نقش مهم مدیران ورزشی در عملکرد کاروان المپیک توکیو/ مشکل ورزش قهرمانی کجاست؟!

به گزارش خبرنگار گروه ورزش خبرگزاری آنا، المپیک توکیو با تمام شکست‌ها و موفقیت‌ها به پایان رسید و از کاروان ۶۵ ورزشکار اعزامی به میدان المپیک تنها ۷ مدال نصیب ورزش ایران شد. نتیجه‌ای که از دید کارشناسان المپیک در رشته‌های مختلف چندان چنگی به دل نمی‌زد؛ اما از دید اهالی ورزش و مسئولان دومین نتیجه پرافتخار کاروان ایران بعد از المپیک لندن است! در مورد چرایی نتایج ضعیف کاروان ایران در میدان المپیک صحبت‌های زیادی مطرح شد؛ اهالی کشتی معتقدند در این رشته ورزشی ضعف بدنسازی و خالی کردن بدن ورزشکار علت شکست و ناکامی‌ها آن‌ها شده است.

ناکامی در المپیک تحت تأثیر سیستم مدیریت؟!

اما در رشته‌های دیگر همچون وزنه‌برداری و تکواندو که از رشته‌های مدال‌آور المپیک محسوب می‌شدند، شرایط متفاوت بود. در این دوره وزنه‌برداری به یک مدال نقره بسنده کرد و تکواندو هم ضعیف‌ترین نتیجه تاریخ تکواندو را کسب کرد؛ تکواندو برای دومین بار در المپیک ناکام شد و وزنه‌برداری هم پس از درخشش در المپیک ریو، چنین نتیجه ضعیفی را رقم زد. بنابراین شاید باید علت ضعف و ناکامی این دو رشته ورزشی را در سیستم مدیریتی فدراسیون‌ها جست‌وجو کنیم.

در المپیک ریو تکواندو ایران با وجود سه سهمیه در بخش مردان از کسب مدال بازماند، در المپیک توکیو هم همین موضوع تکرار شد و هر سه تکواندوکار ایران (دو نفر در بخش مردان و یک نفر در بخش بانوان) نتایج ضعیفی را رقم زدند. پس از اینکه المپیک ریو با کسب نتایج ضعیف به پایان رسید؛ فدراسیون به دنبال تغییر سرمربی تیم ملی رفت اما با تغییر سرمربی هم اتفاق تازه‌ای رخ نداد و ضعیف‌ترین نتیجه باز هم تکرار شد.

در وزنه‌برداری هم که در میدان المپیک ریو عملکرد درخشانی داشت، سهراب مرادی و کیانوش رستمی به دو نشان طلا رسیدند، اما در این دوره از المپیک نه تنها نتیجه‌ای کسب نکردند، بلکه فدراسیون برای حفظ سرمایه‌های خود تلاش زیادی نکرد و عملا سهراب مرادی و کیانوش رستمی که دو نابغه وزنه برداری ایران هستند حذف شدند و این رشته در آینده نزدیک به دلیل عدم پشتوانه‌سازی خالی از وزنه‌برداران قدرتمند خواهد شد.

وقت رفتن مدیران بازنشسته و ضعیف فرانرسیده است؟!

در رشته‌های تیمی هم وضعیت چنگی به دل نزد، والیبال که دومین تجربه حضور در المپیک را داشت، از گروه خود صعود نکرد و در جایگاه نهمی قرار گرفت. نکته جالب اینکه داورزنی پیش از برگزاری المپیک، از حضور والیبال ایران در جمع ۴ تیم المپیکی صحبت کرده بود؛ اما این اتفاق نیفتاد. نتایج المپیک نشان داد والیبال ایران که روزگاری یکی از قدرت‌های آسیا محسوب می‌شد، از شرایط آرمانی به دور شده و داورزنی به‌عنوان رئیس فدراسیون گویا نتوانسته پس از رفت و بازگشتش به والیبال از سال ۹۸ شرایط این رشته را سر و سامان دهد.

