در گفتوگو با آنا بررسی شد؛
آنا گزارش می‌دهد؛
«روبات‌های خودآموز» و ترسیم آینده صنعت روباتیک/ تحول هوش مصنوعی با آدم‌آهنی‌ها
«روبات‌های خودآموز» روبات‌هایی هستند که می‌توانند محیط خود را درک کرده و مطابق آن عمل کنند. این روبات‌ها به برنامه‌ریزی خاصی وابسته نیستند زیرا خود را آموزش می‌دهند تا در شرایط مختلف واکنش متفاوتی نشان دهند.
به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، هوش مصنوعی و روباتیک در سال‌های آینده بر همه حوزه‌های فناوری حکمرانی خواهند کرد. تحول دیجیتال و پذیرش تکنولوژی‌ای که اکنون انجام می‌شود، مرحله اولیه این گام انقلابی است. از روبات‌ها در حال حاضر به‌طور گسترده در بسیاری از صنایع برای فعالیت‌های مختلف تجاری استفاده می‌شود. این ماشین‌های هوشمند ثابت کرده‌اند یک افزونه هوشمند و مفید برای بخش مراقبت‌های بهداشت و درمان هستند. برای مثال طی دوران کرونا شاهد ظهور روبات‌های ضدعفونی‌کننده و روبات‌های بیمارستانی بودیم که به کمک کادر درمان رسیدند. طبق گزارش استاتیستا، پیش‌بینی می‌شود بازار جهانی روبات‌ها تا سال ۲۰۲۵ به ۲۱۰ میلیارد دلار برسد و نرخ رشد مرکب سالانه ۲۶ درصدی را تجربه کند.
در مقاله‌ای که اخیراً توسط محققان گروه «سافت روباتیک مَتِر» (Soft Robotic Matter) از مؤسسه تحقیقاتی «AMOLF» هلند منتشر شده، آنها نشان داده‌اند که چگونه «روبات‌های خودآموز» می‌توانند به‌راحتی با شرایط متغیر سازگار شوند. این روبات‌های کوچک خودران به یکدیگر متصل بودند تا بتوانند خودشان حرکت کردن را یاد بگیرند. آنها آزمایش‌ها و شبیه‌سازی‌هایی را روی یک پلتفرم روباتیک خاص انجام دادند که قادر است محیط را ارزیابی و درک کند و سپس بر این اساس واکنش نشان دهد. همان‌طور که مقاله مشخص می‌کند این پلتفرم روباتیک از واحدهای خودران تشکیل شده که یکسان بودند.
بیشتر بخوانید:
روباتیک در خدمت کادر درمان/ رسیدگی به بیماران با روبات‌ها آسان‌تر می‌شود
روبات‌های خودآموز
روبات‌هایی که می‌توانند محیط خود را درک کنند و مطابق آن عمل کنند، روبات‌های خودآموز هستند. این روبات‌ها به برنامه‌ریزی خاصی وابسته نخواهند شد زیرا خود را آموزش می‌دهند تا در شرایط مختلف واکنش متفاوتی نشان دهند. سازگاری خودکار با تغییر محیط و بهینه‌سازی خود توسط یک روبات کار ساده‌ای نیست. تاکنون روش‌های مختلفی برای دستیابی به روبات‌های خودآموز گزارش شده است. یکی از آنها همکاری بصری است؛ به این معنی که روبات‌ها به سیستم‌های هوش مصنوعی متصل می‌شوند و از طریق آن می‌توانند گفتار را درک کرده و مطابق آن عمل کنند یا به‌صورت شهودی دستورات دستگاه‌های متصل را تفسیر کنند. همچنین می‌تواند یک دوربین یا حسگر باشد که به‌طور مداوم تصاویر یا داده‌ها را ارائه می‌دهد. روش دیگر تجارب مشترک است. در این روش روبات‌ها می‌توانند به یکدیگر متصل شده و از تجربیات یکدیگر یاد بگیرند.
