صنعتی پرسود اما مهجوردر ایران

به گزارش گروه بازار خبرگزاری آنا، در دنیای کنونی ورزش تنها یک تفریح و سرگرمی نیست، بلکه صنعتی پرسود است که توانایی بالایی در جذب سرمایه‌های پایدار دارد.

درحال حاضر حدود ۱۵ درصد از جمعیت دنیا به مشاغل ورزشی و یا مربوط به آن، وابسته هستند و ورزش‌هایی مانند فوتبال به ‌عنوان یک عنصر مهم اقتصادی در تولید و مصرف کالاها و خدمات ورزشی وتوسعه‌ی اقتصادی جوامع نقش آفرینی می‌کنند.

شاید بتوان گفت وزرش‌های قهرمانی و پرطرفدار از درآمدزاترین صنایع در قرن ۲۱ بوده و از مؤثرترین عوامل اثرگذار بر رشد اقتصادی به شمار می‌رود.

نه تنها علاقه و طرفداری از تیم و قهرمانان ملی بلکه گرایش به تندرستی، افزایش اوقات فراغت، رواج شرکت در فعالیت‌های ورزشی و ... موجب گرایش روز افزون مردم به این صنعت سود آور شده است.

اکنون ورزشهایی پرطرفداری چون فوتبال در سراسر دنیا مورد توجه سرمایه گذاران اقتصادی و تجاری قرار دارند چرا که آن به عنوان صنعتی که بازدهی خدماتش در کمترین زمان ارائه می‌شود، در نظر می‌گیرند.

همین سود بالای حاصل از فعالیت‌های ورزشی است که موجب می‌شودتا همه ساله کشورهای مختلفی برای میزبانی تورنمنت‌هایی همچون المپیک یا جام جهانی و ... .، سرو دست بکشنند.

رونق اقتصادی و رشد صادرات

یکی از دلایل سودآوری توجه به ورزش و قهرمانان ورزشی، بازار پرمصرف لوازم و کالاهای ورزشی است که همزمان با ارائه خدمات ورزشی می‌تواند اقتصادی سودآور را برای سرمایه گذاران در این بخش فراهم کند.
در این زمینه فعالیت مرتبط به ورزش نیز پا به میدان این رقابت اقتصادی گذاشته و مشاغلی هم‌چون فروشگاه لوازم ‌ورزشی، فروشگاه مواد غذایی، رستوران‌ها، مسافرخانه‌ها، هتل‌داری و حمل ‌و ‌نقل‌ مسافر که تعاملات بیش‌تر و نزدیک‌تری با تیم‌های لیگ برتر فوتبال و استادیوم‌ها دارند از آن متنفع می‌شوند.

به این بخش‌ها می‌توان انتظامات، رسانه‌های، حق پخش، تبلیغات، انتشارات و آگهی، بازیکنان، مربیان و اعضای کادر فنی و دواران را نیز اضافه کرد.

صادرات ورزشی

صادرات لوازم ورزشی نیز یکی دیگر از کانال‌های اقتصاد ورزشی است.

کشورهای توسعه‌یافته برای دستیبای به درآمدهای موجود در این بخش توجه ویژه‌ای به صادرات کالاهای ورزشی داشته و حتی صادرات بازیکنان و مربیان ورزشی پیشرو را مد نظر دارد.
داده‌های مربوط به صادرات کالاهای ورزشی ایران در طی سال‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۰۰ با استفاده از داده‌های تجارت بین الملل و بر اساس طبقه‌بندی کالاهای اساسی (CPC) ، نشان می‌دهد که ایران در صادرات کفش و پوشاک ورزشی دارای مزیت رقابتی است.

در آمار سایت سازمان تجارت جهانی آمده است که در سال ۲۰۱۶ سهم ایران از صادرات کفش ورزشی ۲ دهم درصد، پوشاک ورزشی ۹ صدم درصد و سهم صادرات قایق، توپ و سایر کالاهای ورزشی صفر بوده است. ایران در این مدت حدود ۳۲ میلیون و ۸۹۰ هزار دلار صادرات داشته‌ که در مقابل صادرات جهان رقم قابل توجهی نیست.

