در گفتوگو با آنا بررسی شد؛
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، تقریبا این را همه می‌دانند که جشنواره بین‌المللی فیلم رشد، قدیمی‌ترین جشنواره فیلم در ایران است. این جشنواره با ۵۸ سال سابقه و ۵۰ دوره برگزاری، یکی از نمادهای قدمت سینمای مساله‌محور در ایران است. نخستین‌بار در سال ۱۳۴۲ بود که جشنواره بین‌المللی فیلم‌های آموزنده برگزار شد و پس از انقلاب، برای چند دوره متوقف ماند. سرانجام به مناسبت هفته معلم، از ۱۲ اردیبهشت ۱۳۶۴، به مدت یک هفته، در موزه هنرهای معاصر تهران، دوره پانزدهم این جشنواره پس از چندسال وقفه برگزار شد و از دوره بیستم، عنوان جشنواره بین‌المللی فیلم‌های آموزش و تربیتی رشد را پیدا کرد؛ نامی که به‌واقع بهتر از نام خصیصه‌نمای قبلی بود. از دوره بیست‌وپنجم، علاوه‌بر تهران پای این رویداد به مراکز استانها و شهرهای دیگر هم باز شد. مساله اصلی اما اینجا بود که نمی‌شد در ایران جشنواره‌ای برای فیلم‌های آموزشی و تربیتی برگزار کرد، درحالی‌که فیلم‌های چندانی درطول هر سال برای شرکت در چنین رویدادی تولید نمی‌شدند. این مشکل دامنگیر جشنواره فیلم کودک و نوجوان هم بود. وجود چنین جشنواره‌ای درحالی‌که فیلم‌های قابل‌توجهی جهت حضور در آن ساخته نشده بودند، می‌توانست علامتی به مدیران و سیاستگذاران فرهنگی بدهد که باید دستی جنبانده شود و کاری در این زمینه‌ها صورت بگیرد اما چنانکه پیداست، تدبیری در این زمینه صورت نگرفت.
سال ۱۳۹۹ برگزاری جشنواره رشد به دلیل شرایط حاد پاندمی کرونا در هاله‌ای از ابهام فرو رفت. مسئولان وقت با وجود این تصمیم گرفتند جشنواره را به‌صورت آنلاین برگزار کنند اما آیا ترافیک فیلم‌ها به‌قدری بالا بود که حتی در آن شرایط هم لازم باشد به هر شکل ممکن جشنواره برگزار شود؟ چنانکه اشاره شد، هرچه به سال‌های اخیر نزدیک‌تر می‌شویم، تعداد تولیداتی که درونمایه‌ای تربیتی داشته باشند، کمتر می‌شوند، بنابراین بحثی راجع به ترافیک آثار جشنواره نمی‌شود کرد. پیداست که برگزاری جشنواره برای مدیران سینمایی دولت قبل مهم‌تر از هر چیز دیگری بود، درحالی‌که این امر می‌توانست در این شرایط کساد و بی‌رونق باعث سقوط رویداد بین‌المللی فیلم رشد از ابهت سابقش باشد.
همان سال این حرف‌وحدیث‌ها در مورد فجر سی‌ونهم هم مطرح بود. خیلی‌ها می‌گفتند اگر جشنواره برگزار نشود، بهانه‌های بروکراتیک برای دریافت بعضی از بودجه‌ها هم وجود نخواهد داشت. حالا اما پاندمی کرونا تا حدود زیادی در کشور مهار شده و تعداد زیادی از شهروندان واکسن زده‌اند و اخیرا تمام نقاط کشور از وضعیت قرمز و نارنجی خارج شده‌اند. در این شرایط نمی‌توان مثل سال گذشته بهانه‌ای برای برگزار نکردن این رویداد دست‌وپا کرد؛ حال آنکه برگزاری‌اش در سال گذشته از ابهت و اهمیت آن نزد اهالی سینما و دنبال‌کنندگانش کاسته است. سال گذشته و در آن شرایط غمبار، جشنواره بین‌المللی فیلم رشد که رویدادی ملی و فراسازمانی معرفی می‌شود، پنجاهمین دوره فعالیتش را بی‌سروصدا و در سکوت خبری به پایان رساند. این درحالی است که تقریبا همه با مفهوم پنجاهمین دوره از برگزاری یک جشنواره سینمایی آشنا هستند. در تمام دنیا جشنواره‌های معتبر وقتی به پنجاهمین دوره‌شان می‌رسند، مراسم ویژه‌ای درنظر می‌گیرند و یکی از پررونق‌ترین دوره‌ها را برگزار می‌کنند. رشد اما درحالی شروع شد و به پایان رسید که خیلی از حرفه‌ای‌ترین اهالی سینما حتی باخبر نشدند این جشنواره درحال برگزاری است؛ چنین اتفاقی متاسفانه امسال هم رخ داده است. این جشنواره آموزشی که متولی برگزاری آن وزارت آموزش‌وپرورش است امسال پنجاه‌ویکمین دوره خود را برگزار کرد و درحالی‌که داوران اسم و رسم‌داری از سینما در آن حضور داشتند، چنان در سکوت برگزار شد که خیلی‌ها حتی خبردار نشدند این جشنواره شروع شده است.
