سالانه بیش از ۲۵۰ هزار کودک در اروپا ناپدید می‌شوند

به گزارش گروه جهان خبرگزاری آنا، وقتی متوجه می‌شویم برخی از کشورهای کوچک اروپایی جمعیتی کم‌وبیش یک‌میلیون‌نفری را در خود جای داده‌اند و نگاهی هم به آمار ناپدید شدن ۲۵۰ هزار کودک در سال در این قاره به‌اصطلاح امن می‌اندازیم به این نتیجه می‌رسیم که نه‌تنها مهاجرت خانوادگی به اروپا دیوانگی محض است بلکه حتی باید از سفرهای توریستی کوتاه‌مدت هم به این قاره خودداری کرد.

گروه‌های مافیایی سازمان‌یافته چشم‌انتظار ورود خانواده‌های خسته از سفر و کودکان بی‌سرپرست هستند تا در اولین فرصت مانند گرگ‌های گرسنه طعمه خود را بیابند و با ربودن کودکان مواد اولیه تجارت پرسود خود را تأمین کنند

بیست و پنجم ماه مه روز جهانی کودکان ناپدیدشده نام داده شده است. در سال ۲۰۱۷ در روز مذکور اعلام شد که در کشورهای اتحادیه اروپا هر ساله ۲۵۰ هزار مورد ناپدید شدن کودکان رخ می‌دهد یعنی هر دو دقیقه یک کودک. اوضاع به حدی وحشتناک شد که خط تلفن مشترک ۱۱۶۰۰۰ در ۳۱ کشور برای اطلاع‌رسانی در خصوص کودکان مفقودی و امدادرسانی به خانواده‌های این کودکان اختصاص یافت تا هفت روز هفته به‌صورت شبانه‌روزی راهنمایی‌های روحی، جسمی، اجتماعی، قانونی و اداری ارائه دهد.

اروپا مأمنی برای گروه‌های مافیایی ماهر در ربودن کودکان مهاجر

به‌تازگی نتایج تحقیقات روزنامه بریتانیایی گاردین نشان داد که در فاصله ژانویه ۲۰۱۸ تا دسامبر ۲۰۲۰ میلادی یعنی در یک دوره سه‌ساله، ۱۸ هزار و ۲۹۲ کودک مهاجر در اروپا ناپدید شده‌اند. وقتی این آمار را ریز می‌کنیم به رقم هولناک ۱۷ کودک مفقودی در روز می‌رسیم.

مهاجران، پناه‌جویان و آنان که به دنبال زندگی بهتر در قاره سبز به آب‌وآتش می‌زنند بدانند که گروه‌های مافیایی سازمان‌یافته چشم‌انتظار ورود خانواده‌های خسته از سفر و کودکان بی سرپرست هستند تا در اولین فرصت مانند گرگ‌های گرسنه طعمه خود را بیابند و با ربودن کودکان مواد اولیه تجارت پرسود خود را تأمین کنند.

فرقی نمی‌کند که خانواده‌های تازه از راه رسیده در ابتدا به یونان وارد شوند یا ایتالیا یا آلمان، بدون شک این گروه‌های مافیایی متخصص در ربودن کودکان، کار خود را خواهند کرد. وقتی هم که کودک ربوده شود مشخص است که از کجا سر درخواهد آورد. مراکز بهره‌کشی جنسی، کارگاه‌های غیرقانونی و کار سخت، خانواده‌هایی که به دنبال داشتن فرزند هستند و از همه ناگوارتر عمل جراحی و فروش اعضای بدن در انتظار کودکان ربوده‌شده هستند.

در سال ۲۰۲۰ میلادی ۵ هزار و ۷۶۸ کودک مهاجر در ۱۳ کشور اروپایی ناپدید شدند. اکثریت کودکان ناپدیدشده در سه سال گذشته از مراکش به اروپا آمده بودند اما در میان آن‌ها کودکانی از الجزایر، اریتره، گینه و افغانستان نیز دیده می‌شد. حدود ۱۷ درصد کودکان ناپدید شده تنها بوده‌اند یعنی اصلا سرپرستی آن‌ها را همراهمی نمی‌کرده.

بیشتر بخوانید: 

واژگونی قایق پناه‌جویان در دریای مدیترانه

به دلیل برخورد با پناه‌جویان؛ اردوغان از اتحادیه اروپا انتقاد کرد

به گفته برخی از فعالان مدنی آمار کودکان ناپدیدشده در اروپا بسیار بیشتر از شمار اعلام شده رسمی است زیرا اسپانیا، بلژیک و فنلاند فقط آمار خود تا پایان سال ۲۰۱۹ را ارائه داده‌اند و دانمارک، فرانسه و انگلیس اصلاً هیچ آماری درباره کودکان بدون همراه مفقودشده ارائه نداده‌اند.

