بانک‌ها به بهانه‌های واهی تولیدگنندگان را بدهکار نکنند/ ماجرای بدهی یک تولیدکننده ماسک نانوالیاف به شبکه بانکی

گروه اقتصادی خبرگزاری آنا_ من یک تولیدکننده‌ام. بعد از فارغ‌التحصیلی در مقطع کارشناسی ارشد از دانشگاه صنعتی اصفهان می‌توانستم  از کی از دانشگاه‌های دنیا پذیرش تحصیلی بگیرم و برای ادامه تحصیل از ایران بروم ولی ماندن در وطن را انتخاب کردم و دانش خودم در رشته نساجی را به   تولید رساندم.اختراعی که  با اندک سرمایه خانوادگی  و با گروهی از بهترین‌های دانشگاه‌های معتبرشروع به کار کردیم.

بعد از چند سال، حاصل تلاش‌های بی‌وقفه ما در تولید محصول ماسک تنفسی نانوالیاف با راندمان بالا در .  به ثمر نشست.

در آن زمان در مسیر تبدیل ایده به محصول به عکس یکی از خبرگزاری‌ها در هنگام رونمایی از محصول شرکت دانش‌بنیان خودمان  توسط آقای رئیس‌جمهور اکتفا کردم و از دریافت حمایت‌های دولت چشم پوشیدم.

کم‌کم با معرفی محصول با کیفیت دانش‌بنیان به صنایع مختلف کشور و کسب اعتبار حاصل از فروش محصول برای توسعه کار و تولید کیفی‌تر محصول در شهریور سال 1398 اقدام به ثبت سفارش ماشین‌آلات جدید تولید ماسک تنفسی کردیم.

به خاطر شرایط خاص کشور 100 درصد پول دستگاه‌ها را یکجا به فروشنده چینی پرداخت کردیم و توافق بر این بود که دستگاه‌ها نهایتاً تا اسفند همان سال برای ما ارسال شود.

در آن دوران که شیوع ویروس کرونا جان هموطنان ما را می‌گرفت و بر در داروخانه جمله «ماسک نداریم» دیده می‌شد، تمام موجودی انبار که برای صادرات به چین آماده کرده بودیم را با جان‌ودل و تنها با یک تماس اداره کل تجهیزات پزشکی کشور، در اختیار هیئت‌امنای ارزی  قرار دادیم.

در آن ایام که  پیگیری ما از شرکت‌های چینی برای ارسال دستگاه‌ها روزبه‌روز شدت می‌گرفت و پاسخ آن‌ها تعطیلی، نبودن قطعات و هزار بهانه دیگر برای تآخیر در تحویل دستگاه‌ها بود، طرف خارجی دستگاه‌هایی به‌مراتب ساده‌تر و ارزان‌تر از سفارش اصلی را روانه ایران کرد.

سودجویی بانک از بی‌تجربگی مشتریان

در این مدت بانک عامل که تولیدکننده بودن ما را نادیده گرفته بود مدام از مهلت 8 ماهه ارائه اسناد مالی‌ می‌گفت و بر دریافت جریمه پرداخت مابه‌التفاوت ارزی اصرار داشت. رقم جریمه! که بالغ بر 650 میلیون تومان بود.

بعد از پیگیری فراوان از معاونت علم و فناوری ریاست جمهوری، ستاد نانو ریاست جمهوری، وزارت امور خارجه، وزارت صنعت و معدن نهایتاً از وجود بخشنامه شماره 10584/99 مورخ 24/01/1399 بانک مرکزی آگاه شدم که بر اساس آن به تولیدکنندگان به خاطر شرایط اقتصادی ناشی از شیوع بیماری کرونا مهلت ارائه اسناد حمل 11 ماه شده شده است.

