رعایت ادب در گفتگو با مردان الهی و شخصیت‌های معنوی پاداش الهی دارد

به گزارش خبرنگار حوزه اندیشه و کرسی‌های آزاداندیشی گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، پژوهشکده قرآن و عترت دانشگاه آزاد اسلامی در ایام ماه مبارک رمضان در قالب طرح‌های «پیغام دوست» و «مسیر مهربانی» هر روز یک آیه از قرآن کریم و حدیثی از اهل بیت(ع) را به همراه ترجمه و توضیحی مختصر ارائه می‌کند.

بیشتر بخوانید:
دنیاگرایان بهره‌مند از دنیا و محروم از آخرت هستند/ توضیحات رئیس پژوهشکده قرآن و عترت دانشگاه آزاد درباره آیه ۲۰ سوره شوری

پیغام دوست
در روز چهارشنبه ۳۱ اردیبهشت ۹۹ مصادف با ۲۶ رمضان ۱۴۴۱ «پیغام دوست» به شرح زیر است:
رعایت ادب در گفتگو با مردان الهی و شخصیت‌های معنوی، همراه است با دریافت پاداش الهی
ای کسانی که ایمان آورده‌اید صدایتان را بلندتر از صدای پیامبر(ص) نکنید؛ و همچنان که با یکدیگر بلند سخن می‌گویید با او به صدای بلند سخن مگویید. مبادا بی‌آنکه بدانید کرده‌هایتان تباه شود. (حجرات، ۲)
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَرْفَعُوا أَصْوَاتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ وَلَا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ كَجَهْرِ بَعْضِكُمْ لِبَعْضٍ أَنْ تَحْبَطَ أَعْمَالُكُمْ وَأَنْتُمْ لَا تَشْعُرُونَ (حجرات، ۲)

مسیر مهربانی
همچنین در این روز «مسیر مهربانی» به شرح زیر است:
موضوع: توبه ۳
درب توبه همیشه باز است. گاهی مطرح می‌کنند که کسی که توبه می‌کند، دیگر نباید گناه کند و اگر گناه کرد توبه‌اش شکسته شده است و این امر دستاویزی برای بعضی جهت اصرار بر گناهان است که ما نمی‌توانیم گناه نکنیم پس توبه نمی‌کنیم. همان طور که ذکر شد توبه سه شرط دارد: پشیمانی از گناه، عزم بر ترک گناه و جبران مافات. به صرف پشیمانی از گناه و تصمیم بر ترک آن، انسان نمی‌تواند گناهان را کنار بگذارد. کنار گذاشتن گناهان مبارزه با نفس می‌خواهد و مبارزه با نفس هم جهاد اکبر است. نهی نفس از هوی و هوس همان جهاد اکبر است.
وَ أَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَ نَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى‏ * فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِىَ الْمَأْوَى (نازعات، ۴۰-۴۱). در این آیه مبارکه شرط ورود به بهشت را جهاد با نفس معرفی کرده است. همان طور که در جهاد اصغر انسان گاهی شکست می‌خورد و گاهی پیروز می‌شود، در جهاد اکبر نیز چنین است. خداوند پاداش انسان را به پیروز شدن مشروط نکرده است. پاداش انسان منوط به جهاد در راه خدا است. ترک بعضی گناهان به راحتی نیست و سال‌ها مبارزه می‌طلبد. مبارزه با نفس زمانی است که انسان تلاش کند خاکریزهایی را که دشمن تسخیر کرده است تصرف کند.
برای این کار باید به جبران مافات اقدام کند و الحق این کار از جنگ با دشمن بسیار سخت‌تر است. انسان اگر اشتباهی کند و برود و از انسانی همانند و یا حتی در ظاهر در رتبه‌ای پایین‌تر از خود عذرخواهی کند و بگوید اشتباه کرده‌ام کار بسیار بزرگی است. اگر پشیمانی با مبادرت به جبران مافات باشد آن وقت عاملی برای بازدارندگی انسان می‌شود. چون چند بار حقوق دیگران یا حق‌الله ادا کند، به یادش می‌ماند، گناه نکند؛ اما اگر پشیمانی تنها باشد تمایل به گناه پشیمانی را نیز از انسان می‌گیرد و گناهان را توجیه می‌کند. توبه اگر با شرایطی که گفته شد انجام شود و تنها پشیمانی نباشد انسان‌ساز و جامعه‌ساز است. اگر کسی حقی که از دیگری به گردن دارد را ادا کند، تمرین مناسبی برای انجام ندادن گناه است.
پیامبر گرامی اسلام صلی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم: بابُ التّوبَةِ مَفتُوحٌ (الشهاب فی‌الحِکم و الآداب، ص ١٨).

