تلخ و شیرین‌‌های زندگی طلبگی و روزهای تبلیغ در «به نام یونس»/ سوژه‌ای با دربرگیری بالا که نویسندگان به آن بی‌توجه بودند

گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا - علی ترابی: در روزگار غلبه ابزارهای ارتباطی هوشمند و نفوذ اینترنت به خصوصی‌ترین عرصه‌ها هستیم؛ زمانه‌ای که صفحات رنگ‌به‌رنگ دنیای مجازی و قفسه‌های جادار فضای ابری، دنیایی از اطلاعات را برای پی‌جویان علاقه‌مند فراهم کرده است.

در چنین اوضاعی، از کتاب گفتن و اشتیاق‌انگیزی برای مطالعه شاید کاری تفننی، بیهوده، کم‌اجر و پرزجر باشد. این اما یک روی سکه است؛ کتاب متاعی است که همیشه خواهان و خواننده دارد؛ این  ابزار و بستر توزیع است که عوض شده وگرنه کتاب همیشه کتاب است و دنیای پررمز و راز خود را دارد.

گلچین کتاب‌های خواندنی از بین انبوهی از آثار منتشرشده کمکی بزرگ به دوستداران کتاب است و «کتابخانه آنا» تلاشی در همین مسیر است؛ شناساندن آثار خواندنی، جذاب و عموماً مهجورمانده برای دوستداران دنیای کتاب.

سوژه‌ای کمتر اشاره شده از فعالیت‌های جهادی روحانیون

اعزام مبلغ به روستاها و شهرستان‌ها اقدامی است که از دیرباز در ایام خاصی مثل دهه اول ماه محرم و یا ماه مبارک رمضان رخ می‌داد و اکنون نیز به قوت خود باقی است. این اقدام جهادی طلاب و روحانیون سال‌ها پیش از پیدایش گروه‌های جهادی و حضور داوطلبانه‌شان در روستاها، صورت می‌گرفته و مانند همان گروه‌های جهادی سراسر از سوژه‌ها و خاطرات و جذابیت‌های مختلف است.

رمان «به نام یونس» هم با الهام گرفتن از همین فضای جذاب و پر رمز و راز به رشته تحریر در آمده است. علی آرمین در این رمان روایتگر حضور طلبه‌ای به نام یونس در روزهای ماه مبارک رمضان در یکی از روستاهاست. این سوژه گرچه برای بسیاری از افراد جامعه آشناست و دربرگیری بالایی دارد؛ اما متأسفانه کمتر برای نویسندگان جذاب بوده، تا سراغ آن بروند که البته همین می‌تواند گواهی بر دوری فضای ذهنی برخی نویسندگان از روزمرگی‌های مردم باشد.

زمان‌بندی رمان گرچه بر همزمانی ماه مبارک رمضان بر روزگاری سرد و برفی منطبق شده است، اما فضای این روستا و تعاملات آنها به‌گرمی روایت شده، چیزی که به حقیقت جوامع روستایی ایرانی هم بسیار نزدیک است.

رمان «به نام یونس» در فصل‌های ابتدایی به طرز هوشمندانه‌ای با تعلیق و گره‌های مناسب همراه است، به طوری که مخاطب پس از مطالعه چند صفحه ابتدایی مدام در پی پاسخ به سؤالات و ابهامات ایجاد شده در ذهن خود می‌گردد.

دو مزیت اصلی «به نام یونس»

اما مزیت اصلی این رمان را می‌توان در دو نکته اصلی بیان کرد. ابتدا باید گفت که علی آرمین در این رمان مصائب و سختی‌های زندگی طلبه جهادگری را که در عین سختی‌های زندگی خودش به روستاها رفته و با دغدغه بهبود اوضاع مردم روزگار می‌گذارند، به خوبی روایت کرده است. اینکه مرد روحانی خودش درگیر مشکلاتی است که تا صفحات پایانی هم این دردسر با او همراه است ولی در دل برف و سرما برای تبلیغ عقاید دینی‌اش به روستایی رفته که البته در ابتدای قصه هم همراهی زیادی با او ندارند، تناقضی جذاب و پارادوکسی پر کشش است که خواننده را با خود همراه می‌کند.

نکته مثبت دیگر این رمان و مزیتش نسبت به بسیاری از رمان‌های موجود در بازار، تعریف جهان قصه در دل یک روستا و توصیف زندگی جذاب روستایی است. در حالی که اکثر قصه‌ها چه در قالب رمان و چه در شکل فیلمنامه به روایت ماجرایی در دل زندگی شلوغ شهرنشینی و در دل آپارتمان‌های کوچک آن می‌گذرد، «به نام یونس» مرغ خیال را به سمت روستا پرواز داده و روایتی را دور از آلودگی‌های شهرنشینی، در فضای پر از صفا و گرم روستا بیان می‌کند و همین موضوع خواندن رمان را جذاب تر می‌کند.

طراحی جلد رمان هم که از سوی مجید زارع انجام شده، به خلاقیت همراه است و از همان اول تکلیف مخاطب را با خواندن قصه‌ای که در فصل زمستان رخ می‌دهد؛ روشن می‌کند.

پایانی باز که البته مخاطب را سرخورده نمی‌کند

«به نام یونس» گرچه در شروع با تعلیق‌های جذاب همراه است و در ادامه توصیفات زیبایی دارد، اما در پایان تا حدی «باز» مانده و به تعبیری نتیجه‌گیری را به عهده مخاطب گذاشته است. هرچند که نویسنده حرف اصلی خود را در دل فصل‌های مختلف داستان بیان کرده و البته روایت زیبا و دلنشینی از صحنه پایانی قصه را نوشته است و به این ترتیب پایان باز رمان مخاطب را سرخورده نمی‌کند.

رمان «به نام یونس» از محصولات مدرسه رمان مؤسسه فرهنگی-هنری شهرستان ادب است که در سال 1396 به چاپ رسیده است. استقبال مخاطبان از آن باعث شده که ظرف دو سال و تا بهار 1398 به چهارمین چاپ خود برسد. این کتاب در قطع رقعی منتشر شده و  208 صفحه دارد.

انتهای پیام/4139/پ