البته صادرات ورزشی تنها به تولیدات ورزشی خلاصه نمی‌شود، بلکه ایران در رشته‌های کشتی، وزنه برداری و تکواندو مربیانی در سطح اول جهان دارد و دانش آن‌ها در زمره وارد صادراتی ورزشی قرار دارند.

جذب سرمایه‌های خارجی
تحولات دو دهه اخیر در صنعت ورزش جهان نشان می‌دهد بخش اقتصادی فعالیت‌های ورزشی می‌تواند سرمایه‌های خارجی را شکل مستقیم یا از طریق بورس، جذب باشگاههای ورزشی کند و یا در تولید تجهیزات و لوازم ورزشی و در واگذاری و تکمیل پروژه‌های نیمه تمام ورزشی سهمی داشته باشد.

آمار نشان می‌دهد سهم اقتصاد ورزشی سهم قابل توجهی در تولید ناخالص داخلی کشورهای توسعه یافته دارد و به دلیل اثری که بر هتل‌داری، حمل‌ونقل، تغذیه، بازدید از اماکن دیدنی و خرید از مغازه‌ها دارد، ۱ تا ۲ درصد را به خود اختصاص داده است.

همچنین در یکی دو دهه گذشته ساخت استادیوم‌ها و پروژه‌های ورزشی در کشورهای اروپایی و امریکایی و حتی آسیایی پیشرفت چشم گیری داشته است و از موثرترین عوامل اثرگذار بر رشد اقتصادی و از درآمدزاترین صنایع به شمار می‌رود.

رونق گردشگری

این روزها بناهای تاریخی و بقایای تمدن‌های چند هزار ساله تنها راه جذب گردشگران نیست. بلکه توجه به علائق مردم یکی از مهمترین روشهای جذب توریست است. ورزش یکی از پرطرفدارترین تفریحات در سراسر دنیا است و تعداد هواداران رویدادهای ورزشی قابل مقایسه با دیگر جشنواره‌ها نیست.

از این رو رویدادهای ورزشی سهم بسیار خوبی در توسعه گردشگری و بازارهای محلی دارند. از جمله کشورهایی که مبدا گردشگران ورزشی هستند می‌توان به آلمان، ایتالیا، اسپانیا، سوئد، دانمارک، فنلاند و انگلستان اشاره کرد. در برخی از این کشورها درآمد حاصل از توریسم ورزشی از ۲۵ درصد درآمد کل عبور کرده و حتی در استرالیا به رکورد ۵۵ درصد رسیده است.

شرکت‌های توریستی بر سه نوع گردشگری در ورزش تمرکز دارند که شامل: گردشگری رویدادهای ورزشی، گردشگری ورزشی فعال، گردشگری ورزشی نوستالژیک یا مشاهیر می‌شود.

کارشناسان تاکید دارند برخی از رویدادهای ورزشی مانند بازی‌های المپیک و جام جهانی در صورت استفاده موفقیت‌آمیز از برندهای مقصد، توسعه زیرساخت‌ها و سایر مزایای اقتصادی- اجتماعی، می‌توانند کاتالیزوری برای توسعه گردشگری باشند.

گره کور

با این اوصاف ورزش همچنان در کشورمان به عنوان بخشی پرهزینه و کالایی پر مصرف دیده می‌شود و رویکرد اقتصاد ورزشی نمود خارجی عینی ندارد.

اگرچه بیشترین حمایت از ورزش کشور و تامین منابع مالی این بخش برعهده دولت است اما به دلیل کاهش سرمایه دولت در چند سال اخیر و تاثیر تحریمهای ظالمانه اقتصادی سرمایه گذاری های کنونی دولت پاسخگوی نیاز ورزش کشور نیست. تا جایی که اکنون مسئلۀ حمایت مالی در اکثر باشگاهها و تیمهای ورزشی درکشور ما یکی از دغدغه‌های مهم و اساسی مدیران ورزشی است.

