تفاوت‌های عقد دائم با عقد موقت چیست؟

به گزارش خبرنگار حوزه حقوقی و قضایی گروه اجتماعی خبرگزاری آنا،‌ قانون مدنی، دو نوع از عقد نکاح یا ازدواج،‌ شامل عقد ازدواج دائم و عقد ازدواج موقت را  به رسمیت شناخته است که این دو نوع ازدواج، علی‌رغم اینکه شباهت‌هایی با یکدیگر دارند و سبب ایجاد رابطه زوجیت میان زن و مرد می‌شوند، اما در برخی از مهم‌ترین آثار عقد نکاح با یکدیگر تفاوت و اختلاف‌هایی دارند.

شناخت بهتر این دو نوع از نکاح، در گروی بررسی تفاوت‌های عقد دائم با عقد موقت است و اگر قصد ازدواج دارید یا به عقد موقت فکر می‌کنید بهتر است برای آگاه شدن از حقوق و تکالیف خود از آن‌ها اطلاع داشته باشید.

در عقد موقت زمان ذکر نشود عقد باطل است

بر اساس ماده 1075 قانون مدنی، عقد نکاح وقتی منقطع است که برای مدت معینی واقع‌شده باشد و به همین دلیل، یکی از موارد تفاوت عقد دائم با عقد موقت آن است که تعیین مدت در عقد موقت شرط لازم است. به همین دلیل اگر در حین عقد موقت یا صیغه، مدت آن ذکر نشود، عقد موقت واقع نخواهد شد. اما در عقد دائمی، فرض بر آن است که عقد به‌صورت دائم و همیشگی جاری‌شده است؛ مگر اینکه خود طرفین بخواهند از هم جدا شوند.

اگر مهریه زن در عقد موقت مشخص نشود، عقد موقت باطل است

یکی دیگر از تفاوت‌های عقد موقت با ازدواج دائم آن است که در عقد موقت حتماً باید مهریه زن ذکر شود. لزوم تعیین مهریه در عقد موقت ضمن ماده 1095 قانون مدنی بیان‌شده است که بر اساس این ماده: " در نکاح منقطع عدم مهر در عقد موجب بطلان است ". بنابراین اگر مهریه زن در عقد موقت مشخص نشده باشد، عقد موقت باطل خواهد بود. اما در عقد نکاح دائم، الزامی به تعیین مهریه توسط زوجین حین عقد نکاح وجود ندارد.

در نکاح دائم مرد موظف به پرداخت نفقه است

بر اساس قانون مدنی، درصورتی‌که عقد نکاح زن و مرد از نوع نکاح دائم باشد، مرد موظف است که به همسر خود نفقه بپردازد. بااین‌حال، پرداخت نفقه به زن در عقد دائم و موقت با یکدیگر اختلاف دارد. چراکه بر اساس ماده 1113 قانون مدنی در عقد نکاح موقت، مرد ملزم به پرداخت نفقه به زن خود نیست؛ مگر اینکه دادن نفقه به زن شرط شده باشد یا اینکه عقد مبنی بر پرداخت نفقه به زن در عقد موقت جاری‌شده باشد.

جدایی زوجین در عقد دائم و موقت

یکی از عمده تفاوت‌های ناظر بر عقد موقت با عقد دائم، نحوه جدایی زوجین از یکدیگر است. چراکه در عقد موقت یا صیغه، زن و مرد نمی‌توانند به‌واسطه طلاق از هم جدا بشوند و جدایی زن و شوهر از یکدیگر در عقد موقت از طریق بذل مدت از طرف شوهر به زن یعنی بخشیدن باقی‌مانده مدت‌زمان عقد موقت از طرف شوهر و یا انقضای مدت عقد موقت شکل می‌گیرد که عقد موقت پس از خاتمه مدت آن به پایان می‌رسد. درحالی‌که عمده مقررات جدایی زوجین در عقد دائم از طریق مراجعه به دادگاه و طلاق است.

عده زن در عقد موقت و دائم

طول مدت عده زن در عقد دائم و موقت یکی دیگر از اختلاف‌ها و فرق‌های عقد موقت با دائم است. بر اساس قانون مدنی، عده زن در عقد موقت یا صیغه پس از جدایی از شوهر دو طهر پس از عادت ماهیانه است، درحالی‌که عده زن در عقد دائمی سه طهر است. البته لازم به ذکر است که اگر شوهر زنی فوت کرده باشد، چه زن در عقد موقت وی باشد و چه در عقد دائم، باید عده وفات نگه دارد که عده وفات زن در عقد موقت و دائم باهم یکسان بوده و چهار ماه و ده روز است.

ارث زوجین در عقد دائم و موقت

بر اساس قانون مدنی رابطه توارث در عقد دائم و صیغه باهم متفاوت است و بر اساس مواد 940 و 1077 قانون مدنی در عقد صیغه موقت، زن و شوهر از یکدیگر ارث نمی‌برند،‌ درحالی‌که یکی از مهم‌ترین آثاری که بر زوجیت دائم حاصل می شود، آن است که زن و شوهر بعد از فوت یکدیگر از هم ارث خواهند برد.

انتهای پیام/4159/