فضای مجازی فوتبال ایران را بیچاره کرده است/ داوران در باخت‌ تمامی تیم‌ها مقصرند!/ تحصیلات برای کسی شعور نمی‌آورد

به گزارش خبرنگار گروه ورزش خبرگزاری آنا، دربی 95 با حواشی بسیار زیادی به‌ پایان رسید، پس از باخت استقلال مقابل پرسپولیس، فرهاد مجیدی در نشست خبری خود آذری جهرمی وزیر ارتباطات را مورد انتقاد شدیداللحن قرار داد. پس از این موضوع بیانیه‌هایی از هر دو باشگاه صادر شد و هنوز هم به پایان نرسیده است.پیروز قربانی در گفت‌وگو با رادیو در مورد حواشی دربی صحبت کرده است که به شرح زیر است:

* در 72 ساعته گذشته شاهد رفتار بچگانه، توهین برخی از بازیکنان و فوتبالیست و مدیران هستیم که اصلاً مشخص نیست این آقایان فوتبالیستند یا شومن تشریف دارند.

- من به خدا خودم هم مانده‌ام. فکر می‌کنم ما یک ورزش و یک نگرش جدید در فوتبال دنیا پیاده می‌کنیم. مسخره‌ بازی‌های تمام نشدنی، قبل از بازی شروع می‌شود. این باشگاه یا آن باشگاه بیانیه می‌دهند، برای یک بازی،  یک مربی به فدراسیون می‌رود و می‌گوید این داور را نگذارید! حواستان به داوری باشد! این مسخره‌بازی‌ها باید تمام شود. من بارها گفته‌ام فوتبال باید به سمت مسائل فنی برود. تا زمانی که نتیجه گرفتن در فوتبال ایران به عواملی غیر از عوامل فنی ربط دارد، همین آش و همین کاسه است. بیانیه‌ها به کنار، به نظرم اقتدار کمیته انضباطی و فدراسیون فوتبال در این زمینه‌ها خیلی کم است.

از یک طرف هم رئیس فدراسیون تازه به این فدراسیون آمده، یک دستور ویژه داده، اما در فضای مجازی آقایان در مصاحبه‌ها می‌خندند.

-فضای مجازی باید از مراودات ورزش حذف شود! فضای مجازی فوتبال ایران را بیچاره کرده است. به خاطر اینکه میدانی برای افراد بی‌سواد فراهم شده که همه نظراتشان را اعلام کنند. شما بخواهید با فضای مجازی زندگی کنید همین آش و همین کاسه می‌شود. بازی تمام نشده، وزیر مملکت در صفحه اجتماعی خود پست می‌گذارد. حالا من برای ایشان احترام قائلم، برای تمایلات ایشان هم احترام قائلم، ولی او به عنوان یک شخصیت حقوقی باید بداند که در جایگاهی هست که متعلق به همه مردم ایران است، و بالاخره طیف وسیعی هم استقلالی هستند. از آن طرف هیئت مدیره آن باشگاه می‌گوید من فلان می‌کنم! من یک خواهشی دارم از هیئت‌ مدیره‌های محترم، برای اینکه به فوتبال خدمت کنید بیایید بروید! این را جدی دارم می‌گویم. خودتان دو در خلوت خودتان دو تا چهار تا کنید، برای چه شما به هیئت مدیره استقلال، پرسپولیس و تیم‌های دیگر آورده‌اند؟ به چه دلیلی؟! به دلیل شایستگی‌هایی که در زمینه ورزش و فوتبال دارید؟! به خدا این‌جوری نیست، همه‌اش رابطه است! من خودم در لیگ برتر بودم، امسال خیلی چیزها دستم آمده است. همه‌اش رابطه است. آدم‌هایی که راجع به فوتبال حرف می‌زنند، شما می‌فهمی اصلاً این آدم از فوتبال هیچی نمی‌داند. آن آدم می‌آید مثلاً در یک باشگاه پست می‌گیرد، در فدراسیون پست می‌گیرد، در رشته‌های تخصصی مدیر و رئیس می‌شود، خب معلوم است برای فوتبال ایران هیچ اتفاقی نمی‌افتد. یک بار برای همیشه یک چیزی به نام وجدان داریم. منم دوست دارم رئیس بهترین بیمارستان ایران بشوم! اما آیا به من می‌دهند؟ تخصصش را ندارم! به خدا قسم فوتبال و ورزش هم تخصصی است.

شما وقتی در جایی که درست نیست باشی، همین فساد اعمال می‌شود. یک موضوع جالب هم بگویم. کسانی که خودشان منشأ فساد بودند الان سردمدار مبارزه با فساد شده‌اند. همه ما یک گذاشته‌ای داریم. اسم نمی‌خواهم بیاورم. حرف صاحب دارد. وقتی حرف زده می‌شود خود طرف می‌داند با چه کسی هستم. منِ پیروز قربانی یک گذشته‌ای دارم. من نمی‌توانم آن گذشته‌ای که برای نتیجه گرفتن دست به هر کار کثیفی زدم را پاک کنم، الان بیایم سینه‌ام را سپر کنم بگویم وای! من مظلوم واقع شدم. من می‌خواهم با فساد مبارزه کنم! به خدا ما فراموشکار نیستیم.

