در گفتوگو با آنا بررسی شد؛
آنا گزارش می‌دهد؛
حملونقل هوشمند شهری با فناوری تکان اساسی می‌خورد/ ردپای هوش مصنوعی در احداث شهرهای جدید
سیستم مدیریت حملونقل هوشمند یکی از جنبه‌های بسیار مهم توسعه یک شهر هوشمند است که به وسیله فناوری‌های نوین ایجاد می‌شود.
به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، یک شهر هوشمند، به‌طور ویژه شهری است که از فناوری برای ارائه امکانات و کمک به رفع مشکلات شهر استفاده می‌کند. یک شهر هوشمند با بهبود سیستم حملونقل، بهبود خدمات شهری و صرفه‌جویی در انرژی باعث افزایش رفاه شهروندان می‌شود. بهبود اثربخشی سیاست، کاهش زباله و ایجاد اختلال در آن، بهبود قابلیت اطمینان اقتصادی و اجتماعی و غیره سایر اهداف یک شهر هوشمند است.
افراد توسط گوشی‌های هوشمند و سایر دستگاه‌ها و همچنین اتومبیل‌ها و خانه‌های هوشمند از طرق مختلف با محیط‌های شهر هوشمند ارتباط برقرار می‌کنند. جفت شدن زیرساخت‌های فیزیکی و امکانات شهر با ماشین‌آلات و داده‌ها هزینه‌ها را به حداقل می‌رساند و بهره‌وری را افزایش می‌دهد.
ظهور نوآوری‌های جدید و جالب که سعی در هوشمند سازی شهرها دارند به‌طور قابل‌توجهی به این ایده کمک کرده و ایجاد یک سیستم مدیریت حملونقل هوشمند یکی از جنبه‌های بسیار مهم توسعه یک شهر هوشمند است که اهمیت ویژه‌ای دارد.
سیستم حملونقل هوشمند (ITS)
سیستم حملونقل هوشمند (ITS) می‌تواند نحوه سفر مردم در شهرهای هوشمند و سیستم‌های مترو را به‌طور اساسی تغییر دهد. با ارائه چندین حالت حملونقل، زیرساخت‌های توسعه‌یافته، استراتژی‌های مدیریت ترافیک و اتصال، سیستم حملونقل هوشمند راه‌حل‌های بهتری ارائه می‌دهد. این سیستم هوشمند به‌منظور دستیابی مشتریان به راهی بهتر، آسان‌تر و سریع‌تر برای سفر، از طیف وسیعی از فناوری‌های الکترونیکی، بی‌سیم و شبکه استفاده می‌کند.
گزارش‌های بازار، نرخ رشد سالانه 25.1 درصد را در بخش حملونقل هوشمند برای پنج سال آینده تخمین زده‌اند که انتظار می‌رود از 72.05 میلیارد دلار در سال 2016 به 220.76 میلیارد دلار تا سال 2021 برسد. طرفداران اصلی این رشد؛ شهرهای هوشمند، نیاز به امنیت و ایمنی عمومی و ابتکارات دولت برای بهبود زیرساخت‌های حملونقل امروزی هستند.
پیشرفت‌های فناوری حملونقل اساساً از روی نیازهایی مانند عملکرد، راحتی و امنیت ایجاد می‌شوند. دانشمندان و محققان صنعت حملونقل به‌عنوان یک تیم تضمین می‌کنند که این تحولات نوظهور سریع‌تر، ایمن‌تر و با کمترین دارایی ممکن انجام شود و افراد (یا اقلام) بیشتری را به مقصد برسانند. به همین دلیل است که به‌عنوان‌مثال شاهد تغییر قطارهای قدیمی با سوخت زغال‌سنگ به قطارهای برقی و فوق‌العاده سریع هستیم.
اینترنت اشیاء (IoT)
اینترنت اشیاء به این معنی است که امکان پیوند دادن همه افراد و اشیا از طریق شبکه وجود دارد. این کانال‌های گسترده می‌تواند مناطق مختلف رانندگی روزمره ما را تحت تأثیر قرار دهد مانند طراحی مسیر، آمادگی اضطراری، امنیت.
کلان‌داده
کلان‌داده با کمک به تجزیه‌و‌تحلیل و برنامه‌ریزی عبور و مرور، برای کاهش ترافیک و ازدحام استفاده می‌شود. حسگرهای ساخته‌شده روی سیستم‌های حملونقل و وسایل نقلیه سریع (مانند بی‌آرتی و مترو) به شرکت‌ها کمک می‌کنند تا داده‌های آژانس‌های حملونقل را جمع‌آوری کنند.
هوش مصنوعی (AI)
هوش مصنوعی می‌تواند رفت‌وآمد را مؤثرتر کند، مشکلات شلوغی را کاهش دهد، معضل پارکینگ را تسهیل کند و اشتراک‌گذاری خودرو را افزایش دهد. ازآنجاکه هوش مصنوعی به حفظ حرکت جریان ترافیک کمک می‌کند، همچنین می‌تواند مصرف سوخت خودرو را در حالت ایستا کاهش داده و آلاینده‌ها را از بین ببرد.
«جابه‌جایی به‌عنوان خدمت» (MaaS) تعدادی از فناوری‌های دیجیتال است که با هدف افزایش قابلیت اطمینان و سادگی حملونقل انجام می‌شود. «جابه‌جایی به‌عنوان خدمت» سعی می‌کند تمام جنبه‌های تجارب مصرف‌کننده را در یک سرویس یا چارچوب واحد که کاربرپسند باشد، ترکیب کند. این موضوع شامل زمان‌بندی، برنامه‌ریزی، صدور بلیت، معاملات و هشدارها برای سفرها است.
ایجاد زیرساخت‌های پویا، پیشرفت‌های فنی و همکاری بین بخش‌های دولتی و خصوصی «جابه‌جایی به‌عنوان خدمت» را به واقعیت تبدیل می‌کند. حملونقل از این نوآوری‌ها به‌عنوان بستری برای خدمات‌رسانی استفاده می‌کند و این همکاری برای ساختن برنامه‌ها و خدماتی است که به کارایی حملونقل به‌طور آنی و تنظیمات سفر کمک می‌کند.
به‌کارگیری دوربین‌های امنیتی و نظارتی و دوربین‌های تشخیص چهره پیشرفته برای تأمین امنیت جامعه، مدیریت هوشمند پارکینگ وسایل نقلیه و سیستم کنترل ترافیک، استفاده از پهپهادهای خودران برای تسریع در تحویل کالا، سیستم مدیریت زباله و دفع پسماند هوشمند، مدیریت و برنامه‌ریزی شهری بهتر، مدیریت بهینه انرژی و آب و امنیت و ایمنی مردم از مهم‌ترین مزایای یک شهر هوشمند است.
طبق اعلام سازمان ملل، پیش‌بینی می‌شود 68 درصد از جمعیت جهان تا سال 2050 در مناطق شهری زندگی کنند. این مسئله چالش بزرگی را برای مسئولین برنامه‌ریزی زیرساخت‌های حملونقل در سراسر جهان ایجاد می‌کند. دیر یا زود ما شاهد کاهش بازده زیرساخت‌های حملونقل جاده‌ای هستیم. حقیقت تلخ این است که صرف‌نظر از اینکه چند جاده جدید ایجاد کنیم، برای تعداد وسایل نقلیه‌ای که می‌توانند در یک زمان در جاده‌ها باشند محدودیت سختی وجود خواهد داشت.
انتهای پیام/4112/
انتهای پیام/
در دانشگاه آزاد شهرکرد انجام شد؛
