در گفت‌وگو با آنا بررسی شد؛
درباره سریال ضعیف «در حاشیه2» و تیم بی‌انگیزه مهران مدیری/ این گروه خسته!
ما مخاطبان تلویزیون، سال هاست عادت کردیم که به محض اینکه یک برنامه به اتکای حضور خلاق و متفاوت و پررنگ یک هنرمند، یک مجری، یک تیم خوش فکر، پا می گیرد و دیده می شود و به دل های مخاطبان راه پیدا می کند، به واسطه خط قرمزهای متعدد تلویزیون و اعتراض ها و انتقادهای متعدد و در نهایت محافظه کاری مسئولانی که دوری از دردسرهای احتمالی و حفظ موقعیت خود را بر خواست مخاطب ارجح می دانند، از کنداکتور سیما حذف شود و حسرت و عطش دوباره دیدنش، بر دلمان بماند.
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر آنا، روزنامه خراسان در ادامه نوشت: برخی از مدیران آداب تعامل با هنرمندان را بلد نیستند و همواره به جای فراهم کردن بستر و زمینه مناسبی برای فعالیت بی دغدغه شان، نگران واکنش های بیرونی بوده و هستند. روندی ناامید کننده که به محض اینکه امثال فرزاد حسنی ها، رشیدپورها، شهیدی فرها و رادیو هفتی ها گل می کنند و دیده می شوند، بالاخره یک بهانه پیدا می شود تا جلوی پخش برنامه و فعالیتشان گرفته شود.
«مهران مدیری» هم یکی از همین ها بود که در اوج درخشش و خلاقیت و ذوق هنری اش به واسطه همین اعمال سلیقه درون سازمانی و فشارهای بیرونی، پس زده شد و درست در سال هایی که جامعه ما به دلیل وجود رقبای جدی تلویزیون، مثل سریال های خارجی و از آن مهم تر، به دلیل پررنگ شدن فشارهای اجتماعی و اقتصادی، نیازمند برنامه های جذاب و مفرحی مثل مجموعه های روتین نود شبیِ مدیری بود، از تماشای کارهای این نابغه عرصه طنز محروم شد. منتها سال 93 بود که مدیران به صرافت بازگرداندن مدیری به خانه اولش، شبکه سه افتادند.
مدیری هم ناز نکرد، چون می دانست بازگشت به تلویزیون حرکتی دو سر بُرد است و برای در اوج ماندن، نباید مخاطبان میلیونی سیما را به مخاطبان شبکه نمایش خانگی ترجیح داد. اما این بازگشت با سریال «در حاشیه»، با حاشیه های جدی رو به رو شد! مدیری با اشتیاق آمد ولی با سد اعتراض و جنجال تعداد زیادی از پزشکان مواجه شد. ظاهر ماجرا حکایت از حمایت مسئولان سیما داشت اما آشفتگی «در حاشیه1» خبر از تیغ ممیزی، وادادگی و محافظه کاری مدیران می داد. ماه محرم و صفر گذشت و مردم که با دیدن درام های تلخ و جانسوزی مثل «نفس گرم» یا «کیـمیا»، حسابی خسته و کسل بودند، برای شروع پخش مجموعه «در حاشیه2» و به امید شکل گرفتن لبخندی بر لب های خانواده شان، لحظه شماری می کردند و با دیدن تیزرهایی که خبر از نزدیک شدن زمان پخش این سریال طنز می داد، ذوق زده و هیجان زده بودند.
نتیجه اما به معنای واقعی کلمه، ناامید کننده بود! یک گروهِ خسته و بی انگیزه با یک مهران مدیریِ بی رمق که حتی این قدر انرژی و دل و دماغ نداشته تا جلوی دوربین باشد. انگار پیشاپیش می دانسته که نتیجه، محصول موفقی نیست و نباید محبوبیت بصری اش را خرج این سریال ضعیف کند.
ماجرا از فضای جذاب و کمیک پزشکی به فضای تکراری و دست مالی شده زندان منتقل شده و قصه بی رمق، شوخی های خنک، بازی های لوس، تیتراژ سردستی و بازیگرانی که ضعیف ترین نسخه خودِ همیشگی شان را تکرار می کنند، از شاخصه های این کار است. سریال، هیچ برگ برنده ای برای غافلگیر کردن مخاطبش ندارد و یک موقع به خودت می آیی که نه تنها نمی خندی، بلکه داری حرص می خوری! «در حاشیه2» سند سال ها بی مهری تلویزیون و حتی اقشار مختلف جامعه به نابغه ها در روزهای اوجشان است.
مردمی که مایوس از معدود روزنه های امیدوارکننده تلویزیون، ممکن است باز هم به اسمارت فون ها و سریال های ترکی و کره ای پناه ببرند. ناگفته نماند مدیری در سریال «عطسه» که برای شبکه نمایش خانگی تولید شده و خط قرمز زیادی ندارد هم موفق نبوده!!
انتهای پیام/
در دانشگاه آزاد شهرکرد انجام شد؛
