمایشگاه کتاب باز هم مجازی شود، چیزی را از دست نمی‌دهیم/ به گروه‌بندی سنی کتاب‌ها خوشبین نبودم و نیستم
کاش از هنرمندان برای تهیه تجهیزات حمایت می‌شد
سؤال: چالش و مشکلات شما در حیطه کاری چیست؟ گرانی اقلام نقاشی برایتان معضل بوده است؟
پیران: بله! چرا نباشد؟ الان برای یک برگ کاغذ باید ۱۸۰ هزار تومان هزینه بدهم، تازه از جایی که تهیه کردم می‌گفت هنوز قیمت قبل است، قیمت جدید بسیار بالاتر از این‌ها می‌شود. مصرف من کاغذ است. یک آبرنگ را باید حداقل ۲ یا ۳ میلیون تومان بخرم. قلم‌مویی که ۱۰ تا ۱۵ هزار تومان می‌خریدیم الان باید ۲۰۰ هزار تومان بخریم. این هزینه‌ها هست، برای همه هست، حالا شاید برای بعضی‌ها قابل تحمل باشد، توانش را داشته باشند. ما هم بالاخره سعی می‌کنیم با همین شرایط، حالا حتی اگر شده با مواد و متریال ضعیف‌تری کار را انجام دهیم که البته در کیفیت کار بسیار تأثیر می‌گذارد. این مشکلی است که همه جا وجود دارد. ای کاش انجمن‌ها، سازمان‌ها، ادارات فرهنگی و هنری در این راستا از هنرمندانی که در هر رسته کار می‌کنند، حمایت می‌کردند و در مورد تجهیزات و لوازم، به آن‌ها کمک می‌شد.
فروش آثار هنری مطلوب هر هنرمندی است
آنا: فروش آثار هنری با توجه به شرایط اقتصادی و محدودیت‌های کرونا چگونه است؟ راضی کننده است؟
پیران: فروش آثار، مطلوب و مقصود هر هنرمندی است. من در این نمایشگاه ۵۵ اثر آورده‌ام. توقع دارم تعدادی فروخته شود. من علاوه بر نقاشی، خوشنویسی هم می‌کنم. البته تخصص اصلی من خوشنویسی است. وقتی فردی در آپارتمان زندگی می‌کند باید از کجا جایی پیدا برای نگه‌داری آثارش پیدا کند؟ اگر این آثار فروخته شود انگیزه‌ای می‌شود که دوباره کار کنیم و کارهای بهتری ارائه دهیم. اما در فضای دولتی حوزه هنری و یا جاهایی مشابه این، شاید فروش آثار خیلی عملی نباشد. مگر اینکه برنامه‌ای باشد بتوانیم در بعضی نگارخانه‌های خصوصی که مخاطبین خاص، مجموعه‌دار و خریدار هستند، بتوانیم کارها را ارائه کنیم که آن هم به این راحتی امکان‌پذیر نیست.
در مورد مالیات من هیچ حرفی ندارم!
آنا: قرار است هنرمندان نیز مشمول اخد مالیات شوند، نظر شما در این باره چیست؟
پیران: در مورد مالیات من هیچ حرفی ندارم! ما آن‌قدر فروش یا تولیدات نداریم که مالیات بخواهد اذیت‌مان کند. برای کسانی که در سطح گسترده‌تری کار می‌کنند شاید اتفاق خاصی باشد. همانند خیلی از مسائل دیگر که هر روز اجرایی می‌شود، این را هم مجبوریم تحمل کنیم. چاره‌ای نداریم. از دست ما کاری برنمی‌آید. هر چند می‌توانیم در یک اثر هنری اعتراض‌مان را بیان کنیم ولی ای کاش می‌شد جاهایی که هزار هزار میلیارد فرار مالیاتی دارند، جلوی آن‌ها گرفته می‌شد تا اقتصاد کشور سروسامان بگیرد. من خیلی اطلاعی از اوضاع سیاسی و سیاست‌بازی ندارم. امیدوارم هر چیز خوب است و مطلوب نظر همه جامعه مخصوصاً جامعه هنرمندان است، همان اتفاق بیفتد.
کلاس‌ها یا نیمه‌تعطیل است یا برگزار نمی‌شود
آنا: با توجه به محدودیت‌های ناشی از کرونا، برای برگزاری کلاس‌ها در بستر الکترونیک با مشکل مواجه شدید؟ فضای مجازی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
پیران: بله، الان قریب به دو سال است که به‌خاطر شرایط کرونایی کلاس‌های ما نیمه‌تعطیل است. حتی خیلی از کلاس‌ها برگزار نمی‌شود. از نمایشگاه‌ها به‌خاطر این شرایط و موج‌های ویروس کرونا متأسفانه استقبال خوبی نمی‌شود. به هر حال امید است اتفاقات خوبی بیفتد، این اوضاع و احوال تغییر کند، جامعه هنری هم بتواند آثار خودش را ارائه کند و وزارتخانه‌های فرهنگ و ارشاد اسلامی، حوزه هنری، سازمان‌ها و ادارات در برنامه‌هایشان خرید آثار هنری را هم بگنجانند که هنرمندان هم انگیزه‌ای برای تولید آثار بهتر داشته باشند.
آنا: در آخر اگر نکته‌ای هست بفرمایید.
پیران: در آخر تشکر می‌کنم از عزیزانی که انعکاس‌دهنده این اتفاق و رویداد هنری هستند و از حوزه هنری و دوستانی که هم در مرکز هستند و هم در استان‌مان که تمام این مسئولیت و زحمات را تقبل کردند و به دوش کشیدند، کمال تشکر و امتنان را دارم. ان‌شاءالله بتوانیم نمایشگاه‌های بهتر، پربارتر، پربازدیدتر ارائه کنیم که انگیزه بیشتری شود در تولید آثار بهتر و در راستای رشد و اعتلای فرهنگ و هنر کشورمان کاری کرده باشیم.
انتهای پیام/۱۱۰/
انتهای پیام/
در دانشگاه آزاد شهرکرد انجام شد؛
