در گفتوگو با آنا بررسی شد؛
انتخابات به سبک الکترونیک/۵؛
سنگ بزرگ بی‌اعتمادی در مسیر انتخابات الکترونیکی/ از دستگاه‌های مکانیزه رأی‌گیری بیشتر بدانیم
انتخابات الکترونیک تا رسیدن به نقطه‌ای که امروز به آن رسیده، جاده‌ای پرپیچ‌وخم را طی کرده است. با وجود ساخت دستگاه‌های مختلف، هنوز یک روش استاندارد جهانی برای انتخابات الکترونیک استانداردسازی نشده است.
به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، دستگاه رأی‌گیری انتخاباتی، دستگاهی است که برای ثبت آرای شرکت‌کنندگان در یک انتخابات مورد استفاده قرار می‌گیرد. اولین دستگاه‌های رأی‌گیری به طور مکانیکی کار می‌کردند اما به‌تدریج با انقلاب دیجیتال، استفاده از دستگاه‌های رأی‌گیری الکترونیکی به طور فزاینده‌ای رایج شد. به طور کلی، عملکرد این سیستم‌ها توسط سازوکار آن تعریف می‌شود و اینکه آیا سیستم در همان محل اخذ رأی به طور مستقل کار می‌کند یا به طور متمرکز هدایت می‌شود.
دستگاه‌های رأی‌گیری از نظر قابلیت استفاده، امنیت، هزینه، سرعت، دقت و توانایی نظارت بر انتخابات متفاوت هستند. این دستگاه‌ها ممکن است کمابیش برای رأی‌دهندگان با معلولیت‌های مختلف نیز قابل دسترسی باشند.
دستگاه‌های رأی‌گیری توپی
اولین پیشنهاد جدی برای ساخت ماشین‌های رأی‌گیری توسط منشورگرایان انگلیسی در ۱۸۳۸ مطرح شد. این امر مستلزم تغییرات اساسی در روند انتخابات بود و منشورگرایان به عنوان رفورمیست‌های وضع موجود، نه تنها خواستار تغییرات بودند بلکه سعی کردند نحوه انجام این کار را نیز شرح دهند.
ساخت اولین دستگاه رأی‌گیری مکانیزه به هر رأی‌دهنده اجازه می‌داد که در انتخابات یک رأی بدهد. ساختار این دستگاه به‌شدت ساده بود و کافی بود هر رأی‌دهنده با انداختن توپ برنجی به سوراخ مناسب در بالای دستگاه(که نام نامزد مورد نظر روی آن نوشته شده بود) به نامزد دلخواهش رأی دهد. هر رأی‌دهنده فقط یک بار می‌توانست رأی دهد زیرا به هر رأی‌دهنده فقط یک توپ برنجی داده می‌شد! در دستگاه‌های پیشرفته‌تر، توپ هنگامی که وارد دستگاه می‌شد، شمارنده نامزد مربوطه یک واحد به جلو پیش می‌رفت. سپس توپ از جلو پایین می‌افتاد تا توسط رأی‌دهنده بعدی مورد استفاده مجدد قرار می‌گرفت.
دستگاه‌های رأی‌گیری با نشان فلزی
این دستگاه توسط مخترع ایتالیایی، اوگنیو بوگیانو(Eugenio Boggiano) در ۱۹۰۷ ثبت اختراع شد. دستگاه مزبور با انداختن یک نشان فلزی در یکی از چند شکاف روی بدنه کار می‌کرد. در بالای شکاف‌ها، برچسب نام نامزدها قرار گرفته بود و دستگاه به طور خودکار نشان‌های فلزی ذخیره‌شده در هر شکاف را می‌شمرد. جالب است بدانید که این دستگاه برای اولین بار برای یک انتخابات مورد استفاده قرار نگرفت بلکه در یک تماشاخانه به کار گرفته شد، جایی که تماشاگران پس از تماشای تئاتر برای سنجش کیفیت نمایش می‌توانستند گزینه «خوب»، «بد» یا «معمولی» را انتخاب کنند.
