داستان انقلاب دست پُری از نویسنده‌های خلاق دارد/ مخاطب قصه انقلابی را نباید با شعار و تکرار کلافه کرد

به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، ادبیات داستانی انقلاب اسلامی به مدد نویسندگان خوش‌قلم و البته سوژه‌های متعددی که در فضای قصه‌نویسی انقلاب پیدا می‌شود، در بازار کتاب امروز توانسته‌اند حسابی مخاطب جذب کنند.

شاید این بخش از ماجرا بیشتر متوجه کتب داستانی برای مخاطبان بزرگسال باشد و گروه کودک و نوجوان به رغم تلاش‌های جدی و آثار قابل تأمل همچنان نیازمند کتاب‌هایی درخورتوجه باشند تا بچه‌ها را نیز درگیر قصه‌های جذاب و جالب کند.

نیلوفر مالک، به‌تازگی داستان «جایی آن طرف پرچین» را با حال و هوای دهه پنجاه و پیش از انقلاب برای گروه کودک و نوجوان رونمایی کرده و پیش از آن نیز کتب برگزیده‌ای همچون «رؤیای بعد از ظهر» را در کارنامه خود دارد.

این کتاب به‌تازگی در نخستین جایزه «کتاب تاریخ انقلاب اسلامی» توانست عنوان شایسته تقدیر بخش کودک و نوجوان را کسب کند.

قصه خوب راهش را در بازار کتاب پیدا می‌کند

مالک درباره این بخش از ادبیات داستانی از جمله «رؤیای بعد از ظهر» به خبرنگار آنا گفت: من قبل از «رؤیای بعد از ظهر» کتب دیگری را نوشته‌ام ولی این کتاب خوشبختانه توانست راهش را پیدا کند و دیده شود. البته مخاطبش را نوجوان می‌دانم تا کودک. خوشبختانه در چند جایزه نیز دیده شد و فکر می‌کنم مخاطبش را پیدا کرده است.

نویسنده حتی اگر چندصد صفحه قصه انقلابی بنویسد اما داستانش جذاب نباشد، کودک آن را کنار می‌گذارد. قرار نیست روی حجم زیاد متمرکز شویم؛ مهم این است که خواننده را با مسئله تکراری و شعاری، خسته و کلافه نکنیم.

وی درباره برخی تعارض‌ها در جشنواره‌های ادبی گفت: این مسئله را نمی‌توان رد کرد که برخی تا بفهمند رمان و داستانی روی انقلاب متمرکز شده، سمتش نمی‌روند. بنابراین هستند جشنواره‌هایی که کتب ما را قبول نکنند. اهمیتی ندارد چون من نویسنده‌ام و داستانم را می‌نویسم و امیدوار می‌مانم که کارم دیده شود.

در فضای داستانی انقلاب، می‌توان جذب مخاطب زیادی داشت

این نویسنده ادامه داد: شاید باورتان نشود اما گاهی می‌بینم داستان‌هایم خودجوش در فضای مجازی یا در مدارس معرفی می‌شوند. داستان انقلابی به شرط جذابیت و دوری از شعارزدگی همیشه مخاطبش را دارد.

وی با بیان اینکه سوژه و قصه جذاب است که خواننده را درگیر می‌کند، گفت: ما به ناشر کاربلد هم نیاز داریم تا بتواند کتاب را درست توزیع کند بلکه به دست گروه هدفش برسد. فکر می‌کنم این اتفاق در مورد کتاب تازه‌ام یعنی «جایی آن طرف پرچین» هم بیفتد.

این داستان‌نویس تأکید داشت: ما نویسنده‌های بسیاری داریم که ذهن‌های خلاقی دارند؛ نویسندگانی مثل آقای محمدرضا شرفی‌خبوشان که در هر اثرشان روی موضوع جدیدی کار می‌کنند و آثارشان نیز شبیه هم نیست. پس می‌شود در فضای داستانی انقلاب حسابی جذب مخاطب کرد.

اینجا شعار و تکرار کارایی ندارد

نویسنده کتاب برگزیده «رؤیای بعد از ظهر» درباره نگارش داستان‌های انقلابی توضیح داد: نویسنده در قصه‌اش باید به این نکته برسد که از شعار دوری کند و کیفیت داستانش را بالا ببرد. باید کم‌کم از ادواتی همیشگی مثل شکنجه، ساواک و ... جدا شد و روی موضوعات جدید تمرکز کرد.

ما نویسنده‌های بسیاری داریم که ذهن‌های خلاقی دارند؛ نویسندگانی مثل آقای محمدرضا شرفی خبوشان که در هر اثرشان روی موضوع جدیدی کار می‌کنند و آثارشان نیز شبیه هم نیست. پس می‌شود در فضای داستانی انقلاب حسابی هم جذب مخاطب کرد.

وی با بیان اینکه ادبیات داستانی امروز انقلاب باید به چرایی آن بپردازد، گفت: شعارزدگی در قصه‌های ما دیگر جایی ندارد. در کتاب جدیدم «جایی آن طرف پرچین» سعی کردم با این خط بنویسم یعنی هم شعار ندهم و هم وارد پرداخت چرایی انقلاب اسلامی برای خواننده قصه‌ام بشوم.

خودم را به صرف نوشتن، به تکرار نمی‌اندازم

وی همچنین تأکید داشت: اگر بخواهم کار دوباره‌ای در این عرصه بنویسم، قطعا سراغ موضوعات جدید و داستان‌های تازه خواهم رفت و از مسائل قبلی دوری می‌کنم. اگر نتوانم ایده بکری پیدا کنم، خودم را به صرف نوشتن، به تکرار نمی‌اندازم چون کار تکراری به درد نمی‌خورد.

نیلوفر مالک با اشاره به ظهور نویسندگان خوش‌قلم در حوزه ادبیات داستانی انقلاب گفت: من به‌شخصه خیلی امیدوارم به کسانی که در این زمینه می‌نویسند و به نظرم قلم نویسندگان روزبه‌روز پخته‌تر می‌شود.

قرار نیست برای کودک قصه حجیم نوشت

وی تأکید داشت: نویسنده بعد از سال‌ها باید به این نتیجه برسد که با داستان انقلابی می‌شود هر مخاطبی را جذب کرد. نویسنده باید تجربه کند، آزمون و خطا کند تا کار بعدی‌اش نسبت به قبل بهتر باشد. خودم هم شاید اگر الان می‌خواستم رمان  «رؤیای بعد از ظهر» را بنویسم کمی در آن تغییر می‌دادم.

منتخب نخستین جایزه «کتاب تاریخ انقلاب اسلامی» گفت: نویسنده حتی اگر چندصد صفحه قصه انقلابی بنویسد اما داستانش جذاب نباشد، کودک آن را کنار می‌گذارد. قرار نیست روی حجم زیاد متمرکز شویم؛ مهم این است که مخاطب را با مسئله تکراری و شعاری خسته و کلافه نکنیم. اینجا باید خیلی دست به عصا بود.

انتهای پیام /۴۱۴۳/پ