فاصله زمانی حواله پول تا بارنامه مربوط به یکی از دستگاه‌ها 10 ماه و 25 روز (کمتر از 11 ماه) و دستگاه دیگر 11 ماه و 8 روز (فقط 8 روز بیش از بخشنامه) بود که بانک عامل از بی‌تجربگی ما در این زمینه استفاده کرد و تاریخ ارائه اسناد را ملاک عمل قرار داد، آن هم نه تاریخ صحیح!.

متأسفانه ما به دلیل عدم آگاهی از بخشنامه‌ای که به تولیدکننده 11 ماه فرصت ارائه اسناد را می‌داد، در تاریخ 8 شهریور 1399 اسناد حمل را تحویل بانک عامل دادیم که البته نامه گم شد و نهایتاً تاریخی که برای ارائه اسناد حمل ما در نظر گرفتند 25 شهریور 1399 بود که با احتساب این تاریخ از زمان حواله پول برای یک دستگاه کمتر از 12 ماه و برای دستگاه دیگر کمتر از 13 ماه می‌گذشت.

ازسوی دیگر از آنجا  طرفی بین بانک مرکزی و مرکز ماشین‌سازی وزارت صمت صراحتاً تکلیف شرکت‌های تولیدکننده مثل شرکت ما مشخص نشده است و به همین دلیل از شهریورماه تا به امروز که 16 دی‌ماه سال 1399 است هنوز موفق به دریافت نامه‌ی مورد قبول بانک مرکزی از این مرکز نشده‌ایم و بیش از چهار ماه است که اجازه ترخیص دستگاه‌هایی که یک سال و نیم پیش پول کاملش را پرداختیم به ما داده نشده است.

از طرف دیگر از زمان شیوع ویروس کرونا در ایران هم شرایط تولید و عرضه ماسک دستخوش تغییرات فراوان شد. ورود سرمایه گذران کوچک و بزرگ به این صنعت تأمین مواد اولیه را دشوار کرد. واردات مواد اولیه به دلایل نامعلوم ممنوع است در صورتی که واردات ماشین‌آلات تولید ماسک هیچ ممنوعیتی ندارد به وفور انواع ماشین‌آلات وارد کشور شده‌اند.مواد اولیه با کیفیت در اختیار همه تولیدکننده‌ها قرار نمی‌گیرد و علی‌رغم پیگیری از سازمان حمایت از تولیدکننده و مصرف‌کننده ما که تولیدکننده قبل از زمان کرونا بودیم و پروانه بهره‌برداری از وزارت صمت و پروانه ساخت تجهیزات پزشکی از وزارت بهداشت داریم اجازه تهیه مواد اولیه با کیفیت و با قیمت مناسب بی‌واسطه از تولیدکننده‌ای که پیش از کرونا مشتری آن بودیم را نداریم.

علیرغم تمام همکاری‌های صورت گرفته با دستگاه‌های مختلف دولتی در تأمین ماسک مراکز درمانی در ابتدای شیوع ویروس کرونا، اکنون مورد بی‌توجهی دولت قرار گرفتیم.

شیوع ویروس کرونا اتفاق ناخواسته‌ای بود که گریبان جهان را گرفت و به دلیل این اتفاق ناخواسته از سمت کشور چین و همچنین کشور خودمان متضرر شدیم.

سوال اینجاست:

زمانی که ماشین‌آلات یک تولیدکننده در شرایط تحریم و همه‌گیری کرونا وارد کشور شد چرا باید بیش از 650 میلیون تومان اضافه پرداخت کرد؟ و چرا دستگاه به جای تولید ماسک در  گمرک باشد؟

مشکلات تولید کنندگان در حوزه بانکی و ضرر کارخانه‌ها توسط رویه‌های نامعلوم و خودخوانده بانک‌ها، موضوعی است که حالا دستگاه‌های اجرایی و نظارتی به این موضوع ورود کرده‌اند و باید دید تا چه حد در متوقف کردن این روند در بانک‌ها موفق خواهند بود و چگونه به این مورد و مواردی از این دست رسیدگی خواهد شد.

انتهای پیام/4129/ر