مدرن سازی با چاشنی نسل‌کشی در کانادا

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، جمعیت بومیان کانادا، یک میلیون و ۶۰۰ هزار نفر تخمین زده می‌شود که چهار درصد جمعیت کل این کشور را تشکیل می‌دهند. به دلیل وجود ساختار فرهنگی و نابرابری سیستمی، بالاترین نرخ جرم، فقر و اعتیاد در میان این بخش از جامعه کانادا دیده می‌شود. بومیان کانادا اگرچه کمتر از همتایان خود در ایالات‌متحده رنج‌کشیده‌اند، اما آن‌ها نیز طعم کشتار را چشیده و در قرن ۲۱ نیز از حقوقی کامل و برابر با دیگران برخوردار نیستند.

از زمان شکل‌گیری کشوری تحت عنوان کانادا در قرن نوزدهم، دولت این کشور در طرحی که برای "آشنا کردن بومیان با فرهنگ مدرن" به اجرا در آمد، کودکان خانواده‌های بومی در کانادا را از خانواده و قبیله‌شان جدا می‌کرد و آن‌ها را در مدارس شبانه‌روزی و نزد خانواده‌های سفیدپوست به فرزندخواندگی می‌فرستاد.

دولت جدید کانادا که در حقیقت نماینده ساکنین اصلی نبود با کشتار وسیع ساکنان بومی سرزمین‌های اشغالی، در ابتدا موقعیت خود را تثبیت کرد و بعدازآن به دنبال برنامه‌ریزی برای نسل‌کشی سیستماتیک بومیان کانادا بود. در کنار دستگیری و شکنجه و کشتار مردان و زنان بومی، دولت استعماری، طرح‌هایی نیز در جهت تخریب فرهنگ بومیان و تغییر هویتی آنان اجرا کرد. بر اساس یکی از همین طرح‌ها، سیاست جداسازی اجباری کودکان سرخپوستان کانادا در ابتدا با شعار فراهم کردن زمینه تعامل بیشتر و یکپارچه کردن جوامع سفیدپوست و بومیان این کشورها به اجرا گذاشته شد.

در همین زمینه کانادا میزبان سیستمی از مدارس مسکونی بود که عمدتاً توسط کلیساها اداره می‌شدند و کودکان بومی مجبور به تحصیل در آن‌ها شدند. این سیستم در دهه ۱۹۷۰رو به انحطاط رفت و آخرین مدرسه در سال ۱۹۹۶ تعطیل شد. هکتور لانگوین، وزیر خدمات عمومی کانادا در سال ۱۸۸۳ و به هنگام آغاز این طرح گفته بود: "به منظور آموزش صحیح کودکان ما باید آن‌ها را از خانواده‌شان جدا کنیم. برخی ممکن است این کار را نپسندند اما برای متمدن کردن آن‌ها چاره دیگری نداریم. "

بر اساس گزارش‌های موجود در این مدارس بسیاری از دانش آموزان مورد تنبیه بدنی قرار گرفته بودند، از دیدار با اعضای خانواده‌شان محروم شده و از صحبت کردن به زبان مادری و انجام رسوم و آیین‌های خود محروم بودند.
مدرسه شبانه‌روزی کملوپس که به تازگی اخباری مبنی بر کشف گور دسته‌جمعی مربوط به کودکان بومی در آن رسانه‌ای شده است یکی از همین مدارس بوده است که در سال ۱۸۹۰میلادی توسط کلیسای رومن کاتولیک تأسیس و در سال ۱۹۷۸ تعطیل شد.

این مدرسه بخشی از شبکه مدارس شبانه‌روزی در سراسر کانادا بود که باهدف یکپارچه‌سازی اجباری کودکان بومی از طریق جدا کردن کودکان از خانواده و جامعه آن‌ها و تحت‌فشار قرار دادن آن‌ها به خودداری از صحبت کردن به زبان مادری یا انجام اقدامات خاص فرهنگی تأسیس شد.
گفتنی است برخی از اجساد کشف شده در گور دسته‌جمعی در این مدرسه، متعلق به کودکان سه ساله است. البته هنوز علت و زمان مرگ این افراد مشخص نیست. اسناد تاریخی موجود نشان می‌دهد دانش‌آموزان این مدرسه در معرض شیوع سرخک، سل، آنفلوانزا و سایر بیماری‌های مسری قرار داشتند و بسیاری جان خود را از دست دادند. اتخاذ سیاست‌های تبعیض‌آمیز در خصوص جوامع بومی محدود به تغییر فضای آموزشی و تربیتی کودکان نبوده است.
طبق یک تحقیق ملی در کانادا، ناپدید شدن یا قتل هزاران زن و دختر بومی در دهه‌های اخیر در این کشور به‌عنوان «یک تراژدی ملی در ابعاد وسیع» و «نسل‌کشی» نامیده شده است.

در این گزارش که توسط نهادی با عنوان تحقیق ملی درباره زنان و دختران بومی مفقود شده و به قتل رسیده در سال ۲۰۰۸ تهیه شده آمده است : «سیاست‌ها و اقدامات دولتی که ریشه در استعمار و ایدئولوژی استعماری داشتند، علت اصلی ناپدید شدن هزاران زن بومی در کانادا هستند.» این گزارش می‌افزاید: «ما می‌دانیم که هزاران زن، دختر و افرادی با گرایش‌ها متفاوت تا به امروز قربانی نسل‌کشی کانادایی شده‌اند.» بر اساس یافته‌ها تخمین زده شده که بیش از ۴۰۰۰ زن بومی مفقود شده‌اند.

متاسفانه دولت کانادا با سابقه ای طولانی در سرکوب و شکنجه و کشتار بومیان کانادایی که اسناد آن بعد از سالها مخفی کاری در نهایت با کمک سازمان های مردم نهاد، علنی شده است همچنان در مجامع عمومی بین المللی خود را مدافع حقوق بشر عنوان میکند و این در حالیست که خود این کشور به عنوان یکی از متهمان عمده در نقض حقوق شهروندان خود بین فعالین اجتماعی مطرح است.

منبع: نورنیوز

انتهای پیام/