فرصت‌سوزی دوباره به سبک فدراسیون وزنه‌برداری/ کسب کرسی نگاه ملی یا سلیقه‌ای؟!

به گزارش خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری آنا، اواسط مردادماه امسال دو ملی‌پوش ایران از سوی فدراسیون وزنه‌برداری ایران برای شرکت در کمیسیون ورزشی فدراسیون جهانی این رشته معرفی شدند. سیده الهام حسینی، نخستین مدال‌آور تاریخ وزنه‌برداری زنان ایران در مسابقات بین‌المللی و حافظ قشقایی، نخستین مدال‌آور وزن ۵۵ کیلوگرم بعد از پیروزی انقلاب، به این کمیسیون معرفی شدند. 

همان زمان که این دو ملی‌پوش به کمیسیون ورزشکاران معرفی شدند، خیلی از اهالی وزنه‌برداری معتقد بودند که انتخاب قشقایی چندان مناسب نیست؛ چرا که او اگرچه وزنه‌بردار قابل قبولی است اما چهره شناخته‌شده‌ای در عرصه بین‌المللی نیست و همین موضوع می‌تواند رابطه مستقیمی با عدم انتخاب او داشته باشد. از سوی فدراسیون جهانی وزنه‌برداری ورزشکارانی می‌توانستند به این کمیسیون معرفی شوند که اولاً سابقه حضور در المپیک لندن یا ریو را داشته باشند یا اینکه در مسابقات جهانی ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۹، رقابت‌های قاره‌ها در سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۸ و همچنین المپیک جوانان ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸ حضور داشته باشند. ضمن اینکه نباید سابقه دوپینگ در کارنامه این ورزشکاران وجود داشته باشد و به زبان انگلیسی هم مسلط باشند. 

به نظر می‌رسد از بین وزنه‌برداران، کیانوش رستمی بهترین گزینه بود؛ او به زبان انگلیسی مسلط است و یکی از چهره‌های شناخته شده در عرصه بین‌المللی است؛ همچنین سابقه حضور در المپیک لندن، ریو و همچنین رقابت‌های جهانی را هم دارد. اما انتخاب فدراسیون وزنه‌برداری، حافظ قشقایی بود که در نهایت او هم انتخاب نشد. اما الهام حسینی در وزنه‌برداری بانوان گزینه خوبی بود؛ هر چند که او  هم انتخاب نشد، اما با توجه به نوپا بودن وزنه‌برداری بانوان گزینه‌ای معرفی شد که هم اولین بانوی مدال‌آور وزنه‌برداری بانوان  بود و هم به زبان انگلیسی مسلط بود. 

اگرچه فدراسیون وزنه‌برداری می‌توانست به جای قشقایی گزینه بهتری را به کمیسیون معرفی کند تا این کرسی از دست نرود؛ اما این فدراسیون پیش از این هم سابقه فرصت‌سوزی داشته و تنها به همین موضوع ختم نمی‌شود. در انتخابات سال ۲۰۱۷، مسئولان وزنه‌برداری ایران برای گرفتن کرسی تلاش  زیادی کردند؛ اما حاصل آن  تنها عضویت در کمیته آموزش و پژوهش شد و دست ایران از رسیدن به کرسی‌های مهم و تأثیر گذار کوتاه ماند. علی مرادی، رئیس فدراسیون وزنه برداری در انتخابات ۲۰۱۷، برای پنج پست ریاست، دبیرکل، نایب رئیس اول، نواب رئیس و هیئت اجرایی ثبت نام کرده بود؛ اما از انتخابات چهار پست انصراف داد  و در پست نواب رئیس هم رأی اعتماد نگرفت. در کمیته فنی و پزشکی فدراسیون جهانی هم علیرضا قریشی، رئیس هیئت‌ وزنه‌برداری خوزستان و داود باقری، نایب رئیس فدراسیون رأی نیاوردند.

نکته قابل توجه این است که باید به بحث کسب کرسی در مجامع بین‌المللی نگاهی ملی داشت. بدون شک در همین انتخابات کمیسیون ورزشکاران وزنه‌برداری جهانی با وجود همه ایرادهایی که به آن وارد بود؛ اما اگر وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک از این دو ورزشکار ایرانی حمایت می‌کردند و پشتیبان آن‌ها بود، می‌توانستند انتخاب شوند. بر هیچ کس پوشیده نیست که کسب کرسی در مجامع بین‌المللی به سازوکار خاصی نیاز دارد. 

در خردادماه سال 96 زمان برگزاری انتخابات وزنه‌برداری جهان ، علی مرادی، رئیس فدراسیون وزنه‌برداری ایران با انتخاب اشتباه و قرار گرفتن در تیم مخالف تاماش آیان و انتقادهایی که از او داشت، تمام کرسی‌های مهم و تأثیرگذار را از دست داد. در نهایت تاماش آیان پیروز انتخابات شد و افراد مخالف با او دستشان از کسب کرسی کوتاه ماند. هر چند که رسوایی تاماش آیان بالاخره برملا شد و قرار است تا چند وقت دیگر انتخابات فدراسیون جهانی وزنه‌برداری برگزار شود؛ اما در آن مقطع زمانی بهترین فرصت برای کسب کرسی از وزنه‌برداری ایران سلب شد.  

این فرصت‌سوزی در انتخاب کمیسیون ورزشکاران باز هم  تکرار شد و در شرایطی که وزنه‌برداری ایران یکی از قدرتمندهای دنیاست؛ اما ورزشکاران آن کرسی ندارند و این در حالی است که خیلی از کشورهایی که در وزنه‌برداری حرفی برای گفتن ندارند، در این کمیسیون مهم و تأثیرگذار صاحب کرسی شدند. سال‌هاست ورزش ایران با ضعف دیپلماسی همراه است و بیشتر کرسی‌هایی هم که  به نام ایران ثبت شده است، اغلب جنبه تشریفاتی دارد. 

انتهای پیام/4057/پ