یادمان باشد که نسبت به «پیغام دوست» و «مسیر مهربانی» بی‌تفاوت نباشیم و در آن بیندیشیم و ان‌شاءالله عمل کنیم. همچنین در رساندن این پیغام به دیگران کوشا باشیم.
توضیحات رئیس پژوهشکده قرآن و عترت دانشگاه آزاد اسلامی درباره آیه ۲ سوره حجرات
عبدالمجید طالب‌تاش، رئیس پژوهشکده قرآن و عترت دانشگاه آزاد درباره آیه ۲ سوره حجرات می‌گوید: لحن این آیه حکایت از اخلاق عظیم رسول‌الله (ص) دارد که در مواجهه با دیگران چنان فضای صمیمانه و دوستانه‌ای ایجاد می‌کرد و به دور از هر تکبر و غروری با آن‌ها گفتگو می‌کرد که عرب‌ها به خود اجازه می‌دادند هرگونه می‌خواهند ایشان را صدا بزنند و از راه دور و نزدیک با ایشان گفتگو کنند. نکته مهمی که از آیه برداشت می‌شود اینکه در محضر مردان الهی و شخصیت‌های معنوی و آسمانی باید ادب گفتگو و حضور را مراعات کرد. روشن است که وقتی آن شخصیت رسول‌الله (ص) باشد، باید ادب گفتگو به‌طور کامل رعایت شود.

وی می‌‌افزاید: دلیل این دستور قرآن به شخصیت رسول الله (ص) برمی‌گردد. در حقیقت همان‌گونه که در اجسام مادی هر جسمی نازک‌تر باشد، ظریف‌تر و شکننده‌تر است و مراقبت بیشتری می‌طلبد، در مورد روح انسان‌ها نیز همین‌گونه است. هر انسانی آسمانی‌تر باشد- به‌خصوص رسول الله (ص)- از روح لطیف‌تر و ظریف‌تری برخوردار است. هر چند ایشان در میان مردم زندگی می‌کرد و همچون دیگران بر زمین راه می‌رفت و با آن‌ها گفتگو می‌کرد اما روح بلند ایشان پیوسته در افق اعلی و در مقام عند سدرة المنتهی و عندها جَنّة المأوا سیر می‌کرد و با کروبیان و ملکوتیان همنشین بود و از انوار مخصوص الهی بر جان مبارکشان می‌تابید. این مسئله شدیداً ایشان را به آن عوالم برتر مشتاق کرده بود و چیزی نمانده بود که جان مبارکشان از بدنشان مفارقت کند. اما از آنجا که نسبت به بندگان خداوند شفقت می‌ورزید و خداوند مأموریت هدایت خلق را به او عطا کرده بود و رحمة للعالمین بود، تلاش می‌کرد رنج دوری از آن عوالم را تحمل کند و در زمین بماند و برخوردهای انسان‌هایی که گاهی با تمسخر و توهین نیز همراه می‌شد را تحمل کند.
رئیس پژوهشکده قرآن و عترت دانشگاه آزاد اسلامی معتقد است: بی‌دلیل نیست که یکی از عارفان به نام یعنی عبدالقدوس گنگهی گفت پیامبر (ص) به معراج رفت و بازگشت، اگر من به معراج می‌رفتم بازنمی‌گشتم. بنابراین روح رسول‌الله (ص) آنقدر ظریف و لطیف است که در برابر فریادهای مردم و صداهای بلند آسیب می‌دید، به‌خصوص که رسول‌الله(ص) به دلیل خُلق عظیم، آن برخوردهای خشن را تحمل می‌کرد و این مسئله نیز بر شکنندگی روح لطیف آن عزیز می‌افزود، از این رو خداوند سبحان به ایمان آورندگان یادآوری می‌کند که مراقب شخصیت لطیف و روح ظریف رسول‌الله(ص) باشید و در هنگام گفتگو با ایشان صدایتان را بلند نکنید. بیان آیه به‌گونه‌ای است که نشان می‌دهد هم‌نشینی و گفتگو با مردان الهی و شخصیت‌های معنوی در صورتی که با ادب حضور همراه باشد، نزد خداوند استحقاق اجر و پاداش و جزای نیکو دارد. از این رو چنانچه در هنگام گفتگو با مردان الهی ادب لازم رعایت نشود، موجب از بین رفتن آن پاداش و از بین رفتن آن عمل نیکو می‌شود و اجر و مزد حضور در محضر مردان الهی از دست می‌رود.
انتهای پیام/۴۱۱۸/