چند درصد مدیران به خاطر خوب جلوه دادن خودشان جلوی هواداران و مردم این کار را می‌کنند؟

- خیلی! من نمی‌گویم 100 درصد ولی 99 درصد. شما دارید می‌بینید دیگر. من برای شخصیت حقیقی همه دوستان احترام قائلم. به من یاد داده‌اند برای بزرگترهایم احترام قائل شوم. من حرفم با شخصیت حقوقی است. مثلاً‌ دو تا دیگر دعوا می‌کنند، یک مدیری از یک جای دیگر در صفجه اجتماعی خود می‌گذارد. آن یکی،در پست دیگر جواب او را می‌دهد. این است. به نظرم همه ما باید روی کار خودمان تمرکز کنیم. همه ما یک نهاد و یک شخص بالادستی داریم. منِ پیروز قربانی اگر مدیر عامل‌ شوم، اگر رئیس هیئت مدیره شوم، بالاخره یک رئیس مجمع بالادست من هست که باید روی کار من نظارت کند و به او جوابگو باشم. من هر کار بچگانه‌ای که  انجام دهم برای اینکه خودم را بزرگ کنم؟ هیچ کسی هم با من کاری ندارد! من نمی‌دانم دوستان این همه فضای مجازی هستند چه زمانی به کارهایشان می‌رسند؟!

بعضی رفقای شما هستند! قبول دارید؟

- هر کسی می‌خواهد باشد، اصلاً پدر من باشد. عرض کردم برای شخصیت حقیقی همه دوستان من احترام قائلم. من به عنوان کسی که عضو کوچکی از جامعه فوتبال است انتقاد می‌کنم به کارهایی که انجام می‌شود، شاید یک‌سری دوستان بیایند جواب هم بدهند ولی در خلوت خودشان، همه ما یک خلوتی داریم، یک آیینه‌ای در خانه‌مان داریم، برویم بایستیم جلوی آینه ببینیم با خودمان چند چند هستیم؟

مشکل همین است، الان دغدغه همین است؛ تحصیلکرده‌های فوتبال در این دو تا تیم هستند. بازیکنی که دانشجو دکتری است یا مهندس است، ‌آن‌ها بدترین فحش‌ها را به هم می‌دهند.

- یک مثالی از قدیم به ما می‌گفتند تحصیلات شعور نمی‌آورد. اصلاً ربطی هم ندارد. آدمی که می‌بینی فقط سواد خواندن و نوشتن دارد اما از مراوده با او لذت می‌بری. این اصلاً هیچ ملاکی نیست. ضمن اینکه جوّ و فرهنگی که در فوتبالمان ایجاد شده به این سمت می‌رود که همه ما ضعف‌های خودمان را پنهان می‌کنیم، من فنی صحبت می‌کنم، چندین میلیون نفر فوتبال می‌بینند، رفتار ما دیده می‌شود، هر کسی یک‌سری ضعف‌ها دارد، من  این ضعف خودم را به همه ربط می‌دهم  به غیر از خودم، مصاحبه قبل و بعد از بازی همه مربیان ایرانی را ببینید، اگر شما یک مربی را به من نشان دادید بعد از بازی تیمش باخته بود، حرف داور را وسط نکشید و ضعف تیمش را به خودش نسبت نداد، حالا به غیر از محرم نویدکیا که به نظرم من یک فرهنگ جدید در مصاحبه بعد از بازی ایجاد می‌کند، همه داوران مقصرند! به خدا جدی می‌گویم. از امروز به بعد دقت کنید اگر یکی از دوستانی که تیمش باخت گفت آقا اشتباه فنی من بود، استراتژی غلط من بود و داور تقصیری نداشت! همه داوران در باخت‌های تیم‌ها مقصرند. حالا برعکسش اگر یک داور باعث شود تیمی برنده شود هیچ صحبتی نمی‌شود. بله! داور باید عدالت را اجرا کند! حرف‌های قشنگ قشنگ فقط برای فریب مردم؟! مردمی که متأسفانه حداکثرشان هم این فریب را می‌خورند و چهار تا آدم هم مثل من بخواهند یک‌سری واقعیت‌ها را بگویند انواع و اقسام توهین‌ها را نثارشان می‌کنند که البته هیچ ایرادی ندارد.

امیدوارم با این حرف‌ها کمی بیدار شویم. من فکر پیشرفت فوتبال هستم. فوتبال ما باید به سمت مسائل فنی برود. تیمی که بهتر است باید قهرمان شود نه تیمی که روابط فلان دارد، مربیان و مدیران برای اینکه نتیجه بگیرند دست به همه کارها می‌زنند اما پس از مدتی امام‌زاده می‌شود! یعنی می‌گویی به‌به! از این بهتر و پاکتر آدمی وجود ندارد. ببخشید من یک کم تند صحبت کردم چون یک سری خط قرمزها و یک سری تابوها را بشکنیم، پسر من  الان 6 ساله است و عاشق فوتبال است ولی یک‌سری آدم‌ها را در فوتبال می‌بینم اصلاً اجازه نمی‌دهم او به فوتبال بیاید. من به عنوان پدرش مبارزه می‌کنم تا این آدم‌ها از فوتبال بروند برای اینکه پاک و پاکیزه شود، بچه‌های ما به فوتبال روی بیاورند و خانواده‌ها لذت ببرند.

انتهای پیام/4057/