شکرانه‌های سال 98 را نباید در روزهای کرونایی فراموش کنیم

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، نفس‌های پایان سال 98 با ویروس کرونا تنگ شده و به خس‌خس افتاده است و همین موجب شده نگاه ما به سالی که روزهای پایانی‌اش را می‌گذرانیم نیز کرونازده شده باشد و بسیاری واقعیت‌ها را فراموش کنیم.

البته متأسفانه منفی‌بافی و آیه یأس‌خواندن ویژگی غالب جامعه ماست که هم‌افزایی هم در آن بسیار است و خوش‌بینی و امیدواربودن به سادگی و خوش‌خیالی تعبیر می‌شود!

در عین حال می‌خواهم بگویم سال 98 هم مانند بسیاری سال‌های دیگر سال پرحادثه و پرافت‌وخیزی بود؛ هم وقایع غرورآفرین و حماسه‌گونه داشت و هم رویدادهای تلخ و شوک‌آور! دیدن برخی و فراموشی برخی دیگر موجب قضاوتی ناروا خواهد شد که شاید زبان شکرگزاری ما را به لکنت اندازد.

سیل، حوادث آبان، ترور سردار و قهرمان بلندآوازه کشورمان شهید سلیمانی، سقوط هواپیمای اوکراینی در اثر یک اشتباه عجیب و سرانجام هم کرونا، اهم حوادثی بود که سال 98 را با تلخی‌ها و اُفت‌های تکان‌دهنده پیوند زد. تلخی‌هایی که اگرچه در درونش فرصت‌هایی را خلق کرد یا می‌توانست بکند چون غالبا به‌صورت دومینویی و در پنج ماه منتهی به آخر سال رخ داده، ممکن است جمع‌بندی نادرستی را به ما القا کند ولی اگر به کل سال 98 نگاه کنیم، صحنه‌های پرشکوه و شیرین بسیاری را نیز مشاهده خواهیم کرد که اهم آنها عبارتند از:

 1- سرنگون‌کردن پهپاد متجاوز «گلوبال هاوک» آمریکا بر فراز آب‌های خلیج فارس از سوی سپاه و واکنش منفعلانه و در گوشه رینگ ترامپ.
2- توقیف نفتکش انگلیسی «استنا ایمپرو» هنگام عبور از تنگه هرمز توسط نیروی دریایی سپاه و در پاسخ به توقیف نفتکش ایرانی «گریس1».
3- حمله پهپادی انصارالله یمن به تاسیسات نفتی آرامکو عربستان و شوک منفی به بازار نفت جهان.
4- دستگیری سرشبکه کانال تلگرامی آمدنیوز از سوی سربازان گمنام سازمان اطلاعات سپاه.
5- تجلیل و تشییع بی‌سابقه پیکر شهید سلیمانی که وحدت و همدلی بی‌نظیری را در ایران رقم زد و یوم‌اللهی دیگر را خلق کرد.
6- حمله به پایگاه استراتژیک آمریکایی  عین‌الاسد که توان مقابله و بازدارندگی ایران اسلامی را به دنیا نشان داد.
7- ادامه مبارزه بی‌امان با مفسدان اقتصادی و آغاز رویکردی نو و امیدبخش در قوه قضاییه.
8- انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی که باوجود تلاش‌های بی‌وقفه دشمنان خارجی و یأس‌آفرینی‌های برخی در داخل برگزار و نویدبخش تغییرات سازنده‌ای در داخل شد.

در نگاه اولیای الهی تلخی‌ها و ناکامی‌ها نیز شیرین است.
می‌چشم اندر بلا لذات او 
مات اویم مات اویم مات او
ولی برای انسان‌های معمولی روزهای تلخ و شیرین در کنار هم از سویی جلوی طغیان بیش از حد انسان را می‌گیرد و از سوی دیگر مانع یأس و ناامیدی کامل انسان می‌شود.ترکیب بهینه خوف و رجا می‌تواند انسان را در مسیر اعتدال نگاه دارد، به شرط آنکه به هنگام شیرینی شکر و تسبیح الهی را و به هنگام ابتلائات، امید به رحمت الهی را فراموش نکنیم.

منبع : صبح نو

انتهای پیام/