توریست‌های فرازمینی در زمین/ مشاهده «یوفو» در پایتخت ایران

به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، در طول تاریخ، شواهد گوناگونی دال بر رؤیت اشیای ناشناس آسمانی در اقصی‌نقاط جهان گزارش شده است، برای مثال می‌توان به مجموعه متون پاپیروس تولی (Tulli Papyrus) در قرن ۱۵ قبل از میلاد و پرواز ده‌ها شیء پرنده ناشناس در نورنبرگ سال ۱۵۶۱ اشاره کرد.

با این وجود، یوفو(UFO) اصطلاحی کاملاً جدیدی است. این واژه مخفف عبارت «شیء ناشناس پرنده» است که اولین بار در سال ۱۹۵۲ توسط کارشناسان هوایی مورد استفاده قرار گرفت. اساساً منظور از یوفو، شیئی پرنده است که با وجود تحقیقات متعدد، ماهیتش شناسایی نشده است.

تا پیش از آن، این اشیاء را بشقاب‌پرنده می‌نامیدند زیرا در مشاهدات معتبر به عنوان جسم شناورِ دیسک‌مانند توصیف می‌شد. هر چند از نظر فنی به هر جسم ناشناخته‌ای که حضورش در آسمان قابل توضیح نباشد یوفو اطلاق می‌شود اما از همان دهه پنجاه میلادی، یوفوها در میان مردم به عنوان اجرام آسمانی که از سیارات دیگر آمده‌اند تعبیر شدند.

---

بیشتر بخوانید:

یوفوها وجود دارند

شواهد تازه از رویت شیء پرنده ناشناس در بریتانیا

---

آیا واقعاً بشقاب‌پرنده‌ها از جهان‌های دیگر آمده‌اند؟

برخی از مردم معتقدند که یوفوها حقیقتاٌ اشیای پرنده‌ای از سیارات دیگر هستند که توسط فرازمینی‌ها کنترل می‌شوند. همچنین برخی حتی ادعا کرده‌اند که توسط این اشیای وهم‌آور و شناور ربوده شده‌اند!

گاهی در گزارشاتی که توسط افراد آشنا با صنایع هوایی یا خلبان‌ها ثبت می‌شود به این موضوع اشاره شده است که این اشیای پرنده رؤیت‌شده مانند هیچ هواپیما یا هلیکوپتری که تا پیش از آن دیده‌اند حرکت نمی‌کند.

رصد راداری و مشاهده بصری یک شیء پرنده ناشناس در آسمان تهران در ۲۶ شهریور ۱۳۵۵ یکی از موثق‌ترین موارد ثبت یوفو در جهان محسوب می‌شود.

اما آیا واقعاً یوفوها ماهیتی فرازمینی دارند؟ هر چند تحقیقات و مطالعات علمی چندانی در مورد این پدیده‌ها انجام نشده است اما دولت‌های مختلف به صورت پنهانی این مسئله را بررسی کرده‌اند.

در بیشتر مواردِ ثبت‌شده، چیزی که افراد خیال می‌کردند بشقاب‌پرنده است، در واقع فقط اشیای معمولی مانند هواپیما، ابر، شهاب‌سنگ‌ و... بوده است.

هر چند برخی از موارد گزارش‌شده حتی پس از تحقیقات گسترده همچنان ناشناخته باقی مانده است، اما دانشمندان معتقدند که اکثریت غالب موارد، اشیاء و اجرامی عادی و طبیعی بوده‌اند. به عنوان مثال خیلی از موارد گزارش‌شده به عنوان بشقاب‌پرنده، تنها بالون از آب درآمد.

چرا نباید به طور پیش‌فرض هر چیزی را یوفو فرض کرد؟

یکی از مشهورترین موارد رؤیت بشقاب‌پرنده در سال ۱۹۴۷ در رازول واقع در نیومکزیکو اتفاق افتاد. در تابستان آن سال، یک کشاورز محلی توده‌ای از بقایای عجیب یک جرم ناشناس را در مرتعی پیدا کرد.

