آیا میزان مشارکت دانشجویان در آموزش مجازی مطلوب بوده است؟/ افزایش تقلب‌ها در امتحانات پایان ترم

گروه دانشگاه خبرگزاری آنا؛ لاله قلی‌پور- با شیوع ویروس کرونا عملاً با ۳ ترم انزوای دانشجویان روبه‌رو هستیم که منجر به انتقال کلاس‌های حضوری از دانشگاه به کلاس‌های مجازی در خانه شده است، کلاس‌هایی که معمولا استاد متکلم وحده است و بدون ماژیک، جزوه، میز و صندلی برگزار می‌شود و همه‌چیز به یک صفحۀ گوشی تلفن همراه، تبلت و رایانه محدود شده است.

این تغییر شیوه آموزشی و تحصیل در بستر الکترونیک همه دانشگاه‌های کشور را به دلیل نداشتن زیرساخت‌های آموزش غیرحضوری با آسیب‌هایی جدی مواجه کرده است. در راستای کم و کیف آموزش مجازی و تشریح مشکلات آموزشی موجود در سال‌های کرونایی با زهره جباری، استاد دانشکده معماری دانشگاه سوره در خبرگزاری آنا، انجام شده است که بخش اول آنرا در ادامه از نظر می‌گذرانید.

آنچه در گفت‌وگوی ما با زهره جباری می‌خوانید:

*فقدان تعامل دوسویه در آموزش مجازی و افت کیفیت آموزشی

*مشارکت دانشجویان در آموزش حضوری با آموزش مجازی قابل قیاس نیست

*وظیفه استاد یاددهی ۱۰۰ درصدی مباحث آموزشی نیست

*سطح تقلب‌ها در امتحانات پایان ترم مجازی محسوس بود

فقدان تعامل دوسویه در آموزش مجازی و افت کیفیت آموزشی

آنا: کیفیت آموزش مجازی در دانشگاه‌ها را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

جباری: از ابتدای شروع کرونا با توجه به اینکه به جز برخی از رشته‌های خاص هیچ زیرساخت و تجربه‌ای از دانشگاه مجازی نداشتیم. سابقه کلاس‌های مجازی در دانشگاه‌های دولتی وجود داشت که در آنجا نیز دانشجو شوق و ذوق حضور در کلاس را نداشت.

اینکه دانشجو با جست‌وجوی ساده، پاورپوینت آماده‌ای سر کلاس ارائه دهد، بی‌ارزش است وقتی دانشگاه‌ها ناچارا آنلاین شدند، دانشجویان اصلاً نمی‌دانستند آموزش آنلاین چیست و قرار است چه اتفاقی بیفتد و نه انگیزه‌ای و نه هدفی داشتند، اصلاً هم گوش نمی‌کردند و تلاش اساتید فایده‌ای نداشت. مهم‌ترین تهدید کرونا، افت کیفیت آموزشی بوده و هرچه این رویکرد و زیرساخت‌های آن پیشرفت کند ولی جای آموزش حضوری را نمی‌گیرد، زیرا تعامل بین استاد و دانشجو در آموزش مجازی وجود ندارد.

مشارکت دانشجویان در آموزش حضوری با آموزش مجازی قابل قیاس نیست

آنا: تا چه میزان این رویکرد در آموزش حضوری وجود داشت؟

جباری: آموزش به شیوه حضوری مطلوب‌تر از آموزش آنلاین بود. دانشجویان با ذوق و شوق بودند، سر کلاس سؤال می‌پرسیدند و انگیزه‌شان بیشتر بود. جلساتی که کار نمی‌آوردند شاید یک یا دو جلسه در طول ترم می‌شد اما در آموزش مجازی احساس این بود که دروس را فقط برای خودم توضیح می‌دهم!

