عدم توجه شورای شهر پنجم به تقویت زیرساخت‌های اقتصادی شهر تهران

گروه جامعه خبرگزاری آنا، ۲۲ سال پس از اولین دوره‌ شوراهای شهر، این نهاد هنوز خود را سردرگم تعاریف پیش ساخته و نیز مسیرهای انحرافی کرده است. نه تجربه گذشتگان، نه دانش روز جهان و نه بهره‌گیری از نیروهای متخصص و کارآموخته، هیچکدام به نحو شایسته‌ای در سرلوحه این شورا قرار نگرفته است.دوره پنجم شوراها نیز مانند دوره اول سراسر درگیر جناح بندی سیاسی و اعمال غیر حرفه‌ای در زمینه مدیریت شهری بود و برخی عملکردها مانند دوره اول صرفا منتهی به تعویض نام خیابان‌ها شد و در ایجاد زیرساخت‌های کلان برای تقویت اقتصاد پایدار شهر عملا اتفاق خاصی نیفتاد و شهردار دوم اصلاح‌طلبان نیز ضعف‌های خود را بر گردن بدهی‌های گذشته انداخت.در حالی‌که انتظار عمومی از یک شهرداری توجیه وضع موجود و تغییر نام خیابان‌ها و سیاسی کاری نیست زیرا مردم مستقیما عملکرد مدیریت شهری را در زندگی روزمره خود حس می‌کنند و ارتباط نزدیک‌تری با عملکرد نهاد شورا حتی نسبت به ارگان‌های بالاتر از جمله ریاست جمهوری دارند زیرا عملکرد قوه مقننه در سیاست‌های کلان کشور دسته‌بندی می‌شود اما عملکرد شوراها در سطح شهرها و روزمره مردم تاثیر مستقیم دارد. نتیجتا باید فارغ از هرگونه نگاه قدرت محور و با توجه به تخصص در این زمینه ساختار شوراها تغییر کنند. خواسته‌های مردم را به تصمیم‌گیری‌های مدیران شهری و دولت در مقام اجرایی و حتی مجلس در مقام قانونگذاری پیوند دهند، مطالبات مردم را خواستار شوند و پیگیری کنند، دستیابی به چنین هدفی وقتی انجام خواهد شد که جایگاه شوراها به عنوان کانون‌های منتخب مردمی به بالندگی و استحکام برسد. استحکام این نظام بستگی به آگاهی، شناخت و احساس مسئولیت مردم در قبال حقوق شهروندی‌شان دارد.

در ایران، قانون انتخابات اعضای شورای شهر دارای نقطه ضعف بزرگی است؛ "عدم اعتقاد و التزام به تخصصی بودن کرسی‌های شورای شهر."

آسیب این ضعف قانونی آنجا خود را نشان می‌دهد که در گام اول، راه را برای کاندید شدن افراد فاقد تخصص مرتبط با شهر، برای انتخابات شوراها باز می‌کند و در مرحله بعدی به دلیل پایین بودن سطح آگاهی جامعه نسبت به ماهیت وظایف شورای شهر، همان افراد فاقد تخصص اما دارای محبوبیت عام رای آورده و وارد شورای شهر می‌شوند، روندی که در چند دوره اخیر شوراهای شهر به وضوح با حضور هنرمندان، پزشکان و بازاریان دیده می‌شود و نتایج منفی آن گریبان شهر و شهروندان را در بر می‌گیرد.

شورای شهر فعلی تهران نیز در چهار سال اخیر در راستای ایجاد زیرساخت‌های اقتصادی برای توسعه متوازن حدودا هیچگونه تلاش مفیدی در کارنامه خود نداشته  و به جز ایجاد تنش در سطح مدیریت شهری تهران عملکرد ماندگار دیگری از خود به جای نگذاشته‌ است. امید است در دوره بعد تیمی قدرتمندتر و تخصصی‌تر، فارغ از جناح‌بندی سیاسی برای همه شهرها تشکیل شود تا دیگر شاهد فساد در مدیریت شهری نباشیم که منجر به انحلال و دستگیری اعضا شورا ها و شهردارها شود زیرا در این میان تنها و تنها مطالبات مردم است که قربانی اینگونه دسته‌بندی‌ها می‌شود.

ادعای شورای شهر در این دوره نه تنها در تهران بلکه در تمام کشور عمده کسانی‌که با لیست امید تحت حمایت اصلاح‌طلبان به شوراها ورود کردند که هم صرفا برای بازگشت به قدرت در سطح شهرها وارد این عرصه شدند، شعار توسعه انسانی و فرهنگی بود اما در صحنه عمل نه تنها شاهد توسعه انسانی و فرهنگی به خصوصی نبودیم بلکه در زمینه توسعه عمرانی شهر نیز به سیاست آسفالت و بتن کفایت کردند و با شهرفروشی با توجیه هزینه زیاد نگهداری شهر، بنیان اقتصاد نامتوازن و تورم‌خیز مجوزهای ساخت غیرحرفه‌ای و شهرفروشی را ارائه کردند و حتی بر سر شعار اصلی خود نیز نه تنها نیاستاده بلکه باعث تنش در زمینه فرهنگ شدند که اصلاح این وضعیت به زمان قابل تأملی نیاز دارد. اصلاح‌طلبانی که با شعار اصلاح وضع موجود مدیریت شهری بر سرکار آمدند، عملکردی از خود به جا گذاشتند که نیاز به اصلاحی دوباره از سوی دیگران دارد و هنوز ابعاد آماری زیان‌های کلان این دوره از شورا مشخص نیست.

*کارشناس مسائل شهری

انتهای پیام/۴۱۵۸/