کامپیوترهای آنالوگ
دستگاه رأی‌گیری لنا وینسلو(Lenna Winslow) در ۱۹۱۰ به این منظور طراحی شده بود که مردان و برخی زنان بتوانند رأی خود را ثبت کنند(در آن زمان تنها برخی از زنان حق رأی داشتند)، به طور طنزآمیزی این دستگاه دو ورودی مجزا داشت. دری که برای ورود به غرفه رأی‌گیری استفاده می‌شد مجموعه‌ای از اهرم‌ها و کلیدها را برای نمایش آرا کامل برای مردان و رأی‌گیری جزئی را برای زنان فعال می‌کرد.
کارت پانچ
سیستم‌های کارت پانچ از یک کارت(یا چند کارت) و یک دستگاه کوچک به اندازه کلیپ‌بورد برای ضبط آرا استفاده می‌کنند. رأی‌دهندگان با استفاده از دستگاه علامت‌گذاری رأی، کارت‌ها را سوراخ می‌کنند. طبیعتاً دستگاه‌های علامت‌گذاری رایج دارای برچسب رأی‌گیری هستند که نامزدها را مشخص می‌کنند اگرچه در برخی موارد نام و شماره مستقیماً روی کارت چاپ می‌شود. رأی‌دهنده پس از رأی دادن می‌تواند تعرفه را در صندوق قرار دهد یا ممکن است اطلاعات صرفاً در دستگاه کامپیوتر در حوزه انتخابیه وارد شود. این سیستم کمابیش موفقیت‌آمیز در تا اواخر دهه نود در ایالات متحده رایج بودند. در سال ۲۰۰۰، زمانی که ادعا شد استفاده از این دستگاه‌ها در فلوریدا بر نتیجه انتخابات ریاست جمهوری این کشور تأثیر داشته است، به سیستم کارت‌های پانچ لطمه جدی وارد شد.
سیستم رأی‌گیری متمرکز
در این سیستم اطلاعات از حوزه‌های مختلف به یک اسکنر با شمارش مرکزی می‌رسد و این دستگاه است که تمام اطلاعات را مورد بررسی قرار می‌دهد. همچنین از سیستم رأی‌گیری متمرکز برای پردازش آرای غیابی نیز استفاده می‌شود. یعنی افراد بدون حضور در محل اخذ آرا بتوانند در انتخابات شرکت کنند. ضمناً شمارش مرکزی را می‌توان به صورت دستی انجام داد اما از زمان معرفی سیستم رأی‌گیری با کارت پانچ و سیستم شمارش الکترونیکی به طور معمول از اسکنرهای پرسرعت برای شمارش آرا استفاده می‌شود.
امروزه سیستم‌های الکترونیکی مختلف تعبیه شده است که با حفظ امنیت راه‌حل‌هایی پیشرفته را ارائه می‌دهند. سیستم رأی‌گیری «وین‌وُوت» (WINvote) که در ایالت ویرجینیا مورد استفاده قرار گرفت.
دستگاه رأی‌گیری مستقیم موسوم به Diebold DRE که به صورت حضوری در محل اخذ رأی در مریلند سال ۲۰۰۴ استفاده شد.
دستگاه رأی‌گیری Tally1 که در واشینگتن دی‌سی مورد تست قرار گرفت. این دستگاه‌ها یک نسل جلوتر از دستگاه‌های DRE سابق بودند.
دستگاه رأی‌گیری iVotronic DRE ES&S که در ۲۰۰۷ در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه مورد استفاده قرار گرفت.
دستگاه رأی‌دهی ISG TopVoter که مخصوص رأی‌دهندگان معلول طراحی شده است دارای ابزارهای جانبی است که از طریق سایر حواس انسان فعال‌سازی می‌شود.
انتهای پیام/۴۱۶۰/پ
انتهای پیام/
در دانشگاه آزاد شهرکرد انجام شد؛