مباحث آموزشی را دانشجو اگر در کلاس یاد نگیرید باید با مراجعه به آموزشگاه‌های آزاد و پرداخت هزینه‌ای بالغ بر ۴ تا ۵ میلیون تومان آموزش ببیند. جای تعجب است وقتی دانشجویان برای ثبت‌نام در دانشگاه هزینه کرده، وقت می‌گذارند، چرا استفاده مطلوب نمی‌کنند؟مثلاً دانشجویانی که سر کار می‌رفتند و زمانی که سؤال می‌پرسیدم بدون پاسخ به سوال بیان می‌کردند استاد سر کار هستم و در حال حاضر پشت سیستم نیستم. واقعا حضور این دانشجویان چه فایده‌ای دارد؟

صرف بودن اسم دانشجو در لیست کلاس بدون حضور واقعی به چه درد استاد می‌خورد؟ استاد به دانشجو آموزش می‌دهد. به‌شخصه اگر تدریس می‌کنم به دلیل علاقه‌مندی به این شغل است و نه درآمد مالی. مدل تدریس من نیز مشخص است، لحظه‌ای که آنلاین می‌شوم تا موقعی که کلاس تمام شود کلاً در حال انجام تدریسم هستم، با دانشجو حرف می‌زنم، سوال می‌پرسم و فضای تعاملی ایجاد می‌کنم و مرتب می‌خواهم انگیزه ایجاد کنم. بعضی از اساتید نیز به دلیل بی‌انگیزگی دانشجویان انگیزه‌شان را از دست داده بودند و چند ویدئوی ضبط شده از اول تا آخر کلاس می‌گذاشتند تا ساعتی که کلاس تمام شود.

آنا: تلاش شما برای تعاملی کردن کلاس عملاً ناموفق بود؟

جباری: دقیقاً بی‌پاسخ بود در حالی که به دانشجویان تأکید می‌کردم تحقیق کنید. کتاب و مقاله بخوانید. زیرا مطالبی که در اینترنت سرچ می‌کنید قابل استناد و درست نیست و من و شما آن را نوشته‌ایم و فقط به مقاله و کتاب می‌توانید، استناد کنید. اینکه با یک سرچ ساده، پاورپوینت آماده‌ای سر کلاس ارائه می‌کنید بی‌ارزش است و البته بارها این اتفاق افتاده و متاسفانه بدون توجه به نصایح، دانشجویان همان کار را تکرار می‌کنند به‌راستی تحقیق خریدنی و پولی چه ارزشی دارد؟

وظیفه استاد یاددهی ۱۰۰ درصدی مباحث آموزشی نیست

آنا: آیا مشکل این است که تفاوت بین کلمه دانشجو و دانش‌آموز مشخص نیست؟

جباری: بله، به شخصه در اوایل دانشجویی، این ذهنیت را داشتم که استاد باید همه چیز را به من بگوید در حالی که این تصور، درست نیست. استاد و دانشگاه راه را به دانشجو نشان می‌دهد و درست نیست که استاد دیکته کند و همه چیز را به دانشجو یاد دهد.

امتحانات بعضی از رشته و گرایش‌ها مانند رشته معماری نباید آنلاین برگزار شود

ممکن است خیلی از اساتید واقعاً‌ این کار را برای دانشجویان انجام ندهند اما به‌شخصه همیشه اذعان داشتم اگر روزی در این جایگاه قرار بگیرم سعی می‌کنم این راه را نشان دهم. شاید بیشتر از آن راه را هم نشان دادم و خواستم بیشتر تشویق کنم تا به دنبال پژوهش بروند که در اینجا دانشجویان تفکیک می‌شوند، کسانی که دوست دارند می‌روند و کسانی که علاقه ندارند و نمی‌روند.