مقامات پایگاه هوایی ارتش در آن نزدیکی یک روز بعد ادعا کردند که بقایای موجود مربوط به یک بالون هواشناسی بوده که سقوط کرده است.

سرانجام، در دهه ۱۹۹۰ گزارش دولت نشان داد که شیء ساقط‌شده در دهه چهل، یک بالون آب‌وهوایی نبود بلکه در واقع دستگاهی نظارتی متعلق به عملیاتی فوق سری به نام پروژه مُگول(Project Mogul)بود که با هدف تشخیص امواج صوتی آزمایش‌های اتمی شوروی از راه دور عمل می‌کرد.

رؤیت یوفو در آسمان تهران و مواجهه هوایی با افسران ارتش ایران

رصد راداری و مشاهده بصری یک شیء پرنده ناشناس در آسمان تهران در ۲۶ شهریور ۱۳۵۵ یکی از موثق‌ترین موارد ثبت یوفو در جهان محسوب می‌شود زیرا به جز مشاهده مردم عادی و ثبت راداریِ آن جسم ناشناس، دو هواپیمای فانتوم نیروی هوایی وقت ارتش به تعقیب آن جسم پرداختند. هواپیمای خلبان اول پس از نزدیک شدن به جسم مزبور متوجه شد که وسایل ارتباطات رادیویی‌اش از کار افتاده است و به همین علت به پایگاه بازمی‌گردد.

اما هواپیمای دوم به جسم نزدیک می‌شود. خلبان هواپیمای دوم بعدها طی مصاحبه‌ای اعلام کرد: «حرکت‌های خیلی سریع می‌کرد و با سرعت بالا جابه‌جا می‌شد. از خود چهار نور ساطع می‌کرد. از قسمت بالای آن نوری قرمز و چشمک‌زن، در پایین نوری نارنجی رنگ و در طرفین نوری آبی رنگ ساطع می‌شد. این نورها به قدری شدید بودند که امکان دیدن بدنهٔ این شیء وجود نداشت.»

با نزدیک‌تر شدن هواپیمای ارتش به شیء پرنده، ‌ جسم کوچک نورانی از آن خارج می‌شود. خلبان ارتش ایران با تصور اینکه هدف یک موشک قرار گرفته است، ‌ سعی می‌کند از خود دفاع کند: «فکر کردم موشکی به سمت من شلیک شده و سعی کردم با موشک حرارتی آن را هدف قرار دهم؛ ولی وقتی موشکم را انتخاب کردم، متوجه از کار افتادن وسایل دقیق و خاموش شدن همه چراغ‌ها بر روی صفحهٔ مقابلم شدم. در آن لحظه وسایل دقیق شروع به نوسان کردند و ارتباط رادیویی هم از کار افتاد.»

با دور شدن شیء پرنده، سیستم هواپیما دوباره به کار می‌افتد. مشاهدات برج مراقبت به طرز عجیبی نشان می‌دهد شیئی که از جسم ناشناس خارج شد پس از طی مسافتی در نزدیکی دریاچه قم سقوط کرد. ادعا می‌شود در بازدیدی که روز بعد از محل برخورد شیء انجام شد، دستگاه‌های الکترونیکی در آن محل دچار اختلال ‌شدند.

تحقیقات در مورد یوفوها از جنگ جهانی دوم به بعد کلید خورد

• طرح مباحث مرتبط با بشقاب‌پرنده‌ها پس از جنگ جهانی دوم بسیار رایج شد و به یکی از موضوعات مورد علاقه عموم تبدیل شد. یکی از دلایل اصلی این امر را توسعه فناوری‌های موشکی می‌دانند.

• با وجود اینکه از منظر علمی، یوفو به جسم پرنده‌ای اطلاق می‌شود که هنوز ماهیتش شناسایی نشده است، برخی مشاهده یوفوها را به عنوان شواهدی قطعی مبنی بر وجود حیات فرازمینی و بازدید از زمین تفسیر می‌کنند. مشاهده بشقاب‌پرنده‌ها در بسیاری موارد ناشی از پدیده‌های طبیعی است. برای مثال سیاره زهره در بسیاری موارد با یک شیء پرنده اشتباه گرفته می‌شود. همچنین هواپیماهای جاسوسی رادارگریز نیز ممکن است در این رده قرار ‌گیرند.

