در گفتوگو با آنا بررسی شد؛
آنا گزارش می‌دهد؛
روبات‌هایی که به جوخه‌های انسانی می‌پیوندند
پس از پایان جنگ جهانی دوم تاکنون جهان بارها در آستانه‌ی جنگ جهانی سوم قرار گرفت اما اگر همین حالا جنگ جهانی سوم رخ بدهد از چه سلاح‌هایی استفاده خواهد شد؟
به گزارش خبرنگار حوزه علم، فناوری و دانش‌بنيان گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، یکم سپتامبر 1939 روزی است که آدولف هيتلر طی نطقی، حمله کشورش را به لهستان، پس از اختلافات با این کشور اعلام كرد. به فاصله کوتاهی، انگلستان و فرانسه، دو کشوری که در آن زمان خود ده‌ها مستعمره داشتند، به بهانه دفاع از لهستان به آلمان اعلام جنگ کردند و این اتفاق آتش جنگ جهاني دوم را شعله ور ساخت. جنگ جهانی دوم سرانجام با تلاش كشورهای انگليس، فرانسه، شوروی و آمريكا بر عليه متحدين یعنی آلمان، ايتاليا و ژاپن و با مرگ میلیون‌ها نفر و وارد آمدن خسارتها و تلفات بی‌شمار در ماه مه 1945 به پایان رسید.
اما جنگ جهانی سوم چطور خواهد بود؟ پس از پایان جنگ جهانی دوم تاکنون جهان بارها در آستانه‌ی جنگ جهانی سوم قرار گرفته است. برای مثال در اکتبر 1962، بحران موشکی کوبا رخ داد. در آن زمان شوروی قصد داشت سامانه موشکی هسته‌ای خود را در کوبا مستقر کند و اختلافات آنقدر بالا گرفت که از آن به عنوان نزدیک‌ترین احتمال وقوع جنگ جهانی سوم یاد می‌کنند. همچنین در سال گذشته شمسی و پس از بالا گرفتن اختلافات بین ایران و آمریکا هشتگ #جنگ_جهانی_سوم ترند رسانه‌های جهان شده بود.
اما اگر همین حالا جنگ جهانی سوم رخ بدهد از چه سلاح‌هایی استفاده خواهد شد؟ پیشرفتهای نظامی در طی هشت دهه‌ی اخیر گسترده بوده است. این اتفاق نظر وجود دارد که استفاده از جنگ‌افزار هسته‌ای، در جنگ جهانی بعدی با پوشش سایبری قطعی خواهد بود. اما اگر سلاح هسته‌ای را کنار بگذاریم، دیگر چه سلاح‌های پیشرفتهای برای چنین نبردی مهیا خواهند بود.
مایکروسافت محصولی به نام هدست هولولنز(HoloLens) تولید می‌کند که به نوعی یک محصول واقعیت مجازی شناخته می‌شود. این شرکت در سال 2018، دَه هزار نسخه از این محصول را با هدف بکارگیری در واحدهای جنگی تولید کرده است. ایده اصلی این است که در درجه اول، افراد پیاده و سایر نیروها با این نمایشگرهای هوشمند بتوانند تصاویری مشابه فضای واقعی را ببینند و مهارت‌های جنگی را محک بزنند. همچنین با بکارگیری این فناوری هزینه بسیار بالای مانورها کاهش خواهد یافت. واقعیت افزوده فناوری است که پیشتر در شاخه‌های دیگر استفاده می‌شده است بنابراین کارهای اساسی و بنیادین در این حوزه از قبل انجام شده‌اند.
مزیت دیگر این فناوری، کاربردهای آن در میدان جنگ است. انتظار می‌رود با فناوری هولولنز، پیاده نظام بتواند با یک نگاه حتی در خط مقدم، مشخصات دشمن واقعی را ارزیابی کند، اندازه گیری بُرد تیراندازی و هدف گیری و بسیاری چیزها را دقیقتر انجام دهد.
روبات‌هایی که به جوخه‌های انسانی می‌پیوندند
بی‌تردید در آینده بسیار نزدیک جوخه‌های پیاده نظام و سایر واحدهای جنگی از روبات‌ها بیش از پیش بهره خواهند برد. در حال حاضر و در مراحل ابتدایی از آنها می‌توان برای حمل لوازم، سنسورها و ماژول‌های جنگ الکترونیکی استفاده کرد. استفاده از روبوت‌ها حدودا دو دهه است که توسط ابرقدرت‌ها به صورت آزمایشی در حال تحقیق و توسعه و پیاده سازی است. اگر اعتقاد داریم حتی در جنگ جهانی سوم هم به لشکرکشی نیاز است بنابراین باید فرقی بین جنگ جهانی دوم و سوم باشد و جان انسان بیشتر ارزش داشته باشد. ایده این است که روبات‌ها در داخل یگان‌های ارتش مستقر شوند.
