در گفتوگو با آنا بررسی شد؛
چرا قهرمانان تلاش می‌کنند افسردگی خود را پنهان کنند
اضطراب چگونه به یک ورزشکار آسیب می‌رساندبازی‌های المپیک توکیو در حالی پی گرفته می‌شود که سلامت روانی ورزشکاران در این دوره از رقابت‌ها بیش از سایر ادوار مورد توجه قرار گرفته است.
به گزارش گروه فناوری خبرگزاری آنا، بازی‌های المپیک توکیو در حالی پی گرفته می‌شود که سلامت روانی ورزشکاران در این دوره از رقابت‌ها بیش از سایر ادوار مورد توجه قرار گرفته است.
سیمون بایلز، قهرمان ژیمناسیک آمریکایی که چندین مدال جهانی و المپیک را در کارنامه دارد در آستانه مسابقات خود در این دوره اعلام کرد به دلیل مسائل روانی آمادگی شرکت در چندین بخش از این رقابت‌ها را ندارد. همچنین آدام پیتی، شناگر بریتانیایی هم اعلام کرد به یک ماه استراحت نیاز دارد تا از نظر روحی و روانی خود را آماده و آرام کند.
تصمیم بایلز باعث شد تا او پنج مسابقه از ۶ رقابت این دوره از رقابت‌ها را از دست بدهد. این در حالیست که او یکی از بخت‌های اصلی کسب مدال طلا به شمار می‌رفت. این ورزشکار ۲۴ ساله که تا کنون چهار مدال طلا و در مجموع هفت مدال المپیکی در کارنامه دارد در این خصوص می‌گوید: «سلامت روحی و جسمی من بیش از همه مدال‌هایی که به دست آورده‌ام ارزش دارد.»
برخی این تصمیم این ورزشکار زن آمریکایی را تحسین کردند و گروهی دیگر هم او را مورد تمسخر قرار دادند. برخی هم در این میان او را به خودخواهی و عدم درک شرایط متهم کردند. منتقدان او بر این باورند عدم شرکت او در رقابتی که بخت مسلم کسب مدال طلا برای این ورزشکار به شمار می‌رفت کمکی به حل مشکلات روانی و روحی او نمی‌کند.
بعد از انتشار خبر این تصمیم بایلز، پیتی، شناگر بریتانیایی که در توکیو توانست ۲ مدال طلا و یک نقره کسب کند اعلام کرد که او هم به استراحت فکری و فیزیکی احتیاج دارد. او در توییتی نوشت: «فشار بسیار زیادی وجود دارد که اصلا معمولی و طبیعی نیست. به یاد داشته باشیم که پول نمی‌تواند برای شما شادی بخرد.»
این شناگر همچنین در ادامه نوشت: «من می‌خواهم استراحت کنم زیرا تا آنجا که به خاطر دارم در هفت سال گذشته سخت کار و تلاش کرده‌ام و به طور متوسط حدود ۲ هفته در سال مرخصی داشته‌ام. این فشار وحشتناک است.»
کائلب درسل، شناگر آمریکایی که توانست در بازی‌های المپیک توکیو ۵ مدال طلا کسب کند هم این فشارهای روانی را تایید می‌کند. درسل در این رابطه می‌گوید: «هر روز صبح که از خواب بیدار می‌شدم اولین کلماتی که به خودم می‌گفتم این بود: «اوه، من بسیار هیجان زده هستم.» این در حالیست که گاهی اصلا این چنین نبود و تکرار این موضوع کاملا احمقانه بود.»
او ادامه می‌دهد: «من باید اعتراف کنم که دیگر نمی‌خواهم به خودم دروغ بگویم. فشار بسیار زیادی در یک لحظه به شما وارد می‌شود و تمام زندگی شما به لحظاتی تبدیل می‌شود که می‌تواند ۲۰ تا ۴۰ ثانیه طول بکشد. این واقعا دیوانه‌کننده است. اینکه شما برای المپیک و یک رقابت اینهمه به خودتان فشار وارد کنید واقعا وحشتناک است.»
