در گفتوگو با آنا بررسی شد؛
آنا گزارش می‌دهد؛
بومی‌سازی سوخت کم‌گوگرد در کشور/ دانش‌بنیانی که نیاز کشتیرانی را برطرف کرد
یک شرکت دانش‌بنیان ایرانی موفق به ساخت سوخت کم‌گوگرد شده و حالا کشتی‌های ایرانی می‌توانند با استفاده از این سوخت وارد آب‌های بین‌المللی شوند.
به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، براساس قانون جهانی IMBO۲۰۲۰ کشتی‌ها نمی‌توانند با سوختی که گوگرد آن بیش از نیم درصد است وارد آب‌های بین‌المللی شوند و در صورت انجام این کار موظف به پرداخت جریمه‌های سنگین هستند. به گفته علی نجیمی، مدیر گروه صنعت ستاد ویژه توسعه فناوری نانو «دو راه برای حل این مشکل وجود دارد؛ کشتی‌ها باید از فیلتر گران‌قیمتی در دودکش خود استفاده کنند تا آلاینده‌های مضر سوخت را جذب کند یا از سوختی استفاده کنند که میزان گوگرد آن زیر نیم‌درصد است. سوختی که در کشور تولید می‌شود ۳.۵ درصد گوگرد دارد، اختلاف میان سوخت استاندارد و سوخت تولیدی کشور بالاست.»
بیشتر بخوانید:
نجات طلای سیاه با فناوری/ نانو صنعت نفت ایران را احیا می‌کند
وی می‌گوید؛ «قانون IMBO۲۰۲۰ از سال ۲۰۲۰ اجباری شده و کشتیرانی ایران از آن زمان تاکنوت سوخت مورد نیاز کشتی‌ها برای ترددهای بین‌المللی را به صورت دلاری از امارات وارد می‌کند.» حال یک شرکت دانش‌بنیان ایرانی به فرمولاسیون تولید سوخت کم‌گوگرد دست یافته و قرار است ۱۰ هزار بشکه سوخت با گوگرد نیم درصد برای کشتیرانی تولید کند. این فناوری برای تولید سوخت کم‌گوگرد در نیروگاه‌ها نیز مناسب است. نجیمی توضیح می‌دهد «سوخت کم‌گوگرد برای کشتی‌ها با قیمت بالایی تهیه می‌شود و استانداردهای بین‌المللی و سختگیرانه‌ای دارد که باید رعایت شوند. بنابراین وقتی فناوری مورد نیاز آن در کشور بومی‌سازی می‌شود، خریدار آن به سرعت پیدا می‌شود. این در حالی است که نیروگاه‌ها استاندارد سختگیرانه‌ای برای استفاده از سوخت کم‌گوگرد ندارند بنابراین سوخت با گوگرد بالا تولید می‌کنند، حتی وزارت‌های مرتبط با این مسئله نمی‌دانند که چنین فناوری‌هایی در کشور وجود دارد.»
تولید سوخت کم‌گوگرد در کشور
به گفته سیدمحمد علوی مدیر حوزه کسب و کار، حوزه نفت، گاز و پتروشیمی ستاد توسعه فناوری نانو «سوخت کم‌گوگرد در یک مینی پالایشگاه تولید می‌شود و مخصوص کشتیرانی است. دانش تولید این سوخت سال گذشته به تایید ستاد نانو رسید و شرکت ملی پالایش نیز اخیرا مجوز خوراک تولید این محصول را داده است. خوراک به معنای مواد اولیه مورد نیاز در واحدهای پتروشیمی و پالایشگاهی است و خوراک مورد نیاز یک پالایشگاه را پالایش پخش تامین می‌کند. خط تولید سوخت یک ورودی و خروجی دارد که خروجی آن می‌تواند از بُرش‌های مختلفی تشکیل شده باشد. پس از انجام یک استانداردسازی روی خط تولید مشخص می‌شود که محصولی خروجی چیست که در این مورد سوخت کشتی است. »
براساس استاندارد IMO۲۰۲۰ میزان گوگرد سوخت کشتیرانی‌ها باید زیر نیم درصد باشد. تا پیش از ژانویه ۲۰۲۰ سوختی که به کشتیرانی کشور داده می‌شود حاوی سه تا ۳.۵ درصد گوگرد بود. در حال حاضر کشتیرانی ایرانی بخشی از سوخت مورد نیاز برای ترددهای بین‌المللی را از منابع خارجی و بخش دیگری را نیز از شازند تامین می‌کند. در صورتی که کشتیرانی ایران به فعالیت روتین، غیرتحریمی، خود برسد شازند قادر به تامین نیاز سوخت مورد نیاز کشتیرانی نیست. حال یک شرکت ایرانی موفق به راه‌اندازی مینی پالایشگاه شده است.