بیشتر بخوانید:
کارگردان کره‌ای رئیس داوران جشنواره فیلم ونیز شد
امسال فعالیت‌های مربوط به برگزاری دوره جدید جشنواره از فروردین سال ۱۴۰۰ آغاز شد و حدود سه‌ماه بعد هم مدیرکل دفتر انتشارات و فناوری آموزشی وزارت آموزش‌وپرورش به سمت دبیری این جشنواره انتخاب شد. به عبارتی برگزاری این دوره را هم باید به‌پای مدیریت همان افرادی نوشت که دوره پنجاهم را به‌رغم تمام مخالفت‌ها و در بدترین شکل ممکن برگزار کردند. با این حال بعضی از مدیران تغییر کرده‌اند و بعضی شرایط هم عوض شده است. در شرایطی که جشنواره پنجاه‌ویکم فیلم رشد به‌صورت برخط و با نمایش فیلم‌ها در پلتفرمی مخصوص برگزار شد، برخی صاحبنظران، این دوره را در مقایسه با دوره پنجاهم بهتر ارزیابی می‌کنند اما همزمانی برپایی این جشنواره از ۲۰ تا ۲۶ آذرماه با پانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران (سینماحقیقت) و نیز عدم اطلاع‌رسانی کافی از این رویداد، آن را در سکوت خبری به پایان رساند، به‌ویژه در رسانه‌های سینمایی که کمتر خبری از آن به گوش رسید. این درحالی است که در این دوره از جشنواره چند چهره شناخته‌شده سینمایی همچون پوران درخشنده، رسول صدرعاملی، ابوالفضل جلیلی و فرهاد توحیدی داوری بخش‌های مختلف را برعهده داشتند و حضور آنها می‌توانست دست‌کم به رونق خبری این فستیوال کمک کند. اتفاقات تلخی که برای رشد افتاده است اما محصول یکی، دو روز نیست. به‌قول محمد خزاعی، رئیس سازمان سینمایی، این جشنواره در 50 سال گذشته بارها دست‌به‌دست شده. درهرحال اختتامیه پنجاه‌ویکمین دوره از جشنواره فیلم رشد با حضور تعداد زیادی از مسئولان بلندپایه اجرایی برگزار شد و خزاعی در این جمع صحبت‌هایی کرد که نشان می‌داد عزم مشخصی برای رونق‌بخشی مجدد به این رویداد وجود دارد. در این مراسم که با حضور خانواده شهید دانش‌آموز علی لندی برگزار شد، یوسف نوری وزیر آموزش‌وپرورش، غلامعلی حدادعادل رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی، محمد خزاعی معاون وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و رئیس سازمان سینمایی کشور، حسن ملکی معاون وزیر و رئیس سازمان پژوهش آموزش‌وپرورش، معاونان، مدیران حوزه ستادی وزارت آموزش‌وپرورش، اعضای هیات داوران و هیات انتخاب جشنواره پنجاه‌ویکم، هنرمندان، فیلمسازان، علاقه‌مندان، معلمان و دانش‌آموزان فیلمساز حضور داشتند.
خزاعی در اختتامیه این رویداد گفت: «این جشنواره یک زمان جزء 10 جشنواره مطرح علمی و پژوهشی در دنیا به‌حساب می‌آمد. در برهه‌ای از زمان در رده مهم‌ترین جشنواره‌های آسیایی بود و تمام فیلمسازان منطقه و آسیا برای حضور در آن اشتیاق داشتند.» او حتی این را هم اضافه کرد که 10 سال پیش در سفر کاری که به ترکیه داشتم، از بنده خواستند نحوه و متد برگزاری جشنواره رشد را در اختیار آنها بگذارم تا جشنواره‌ای با این ابعاد در منطقه و عرصه بین‌المللی برگزار کنند. وی با تاکید بر این نکته که سال‌هاست برحسب حمایت‌ها، سیاست‌ها و برنامه‌های وزارت آموزش‌وپرورش، این جشنواره دچار فراز و نشیب‌های عدیده‌ای شده است، با مورد خطاب قرار دادن وزیر آموزش‌وپرورش گفت: «امروز شما به‌عنوان وزیر آموزش‌وپرورش و من در جایگاه سازمان سینمایی باید تلاش کنیم شور و حرارت، تاثیرگذاری و جایگاه این جشنواره در منطقه، آسیا و جهان برگردد.» محمدابراهیم محمدی، دبیر این دوره از جشنواره هم چندی پیش اعلام کرد: «پایش ۵۰ سال گذشته جشنواره در دستور کار است که ۹ سال اخیر آن به سرانجام رسیده» و گفت باید به پیچ تاریخی در حوزه آموزش که متاثر از وضعیت کرونایی و آموزش مجازی است، توجه خاص شود. این جشنواره در دوره پساکرونا می‌تواند یکی از عناصر برجسته و تاثیرگذار در فرآیند آموزش به شمار بیاید. وی با اشاره به هدف‌های نخستین جشنواره گفته بود، درصددند این رویداد سینمایی را به ریل خودش که تولید و نمایش فیلم آموزشی و تربیتی است، نزدیک کنند و صنعت فیلم‌های آموزشی و تربیتی را بر محور این جشنواره در کشور و منطقه و در ساحت تعلیم و تربیت سوق دهند. این صحبت‌ها که به‌طور ضمنی اعتراف مدیران بلندپایه وجود ضعف‌های ساختاری در جشنواره رشد را هم نشان می‌دهد، ممکن است بتواند در آینده مسیر اصلاحاتی را در این زمینه باز کند. حالا کمی زود است اما باید برای دیدن نتیجه این تصمیمات جدید مدتی صبر کرد.
منبع: فرهیختگان
انتهای پیام/