روبات‌ها می‌توانند با سیستم‌های هوش مصنوعی و تکنیک‌های یادگیری عمیق برنامه‌ریزی شوند تا از مشاهده یا تجربیات یاد بگیرند. شرکت اسلوِنیایی «XLab» (فعال در حوزه های مختلف آی.تی) آزمایش‌هایی را در مورد ساخت روبات‌های بدون کدنویسی انجام داده بود و در عوض آنها را از طریق تجربه مشترک یا شبیه‌سازی بر روی ابر آموزش می‌داد. اخیراً مجله دانشگاه ام‌آی‌تی معروف به «MIT Technology Review»، یک روبات ۲پا به نام کاسی را معرفی کرد که با استفاده از تمرین تقویتی، راه رفتن را به خود یاد داد.
روبات‌های خودآموز موسسه تحقیقاتی «AMOLF» هلند
این گروه تحقیقاتی با موفقیت ارابه‌های روباتیک (چرخ‌دار) را توسعه دادند که می‌توانند در مسیر حرکت کرده و یاد بگیرند که چگونه سریعاً در یک جهت حرکت کنند. این کار به هیچ برنامه‌نویسی و آموزشی نیاز نداشت و فقط از طریق اتصال فیزیکی این روبات‌ها بود که آنها یاد گرفتند بدون هیچ سیستم اطلاعاتی متمرکز حرکت کنند. سیستم خودآموزی مواردی را ازجمله بلوک‌های ساختمانی کوچک متصل، ریزکنترل‌گر (گونه‌ای از ریزپردازنده است)، سنسور حرکتی و یک پمپ که هوا را به داخل دم می‌کند و یک سوزن برای بیرون آوردن هوا شامل می‌شود. محققان معتقدند که این روش باعث می‌شود روبات‌ها نفس بکشند. با اتصال یک روبات به سایر روبات‌های زیر، آنها را به حرکت با یکدیگر سوق می‌دهد. محققان مجموعه‌ای از قوانین مبتنی بر الگوریتم را به این روبات‌ها ارائه دادند و این ماشین‌های کوچک سرعت عمل خود را اندازه‌گیری کرده و هر بار روشن و خاموش شدن پمپ، آزمایش‌های خود را انجام دادند.
این گروه همچنین سعی کرد سازگاری این روبات‌ها را برای آسیب دیدن بررسی کند. برای این منظور، آنها با برداشتن سوزن تخلیه، به یک واحد روبات آسیب زدند. اما در کمال تعجب، این آسیب منجر به توقف حرکت روبات نشد و روبات به‌طور هم‌زمان دو تدبیر را اتخاذ کرد. درواقع آنها به‌راحتی با این تغییر ناگهانی سازگار شدند. سرعت این روبات‌ها با تراشه‌ای اندازه‌گیری می‌شود که درون آنها کاشته شده است. گسترش و توسعه این سیستم نیز آسان است زیرا گروه نشان داد که آنها هفت واحد روباتیک تولید کرده‌اند.
«بس اُورولد» محقق اصلی گروه «Soft Robotic Matter» اظهار کرد: درنهایت ما می‌خواهیم بتوانیم از سیستم‌های خودآموزی ساخته‌شده از بلوک‌های ساختمانی ساده استفاده کنیم، که به‌عنوان‌مثال فقط از ماده‌ای مانند پلیمر تشکیل شده‌اند. ما همچنین از این موارد به‌عنوان مواد روباتیک یاد می‌کنیم.
صحبت پایانی
اگر محققان بتوانند ایده تحول‌گرای «روبات‌های خودآموز» را روی سایر روبات‌ها توسعه دهند، می‌توان به پیشرفت‌های بزرگی در صنعت روباتیک دست پیدا کرد. برای مثال روبات‌هایی که در دوران کرونا برای تعامل با بیماران و کنترل علائم حیاتی آنها به کار گرفته شدند، را می‌توان بدون نیاز به اپراتور و کنترل از راه دور در بیمارستان‌ها به کار گرفت.
انتهای پیام/۴۱۱۲/پ
انتهای پیام/
در دانشگاه آزاد شهرکرد انجام شد؛