دو شرکت Lockheed Martin و CACI از پیشتازان این حوزه محسوب می‌شوند و هر کدام محصولاتی را ارائه کرده‌اند. هواپیماهای بدون سرنشین موجود در بازار را نیز می‌توان از زیرشاخه‌های همین اقدامات تلقی کرد. در یک شبیه سازی نبرد بین هوش مصنوعی و انسان مجهز به روبوت، تفنگداران دریایی مجهز به روبات‌ها موفق به شناسایی دشمنان هوش مصنوعی خود شدند(و همچنین برای حمله خود برنامه ریزی کردند) آن هم پیش از اینکه دشمن شبیه‌سازی شده حتی بداند تفنگداران دریایی در آنجا هستند.
موشک‌های هایپرسونیک(hypersonic)
موشک‌های هایپرسونیک در حال حاضر به عنوان بهترین "سلاح نخستین حمله" یا first-strike weapon به شمار می‌رود. این دسته از سلاح‌ها به منظور پیش دستی در فلج کردن توانایی حملات دشمن خصوصا در زمینه هسته‌ای به کار می‌رود. بدین معنی که به وسیله‌ی آن می‌توانید پیش از شروع جنگ، توانمندی و زیرساخت اتمی دشمن را نابود سازید.
موشک‌های هایپرسونیک سه برابر سرعت صوت پرواز می‌کنند، و این باعث می‌شود تا رهگیرهای موشک بالستیک در تعقیب آنها تقریبا به طور قطع ناکام بماند. در حال حاضر ابرقدرت‌ها در این حوزه سرمایه‌گذاری می‌کنند و به ادعای سایت www.military.com روسیه و چین در این زمینه از ایالات متحده پیشرفتهای بیشتری داشته‌اند و دارپا اغلب در مورد مکانیزم‌های دفاعی در حال تحقیق است.
جنگ آسمان با اشیای پرنده‌ای همچون SB-1 Defiant و V-280
کارشناسان نظامی در سراسر جهان به دنبال خانواده کاملا جدیدی از وسایل نقلیه هوابرد هستند که به صورت عمودی از زمین برخیزد و سپس مانند هواپیما شتاب بگیرد. دو نمونه اولیه این محصولات که در حال حاضر هم به صورت آزمایشی مورد استفاده قرار می‌گیرند SB-1 Defiant و V-280 هستند. SB-1 Defiant می‌تواند با سرعت تقریبا 290 مایل در ساعت پرواز کند.
در عین حال، شرکتBell Helicopters در حال ساخت تیلت‌روتورهایی به نام V280 Valor است که قابلیت‌های متعددی دارد و حتی بر روی آب هم قابلیت شناور شدن و فرود دارد. طبیعت نیروهای نظامی یک کشور به دنبال اتخاذ محصولات توانمندتر برای زیرمجموعه خود هستند.
رونمایی از نمونه‌های اولیه تانک‌های سبک
شرکت‌های BAE و General Dynamics تاکنون دوازده نمونه تانک سبک ساخته‌اند که برخلاف تانک‌های معمول انعطاف و سرعت و دقت بسیار بالایی دارد و دارای تجهیزات هوشمند بیشتری است. تانک‌ها جنگ افزارهایی مطمئن در نبرد‌های جنگی مرزی به شمار می‌روند. با این حال تا پیش از این تانک‌های سبک از قدرت آتش و زره پایین‌تری نسبت به تانک‌های دیگر برخوردار بودند و به همین خاطر برای نبرد مستقیم مناسب تلقی نمی شدند. تانک‌های جدید انتظار می‌رود به دلیل سرعت بالایشان، قابلیت رخنه به مواضع دفاعی و حمله به توپخانه دشمن را داشته باشند. تانک‌های سبک تا پیش از این بیشتر کاربردی مانند خودروهای زرهی شناسایی داشتند(البته به دلیل نوع مکانیزم حرکتی طبیعتا قدرت مانورشان بیشتر بود).
هواگردهای خودران
هواپیماهای بدون سرنشین همچون پهپادها اکنون به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرند اما یکی از موضوعاتی که در حال حاضر مورد توجه توسعه دهندگان صنایع نظامی در جهان قرار گرفته است، تبدیل هواپیماهای موجود از طریق نرم افزاری به هواپیماهای پهپادی است. بدین طریق، نیروی نظامی قادر خواهد بود هر زمان که خواست خود وسیله هوایی را براند و در هر زمان که لازم شد هدایت آن را به صورت خودکار درآورد. طبیعتا انتظار می‌رود این اپلیکیشن از هوش مصنوعی برخوردار باشد و از الگوریتم‌هایی همچون یادگیری ماشین بهره ببرد.
هواگرد سیکورسکی ایکس ۲ یکی از این دسته از محصولات است که هم قادر به هدایت خودکار است و هم از طریق دستورات تایپ شده به وسیله‌ی تبلت، قابلیت کنترل دارد. این دسته از هواگردها حتی می‌توانند مناطق فرود خود را انتخاب کنند و خیلی بهتر از خلبانان انسانی نزدیک به سطح زمین حرکت کنند.
انتهای پیام/
انتهای پیام/
در دانشگاه آزاد شهرکرد انجام شد؛