علوی می‌گوید؛ «ظرفیت این مینی پالایشگاه ۲ هزار و ۵۰۰ بشکه در روز است و می‌تواند سوخت کم‌گوگرد مورد نیاز کشتیرانی را تولید کند. سوخت ورودی در این خط تولید ۳.۵ درصد گوگرد دارد و براساس تعهدی که این شرکت داده باید سوختی با سطح گوگرد زیر نیم درصد برای نفتکش‌های کشتیرانی تولید کند. این شرکت دانش‌بنیان تاکنون چهار مینی پالایشگاه برای تولید سوخت کم‌گوگرد در کشور تاسیس کرده که ظرفیت هر کدام ۲ هزار و ۵۰۰ بشکه سوخت در روز است. به عبارت دیگر می‌تواند ۱۰ هزار بشکه در روز سوخت کم‌گوگرد تولید کند. این شرکت دانش‌بنیان بیش از ۱۵ مینی پالایشگاه در سراسر کشور احداث کرده که هر یک کاربرد خاصی دارد، برای مثال یکی از آنها در حوزه تصفیه روغن و دیگری در زمینه تولید تینر فوری فعال است.»
وزارت نفت باید پا پیش بگذارد
مدیر حوزه کسب و کار، حوزه نفت و گاز و پتروشیمی ستاد توسعه فناوری نانو بر این باور است که «اگر نیروگاه‌ها تمایل به تولید سوختی داشته باشند که آلودگی کمتری تولید کنند می‌توانند از این فناوری استفاده کنند. مشکل اینجاست که در حوزه کشتیرانی قیمت سوخت جهانی یا عبارت دیگر به دلار حساب می‌شود. بنابراین وقتی فناوری روی خوراک اولیه انجام و محصول تولید می‌شود، قیمت آن نیز به شکل جهانی محسوب می‌شود. با این حال در صنعت برق، نیروگاه‌ها سوخت را به قیمت مازوت داخلی می‌فروشند، بنابراین ارزش استفاده از چنین فناوری تنها کاهش آلودگی به شمار می‌رود و به کارگیری آن از نظر اقتصادی توجیهی برای نیروگاه‌ها ندارد. مجموعه‌ای مانند وزارت نفت می‌تواند با هزینه این فرایند را تقبل کند تا نیروگاه‌ها از سوخت کم‌گوگرد استفاده کنند که در نتیجه آن آلودگی کاهش یابد.»
نقش فناوری نانو در تولید سوخت کم‌گوگرد ایرانی
شرکت تولیدکننده سوخت کم‌گوگرد از کاتالیست یا جاذب خاصی استفاده می‌کند که عملیات شیرین‌سازی و شکست را انجام می‌دهد. بنابراین سوخت با سطح گوگرد ۳.۵ درصد وارد خط تولید شده و به سوخت کشتی با گوگرد زیر نیم درصد تبدیل می‌شود. علوی می‌گوید؛ «دانش ساخت این کاتالیست نیز متعلق به این شرکت است. کاتالیست نباید وارد فرایند شود و تنها نقش تسریع عملیات را دارد. با این حال جاذبی که این شرکت ساخته نه تنها در فرایند شکست کاتالیست نقش دارد بلکه گوگرد را نیز جذب می‌کند و شیرین‌سازی را نیز انجام می‌دهد.»
بیشتر بخوانید:
تولید نانوافزودنی خاص برای میادین نفتی/ حفاری چاه‌ها آسان می‌شود
نوع گوگرد عاملی کلیدی در تعیین قیمت سوخت است. همچنین نوع آنالیزی که متقاضی اعلام می‌کند نیز از جمله عوامل تعیین‌کننده قیمت سوخت به شمار می‌رود. زمانی که یک واحد داخلی سوخت را تولید می‌کند، قیمت تمام شده کمتر از سوخت وارداتی می‌شود. قیمت سوخت کشتی از ۵۰۰ تا ۶۵۰ دلار به ازای هر بشکه متغیر است. بنابراین تولید سوخت کم‌گوگرد در کشور می‌تواند صرفه‌جویی ارزی قابل‌توجهی برای کشور به همراه داشته باشد.
انتهای پیام/۴۰۲۱
انتهای پیام/
در دانشگاه آزاد شهرکرد انجام شد؛