اشاره به این موضوع توجهات جهانی را به مسئله نگرانی‌های سلامت روان ورزشکاران بیش از گذشته جلب کرده است. هرچند افکار عمومی نگاه یکپارچه‌ای به این مسئله نداشته و حتی در برخی از موارد با واکنش‌های منفی جامعه نیز همراه بوده است.
به نظر می‌رسد مشکل فشارهای روانی وارد شده به ورزشکاران تنها محدود به المپیک نیست و در مسابقات جهانی نیز دیده می‌شود. بن استوکس بازیکن کرکیت انگلستان هفته گذشته اعلام کرد می‌خواهد به مدتی نامحدود که پایانش مشخص نیست استراحت کند تا بتواند ذهن خود را اولویت بندی کند. در همین راستا، نائومی اوزاکا، ستاره تنیس زنان ژاپن اخیرا از مسابقات آزاد فرانسه کنار رفت و مسابقات ویمبلدون را هم به دلیل مشکلات روحی و روانی کنار گذاشت.
در ورزش باید قوی باشید و باید نشان دهید که سخت‌گیرید و شکست ناپذیر. این در حالیست که افسردگی واژه‌ای است که دارای معانی تحقیرآمیز است و مردم چنین نگاهی به این مسئله دارند. در نتیجه این دو با یکدیگر سازگاری ندارند و قهرمانان تلاش می‌کنند افسردگی خود را پنهان کنند.
هنریتا مور، مدیر اجرایی یونیسف در خصوص این فشارها می‌گوید: «در حال حاضر این فشارها در همه ورزش‌ها مشاهده می‌شود. بایلز به عنوان یک الگو به دنیا نشان داد که باید به سلامت روان توجه کرد و به عنوان یک اولویت آن‌را مورد عنایت قرار داد. به همین خاطر من از او تشکر می‌کنم.»
فیلیپ گودین، روانشناس ورزشی در دانشگاه لون بلژیک در این خصوص به خبرگزاری فرانسه می‌گوید: «تشخیص افسردگی در یک قهرمان فرآینده پیچیده‌ای است. آنها توانایی چشمگیری برای پنهان کردن این مسائل دارند.»
گودین در ادامه می‌گوید: «در ورزش باید قوی باشید و باید نشان دهید که سخت‌گیرید و شکست ناپذیر. این در حالیست که افسردگی واژه‌ای است که دارای معانی تحقیر آمیز است و مردم چنین نگاهی به این مسئله دارند. در نتیجه این دو با یکدیگر سازگاری ندارند و قهرمانان تلاش می‌کنند افسردگی خود را پنهان کنند.»
شارلوت دوژاردین بریتانیایی که ۶ مدال المپیک در مسابقات سوارکاری کسب کرده با بایلز ابراز همدری کرد. این قهرمان که خود دو سال با افسردگی مبارزه کرد و در المپیک ۲۰۱۲ توانست دو مدال طلا کسب کند در خصوص وضعیت بایلز می‌گوید: «موفقیت سخت است. سخت است که تحت فشار و انتظار باشی. این چیزهای سخت دائما بر شانه‌های قهرمانان سنگینی می‌کند.»
با این حال همچنان افکار عمومی به صورت کامل نگاهی شبیه روان‌شناسان ندارند. آنها فکر می‌کنند قهرمانان ورزشی برای این مدال‌های جهانی مورد تقدیر واقع می‌شوند و جایزه‌های مالی فروانی دریافت می‌کنند، در نتیجه در مقابل تلاش‌هایی که انجام می‌دهند، مورد تقدیر نیز قرار می‌گیرند.
با این حال ویژگی‌های رفتاری و اخلاقی افراد با یکدیگر متفاوت است و حتی ورزشکاران هم می‌توانند زیر این فشارهای سنگین آسیب روانی ببینند. آسیب‌هایی که در صورت بی‌توجهی می‌تواند مشکلات شدیدتری برای یک ورزشکار به همراه داشته باشد.
انتهای پیام/
انتهای پیام/
در دانشگاه آزاد شهرکرد انجام شد؛