این مسائل حتی امتحانات دانشجویان را نیز تحت تأثیر قرار داد. سعی بر این بود جوری امتحان به عمل آید که دانشجویی امکان تقلب نداشته باشد. مثلاً در کلاس نرم‌افزار اصولاً این کلاس‌ها چه حضوری باشد چه آنلاین باشد اساتید از دانشجو پروژه می‌خواهند. بچه‌ها هم معمولاً پروژه‌های آماده می‌آورند یا از همکلاسی‌هایشان می‌گیرند. به شخصه با این روال مخالف هستم و هر دانشجو سر کلاس حضوری موظف به ارائه پروژه جدا است.

بیشتر بخوانید:

• بررسی مشکلات کلاس‌های مجازی و موضوعات آموزش آنلاین


• مردم همچنان با آموزش آنلاین مشکلات فراوانی دارند؟!


• تداوم ارائه آموزش مجازی در ایام کرونایی/ دانشجویان برای حضور در کلاس‌های برخط فعال‌تر شوند

در آنلاین نیز من واقعاً چهار ساعت پشت سیستم بودم که هر دانشجو نوبتش شود دستورها را ترسیم کند و نظارت می‌کردم که می‌تواند درست انجام دهد یا نه؟ و این علاوه بر پروژه‌ای بود که باید انجام می‌داد با همه سخت‌گیری اما شاهد رخ دادن تقلب بودم، دو نفر با هم می‌نشستند که آنی که بلد بود بکشد. بعد صدای طرف دوم را می‌شنیدم که داشت می‌گفت بپرس که مثلاً چگونه باید بکشم؟ و از این دست مسائل که پیش از این هم شنیده شده است.

سطح تقلب ها در امتحانات پایان ترم مجازی محسوس بود

آنا: آیا بسیاری از دانشجویان با همین هدف دانشجو یا کارشناس استخدام می‌کردند؟

جباری: بله، سطح تقلب‌ها در امتحانات پایان ترم مجازی محسوس بود اما نرم‌افزار درسی است که باید یاد گرفته باشی، چیز سختی نیست و در آینده به کارت می‌آید. مثلاً سؤالات یک آزمون تستی را طوری طراحی کردم که خیلی شک‌دار باشد و کسی که درست نخوانده باشد یا بخواهند گروهی بزنند نتوانند جواب‌هایشان را بدهند. چند نفر با هم یک گروه شدند جواب‌ها را با هم فرستادند و نمره‌هایشان یکسان شده و همه هم پایین بود. گفتند چرا؟ گفتم خیلی ساده بود، می‌خواستید تقلب نکنید از ۱۴ نمره یک یا دو نفر نمره کامل را گرفتند بقیه نمرات ۸ یا ۹ یا ۱۰ دریافت کردند.

دو نفری که نمره خوب آوردند در آموزش حضوری نیز سطح درسی بالا داشتند. معمولاً دانشجویانی که در شیوه حضوری درس می‌خواندند خودشان علاقه‌مند به مطالعه بودند و می‌خواندند و کارشان را انجام می‌دادند. ولی آن دانشجویی که در حضوری کاری انجام نمی‌داده، آنلاین نیز به همان صورت عمل کرده اما چون تقلب می‌کرده باعث بالا رفتن نمره‌اش می‌شد.

امتحانات رشته معماری نباید آنلاین برگزار شود. امتحان دروس تئوری می‌تواند به صورت آنلاین باشد اما طرح را هیچ وقت دانشجو نمی‌تواند آنلاین بگذراند. اینکه شما آنلاین به دانشجو بگویید پلانت را بکش! اصلاً چیز درستی نیست در رشته‌ای مثل معماری که طرح یا کلاس‌های عملی دارد و استاد باید در کلاس خط بکشد و با دانشجو تبادل داشته باشد چگونه در کلاس آنلاین اتفاق می‌افتد؟ مشکل دیگر در کلاس‌های آنلاین این بود که حضور و غیاب هیچ تأثیری نداشت. یعنی کلاً همه می‌آمدند آزمون می‌دادند. مگر اینکه دانشجو درسش را حذف کرده باشد یا خودش در جلسه حضور پیدا نکند.

انتهای پیام/۴۱۶۷/پ