• اولین مشاهده بشقاب‌پرنده که به طور قابل توجهی رسانه‌ای شد و توجهات را به خود معطوف کرد در سال ۱۹۴۷ اتفاق افتاد. در این رویداد، تاجری به نام کنت آرنولد(Kenneth Arnold) ادعا کرد که هنگام هدایت هواپیمای شخصی خود در نزدیکی کوه رینیردر واشنگتن، گروهی از اشیای پرنده سریع را که حالت هلالی‌شکل داشتند رؤیت کرده است. به فاصله چند هفته موارد دیگری نیز رؤیت شد که تصویری از آن نیز بر جای مانده است.

• پس از ثبت گزارش‌های متعدد نیروی هوایی ایالات متحده پروژه ساین(Project Sign) را در سال ۱۹۴۸ آغاز کرد، پروژه‌ای که با هدف بررسی موج مشاهدات بشقاب‌پرنده‌ها راه‌اندازی شد. اما بسیاری از محققان آن پروژه صرفاً معتقد بودند بشقاب‌پرنده‌ها تنها هواپیماهای شوروی با فناوری‌های پیشرفته هستند.

•با این وجود بخشی از افراد دخیل در پروژه ساین با این نتیجه‌گیری موافق نبودند. به همین علت پروژه ساین در سال ۱۹۴۹ جای خود را به پروژه گراج(Project Grudge) داد. با این وجود آن پروژه هم سرنوشت بهتری نداشت. در گزارش ۶۰۰ صفحه‌ای پروژه گراج اعلام شد که دلیلی وجود ندارد که مشاهدات اشیای پرنده ارتباطی با پیشرفت فناوری خارجی‌ها داشته باشد اما همچنین مدرکی دال بر ماهیتی فرازمینی در مورد آنها یافت نشده است. مقامات نظامی سپس بودجه این پروژه را قطع کردند.

• پروژه گراج به نوبه خود جای خود را به پروژه بلوبوک(Blue Book) در سال ۱۹۵۲ داد که تا سال ۱۹۶۹ ادامه داشت. این تحقیقات طولانی‌ترین پژوهش‌ مرتبط با فرازمینی توسط دولت ایالات متحده بود. با پایان یافتن پروژه بلوبوک، ۱۲۶۱۸ گزارش در مورد بشقاب‌پرنده‌ها جمع‌آوری شد. کارشناسان این پروژه نتیجه گرفته بودند که بیشتر موارد رؤیت‌شده تنها پدیده‌های طبیعی(ابرها، ستاره‌ها و...) یا هواپیماهای معمولی هستند. در این میان ۷۰۱ مورد از گزارش‌های ثبت‌شده تحت عنوان «غیرقابل توضیح» طبقه‌بندی شدند. گزارش‌های بشقاب‌پرنده بایگانی شد و امروزه تحت قانون آزادی اطلاعات در دسترس است، اما اسامی و اطلاعات شخصی شاهدان تغییر یافته است. در سال ۱۹۶۹ بودجه این پروژه قطع شد زیرا دولت ایالات متحده معتقد بود این پروژه زین‌پس نه کمکی به امنیت ملی می‌کند و نه ادامه تحقیقاتش به توسعه علم می‌انجامد.

• مشاهداتی که توسط پروژه بلوبوک ثبت شده‌اند در دو گروه دسته‌بندی می‌شوند: آنهایی که می‌توانند با پدیده‌ای شناخته‌شده همراه باشند، اعم از اتمسفر، نجوم یا وسایل ساخته دست بشر و مواردی که با هیچ توجیه منطقی قابل تفسیر نبودند.