شاید عده‌ای گمان کنند که این گم‌شدن‌ها در کشورهای درجه‌ دو و سه اروپا رخ می‌دهند اما وقتی می‌بینیم که در سه سال گذشته بیش از ۷ هزار و ۸۰۰ کودک غالباً افغانستانی، مراکشی و الجزایری در ابرقدرت اقتصادی اروپا یعنی آلمان گم‌شده‌اند به کنه فاجعه پی می‌بریم. نکته اینجاست که برای ۷۲۰ کودک از کل هفت هزار و ۸۰۰ کودک ناپدیدشده کسی پرونده پیگیری تشکیل نداده است یعنی اینکه یا کودک تنها بوده یا اصلاً موضوع دیگری مثل فروش کودک توسط والدین در میان بوده است.

این معضل آن‌قدر ریشه‌ای و در حال رشد است که یک انجمن برای رسیدگی به آن تأسیس‌شده است. فدریکا توسکانو فعال حقوق کودک یکی از اعضای انجمن کودکان گم‌شده اروپایی است. وی با ابراز نگرانی از اوضاع وخیم کودکان در قاره سبز گفت: چالش اصلی این است که درحالی‌که من با شما حرف می‌زنم همچنان کودکان بسیاری هستند که ناپدید می‌شوند. درواقع این ۱۸ هزار کودک ناپدیدشده بخشی از واقعیت را به‌صورت ما می‌زند که اوضاع بحرانی است و باید با آن مقابله کرد.

وی ادامه داد که بخش بزرگی از کودکانی که ناپدید می‌شوند بدون سرپرست هستند، کودکانی که خویشاوند درجه‌ یک ندارند. البته کودکانی که با خانواده‌یشان هم هستند بخش کوچکی از گم‌شدگان را تشکیل می‌دهند. توسکانو به یک مسئله مهم اشاره می‌کند و می‌گوید مسئله اصلی بحران عدم تأمین امنیت و حفاظت از کودکان در این قاره است که بسیاری از کشورهایش از بنیه اقتصادی بالایی برخوردارند.

جالب اینجاست که بسیاری از کشورهای اروپایی که میزبان گروهای مافیایی ربودن کودکان بی‌سرپرست پناه‌جو شده‌اند به کشورهایی ازجمله ایران اتهام نقض حقوق کودکان و پناه‌جویان را می‌زنند

وی ادامه می‌دهد که در اغلب موارد زمانی که یک کودک مهاجر و پناه‌جو گم می‌شود به دلایل مختلف اطلاعات زیادی از او موجود نیست. ممکن است گم‌شدن یک کودک مهاجر در زمره اولویت‌ها قرار نگیرد یا مأموران ثبت مفقودی و حفظ امنیت کودکان با اطلاعات ناچیز و دنبال نکردن موضوع به دست نهادهای قضایی و پلیس، خسته ‌شوند. به همین دلیل در بسیاری موارد سازمان‌هایی که وظیفه حمایت از کودکان پناه‌جو و مهاجر را دارند از دنبال کردن پرونده سر باز می‌زنند.

اقدام تبعیض‌آمیز کشورهای اتحادیه اروپا علیه کودکان مهاجر

توسکانو ادامه داد که حدود ۱۳ هزار کودک بی‌سرپرست در سال ۲۰۲۰ در اروپا درخواست پناهندگی دادند که نسبت به سال ۲۰۱۵ که یک‌صد هزار نفر کودک بی‌سرپرست تقاضای پناهندگی داده بودند خیلی کمتر است. به همین دلیل است که ناپدید شدن ۱۸ هزار کودک در سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۰ خیلی زیاد به نظر می‌رسد و درواقع وحشتناک است.

توسکانو از بی‌تفاوتی مقامات مسئول در کشورهای اروپایی که از این آمار اطلاع دارند و اقدامی نمی‌کنند ابراز تأسف می‌کند.

وی تاکید کرد که بر اساس کنوانسیون حقوق کودکان سازمان ملل باید با این کودکان مهاجر دقیقاً همان رفتاری را داشته باشیم که با کودکان با ملیت اروپایی داریم. زمانی که ما برچسب کودکان مهاجر را به آن‌ها می‌زنیم برخی از حقوقشان را نادیده می‌گیریم و اولویت و توجهات را از آن‌ها سلب می‌کنیم.

نکته اینجاست که بسیاری از کشورهای اروپایی که میزبان گروهای مافیایی ربودن کودکان بی‌سرپرست شده‌اند به کشورهایی ازجمله ایران اتهام نقض حقوق کودکان را می‌زنند. بهتر است بدانیم که در سال ۲۰۱۵ پیرو فرمان رهبر معظم انقلاب به همه کودکان افغانستانی بدون توجه به اینکه پناهنده، بدون مدرک یا دارای گذرنامه هستند، اجازه تحصیل در مدارس دولتی ایران داده شد.

حدود ۴۸۰ هزار کودک افغانستانی از سیاست‌های آموزشی پیشرو و فراگیر ایران در سال تحصیلی ۲۰۱۹-۲۰۲۰ بهره بردند، که ۱۳۰ هزار نفر آن‌ها فاقد مدرک شناسایی بودند. تنها در سال ۲۰۱۹، ایران برای حدود ۶۰ هزار دانش‌آموز جدید افغانستانی در مدارس خود، فضای تحصیلی فراهم کرد.

انتهای پیام/۴۱۵۵/