ناگفته نماند داورزنی جزء مدیران بازنشسته هم محسوب می‌شود و زمانی که به‌عنوان معاون قهرمانی در وزارت ورزش و جوانان مشغول به کار بود، از سوی وزیر سابق ورزش برای او مجوز صادر شد؛ اما با حضورش در ریاست فدراسیون این مجوز ابطال شده و او حالا یکی از مدیران بازنشسته محسوب می‌شود اما همچنان مشغول به فعالیت است! در بسکتبال هم شرایط خوب پیش نرفت، البته همگروهی با قدرت‌های جهانی همچون آمریکا و فرانسه کار سختی بود؛ آسمان‌خراش‌های ایران در هر سه دیدار خود در المپیک شکست خوردند، موضوعی که مسئولان فدراسیون پیش از این به آن واقف بودند.

بیشتر بخوانید:

ماله‌کشی به سبک مسئولان عالی رتبه ورزش؛ وقتی کاروان توکیو پرافتخارترین شد!

انتظاراتی که از ورزشکاران داشتیم در المپیک برآورده نشد

رئیسِ وعده و وعیدها کوتاه نمی‌آید/ قول داورزنی این بار برای قهرمانی در آسیا!

از ریو تا توکیو؛ عقب‌گرد ورزش ایران و ناکارآمدی مدیران!

ضربه‌ای که حواشی فدراسیون به ورزشکاران المپیکی زد

در رشته تیراندازی با وجود تعداد سهمیه‌های زیاد، سهم ایران تنها تک‌مدال جواد فروغی بود که حتی مسئولان ورزش هم آن را پیش‌بینی نکرده بودند، مابقی تیراندازان نتایج ضعیفی کسب کردند و حتی فینالیست هم نشدند. ناگفته نماند که تیراندازی ایران در سال منتهی به المپیک به جای حفظ آرامش و برنامه‌ریزی برای رسیدن به آمادگی در المپیک، درگیر حواشی همچون قهر و ترک اردو بودند و به لحاظ تهیه مهمات و فشنگ هم شرایط سختی داشتند. دوره ریاست دادگر در فدراسیون تیراندازی تیرماه جاری به پایان رسید و قرار بر این شد که پس از پایان المپیک انتخابات فدراسیون برگزار شود و حالا باید منتظر مجمع انتخاباتی این فدراسیون بمانیم.

کسب سهمیه موفقیت بزرگ برای مدیران ورزشی!

در سایر رشته‌های ورزشی البته به جزء کاراته که چشم مسئولان به مدال‌آوری این ملی‌پوشان دوخته شده بود و در نهایت از سه کاراته‌کا، یک مدال طلا نصیب کاروان ایران شد؛ در سایر رشته‌ها رؤسای فدراسیون‌های ورزشی پیش‌بینی برای کسب مدال نداشتند و همین که موفق به کسب سهمیه المپیک شده بودند آن را یک موفقیت و دستاورد بزرگ می‌دانستند!

اگرچه در موفقیت یک کاروان ورزشی در میدان المپیک همه دست به دست هم می‌دهد و از مدت‌ها قبل برنامه‌ریزی انجام می‌شود و متولیان ورزش برای رسیدن به موفقیت بسیج می‌شوند، اما آیا وقت آن نرسیده که از عملکرد رؤسای فدراسیون‌ها توضیحی خواسته شود یا اگر انتخاباتی برگزار می‌شود و رئیس قبلی همچنان نامزد انتخابات می‌شود به عملکرد او در میدان المپیک توجه شود؟! قطعا ورزشکاران و مربیان در رسیدن به موفقیت یک تیم نقش به سزایی دارند اما مدیران ورزشی در این آوردگاه چه نقشی را ایفا می‌کنند؟!

بدون شک در هر دوره‌ای ورزش ایران نیاز به پوست‌اندازی دارد و همانطور که ورزشکاران و مربیان به مرور زمان تغییر می‌کنند، مدیران ورزشی هم باید همسو با این جریان باشند، مدیر ورزشی که ۲۱ سال در یک فدراسیون بوده و دو المپیک را از دست داده است نیاز به تغییر دارد، یا مدیری که از زمان حضورش در فدراسیون دیگر نتوانسته مانند گذشته تاثیرگذار باشد از این به بعد هم نمی‌تواند کارساز باشد.بر هیچ کس پوشیده نیست که مدیران ورزشی نقش به سزایی در موفقیت کاروان‌ ورزشی ایفا می‌کنند و نیاز است که در هر دوره از المپیک، عملکرد آن‌ها در این آوردگاه حساس و مهم مورد ارزیابی قرار بگیرد و براساس آن نقشه راه آینده ترسیم شود.

انتهای پیام/۴۰۵۷/پ