• در سال ۱۹۵۳ و با افزایش مشاهدات یوفو در پایتخت آمریکا، ‌سازمان سیا به طور مستقل پانل رابرتسون(Panel Robertson) را ایجاد کرد، هیئتی از دانشمندان که تحت هدایت فیزیکدان اچ. سی. رابرتسون(H.C Robertson) مسئول بررسی یافته‌های پروژه بلوبوک شدند. پانل رابرتسون به این نتیجه رسید که اکثر قریب به اتفاق مشاهدات بشقاب‌پرنده را می‌توان با پدیده‌های طبیعی توضیح داد و یوفوهایی که مشاهده می‌شود هیچ خطر امنیتی برای ایالات متحده ندارند و هیچ مدرکی در سوابق پروژه بلوبوک وجود ندارد که وجود فرازمینی‌ها را ثابت کند. بخش‌هایی از یافته‌های پانل رابرتسون تا سال ۱۹۷۹ فاش نشد و این تأخیر باعث مطرح شدن نظریه‌های توطئه مبنی بر سرپوش گذاشتن به اصل ماجرا دامن زد.

• تحقیق دیگری توسط نیروی هوایی ایالات متحده در سال ۱۹۶۶ تحت هدایت ادوارد یو کاندون(Edward U. Condon) شروع به کار کرد که وظیفه تحقیق در مورد ۵۹ مورد رؤیت‌شدهِ غیرقابل توضیح اما متقاعدکننده در پروژه بلوبوک را برعهده داشت. نتایج این تحقیق در گزارشی به نام «مطالعه علمی اشیای پرنده ناشناخته» که به طور غیررسمی از آن به عنوان گزارش کاندون یاد می‌شود، منتشر شد. گزارش کاندون نیز هیچ مدرکی برای وجود موجودات فرازمینی پیدا نکرد. این یافته در تصمیم‌گیری برای خاتمه دادن به پروژه بلوبوک در سال ۱۹۶۹ مؤثر بود.

• در دهه ۷۰ اقلیت کمی از دانشمندان هنوز به ادامه تحقیقات معتقد بودند. از جمله آنها می‌توان به جی. آلن هاینک(J. Allen Hynek)، ستاره‌شناس دانشگاه ایالتی اوهایو اشاره کرد که هم در پروژه ساین، و هم در پروژه گراج و بلوبوک مشارکت داشت. او در سال ۱۹۷۳ گروه تحقیقاتی خود را با عنوان مرکز تحقیقات یوفو(CUFOS) تأسیس کرد.

• تحقیقات جدی بر پدیده بشقاب‌پرنده‌ها در قرن ۲۱ با برنامه شناسایی تهدیدات هوایی پیشرفته(AATIP) احیاء شد. این پروژه، یک برنامه مخفی وزارت دفاع ایالات متحده بود و از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۲ فعالیت می‌کرد.

• در دسامبر ۲۰۱۷، وزارت دفاع این کشور، وجود برنامه دفاعی برای جمع‌آوری داده‌ها در مورد مشاهده بشقاب‌پرنده‌ها را به رغم انحلال برنامه شناسایی تهدیدات هوایی پیشرفته در سال ۲۰۱۲ تأیید کرد. این برنامه تحت هدایت تیمی با نام گروه ویژه پدیده‌های هوایی ناشناخته(UAPTF) اجرا می‌شود و اولین گزارش آن در جلسه استماع کمیته اطلاعات سنای ایالات متحده در ژوئن سال ۲۰۲۰ شرح داده شد.

• به جز ایالات متحده تنها کشوری که به اندازه آمریکا به طور دقیق پرونده مرتبط با مشاهدات یوفوها را ضبط می‌کند، ‌ دولت کانادا است. سایر کشورها از جمله انگلستان، سوئد، دانمارک، استرالیا، یونان و... پرونده‌های ناچیزی را نگه داشته‌اند.

• در برخی از کشورها(به عنوان مثال اتحاد جماهیر شوروی سابق و جمهوری خلق چین)، رؤیت بشقاب‌پرنده‌ها ناشی از یک سری آزمایش‌های مخفی نظامی بود که مردم از آنها مطلع نبودند. در برخی موارد، دولت‌های مربوطه شهروندان خود را ترغیب می‌کردند که باور کنند که این اشیاء منشأ فرازمینی دارند تا ماهیت واقعی آزمایش‌ها را پنهان سازند.

انتهای پیام/۴۱۶۰