بنابراین، سرمایه گذاری مؤسسات و شرکتهای خصوصی درصنعت ورزش بحثی است که سالهای متمادی در کانون توجه بوده و به طور روزافزون به اهمیت آن افزوده میشود .

کارشناسان عقیده دارند برای مدیریت بهتر باشگاه های ورزشی و قهرمانی مهمترین موضوع افزایش درآمدها باشگاه ها است .

سرمایه گذاری بخش های پرتوان اقتصادی بخش خصوصی یکی از روشهایی است که در این زمینه مطرح است .

بدیهی است که چرخۀ سرمایۀ حامیان و ورزش، در صورتی که در تعامل مثبت و اصولی در کنار هم قرار گیرند، باعث رشد و گسترش یکدیگر میشوند و به تبع آن موجب درگیر شدن بخشهای مختلف جامعه و از همه مهمتر باعث رشد ورزش کشور و عوامل تولید میشوند که درنهایت اشتغالزایی در کشور را به دنبال خود دارد .

از سوی دیگر واگذاری باشگاه های دولتی به بخش خصوصی از دیگر اقداماتی است که طبق اصل ۴۴ قانون اساسی و برنامۀ چهارم توسعه، ضروری است و لازم است که باشگاههای ورزشی تحت حمایت بخش خصوصی قرارگیرند. در بسیاری از کشورها استفاده از بحث برند و اسپانسرینگ، و... . . در باشگاه های ورزش های پرطرفدار از جمله باشگاه های فوتبال سبب شده تا این باشگاه ها با مشکلات مالی کمتری روبرو شوند و این مسئله ای است که برای رفع موانع در پیش روی ورزش قهرمانی کشور بایستی در نظر گرفته شود .

از سوی دیگر یکی از مهمترین مسائلی که باید در این مبحث مورد توجه قرار گیرد توجه به دیپلماسی ورزشی و حضور قهرمانان ملی در صحنه های ورزشی بین المللی است .

بارها شاهد بوده ایم که برخی از تیمهای ورزشی به دلیل فقدان حامی مالی از شرکت در مسابقات داخلی، ملی و بین المللی بازمانده اند و این درحالی است دیپلماسی ورزشی، یکی از اجزاء مهم دیپلماسی فرهنگی است. در این راستا، ورزش فوتبال به عنوان پرطرفدار ترین رشته ورزشی جایگاه ویژه ای دارد. محبوبیت فوتبال در جهان موجب شده است که دولت ها نیز بکوشند از پنجره فرصت موجود در سکوی استادیوم ها، به دنبال مقاصد و منافع ملی خود باشند. درواقع، دیپلماسی فوتبال می تواند به عنوان غالب ترین وجه دیپلماسی ورزشی در خدمت دیپلماسی عمومی کشورها قرار بگیرد و این موضوعی است که باید مد نظر مدیران ورزشی کشورمان باشد .

این امر تا آنجا اهمیت دارد که امروزه فوتبالیست ها در کنار دیپلمات ها، در پلتفورم های مختلف جهانی، کشورشان را نمایندگی می کنند و غالباً نقش بیشتری از دیپلمات ها در معرفی کشورشان به توده های مردمی و خارجیان دارند.
در این میان کمک به برگزاری هر چه بیشتر بازی های دوستانه باشگاهی و ملی میان تیم های فوتبال و دیگر ورزشهای پرطرفدار ، ترغیب باشگاه های ایرانی به امضای توافقات همکاری متقابل از جمله موضوعات مطرح در این زمینه است و تمامی این باید ها با حمایت مالی از این بخش امکان پذیر خواهد بود .

انتهای پیام/ر