دیپلماسی حلقه گمشده مدیران ورزش/ ورزش تا چه زمانی باید خسارت بدهد؟

به گزارش خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری آنا، بدون شک ورزش در جامعه ایران عنصر جدانشدنی از مردم است و در هر برهه زمانی اقشار جامعه نسبت به اتفاقات ورزشی بی‌تفاوت نیستند و لحظات تلخ و شیرین رویدادهای ورزشی با زندگی مردم گره خورده است.

ورزش در عرصه بین‌المللی هم جذابیت‌های خاص خودش را دارد؛ ورزشکاران بدون توجه به رنگ پوست و نژاد یکدیگر در یک مسابقه ورزشی مقابل هم قرار می‌گیرند تنها به این دلیل که برنده میدان شوند و دل مردم کشورشان را شاد کنند. در کنار اهمیت ورزش در عرصه داخلی و بین‌المللی دیپلماسی ورزشی هم یکی از عوامل مهم و تأثیرگذار است که می‌تواند در جریان یک مسابقه تأثیر بسزایی در حق و حقوق ورزشکاران داشته باشد و به‌نوعی حافظ منافع ملی ورزش هر کشور باشد.

اما یک حقیقت تلخ که ورزش ایران این روزها با آن مواجه شده ضعف در دیپلماسی ورزشی است. ارتباط محدود ورزش با جوامع بین‌المللی سبب شده نه تنها حق و حقوق ورزشکاران در برخی مواقع نادیده گرفته شود؛ بلکه خسارت‌های جبران‌ناپذیری هم به بدنه ورزش وارد کند و جبران آن تا سال‌ها زمان ببرد. بر هیچ کس پوشیده نیست ضعف مدیران ورزشی در انعقاد قراردادهای مربیان خارجی، ضعف در تجزیه و تحلیل از قوانین بین‌المللی و ضعف در ایجاد ارتباط با متولیان ورزش دنیا چه خسارت‌هایی برای ورزش ایران به بار آورد به‌طوری‌که رایزنی‌های نفر اول ورزش کشور هم جوابگوی آن نبوده است.

ابهامات یک قرارداد و عدم شفاف‌سازی

از اتفاقات ورزش ایران که این روزها بیشتر از هر زمان دیگری دیپلماسی ضعیف ورزش ایران را نشان می‌دهد؛ قرارداد جنجالی سرمربی تیم ملی فوتبال کشورمان است. سال گذشته وقتی کی‌روش از تیم ملی جدا شد مارک ویلموتس بلژیکی به ایران آمد تا راه کی‌روش را در فوتبال ایران با شکل و شمایل فوتبال هجومی ادامه دهد. مربی‌ای که می‌توان او را گران‌ترین و البته ضعیف‌ترین مربی تاریخ فوتبال ایران لقب دهیم. ویلموتس هفت ماه در ایران حضور داشت، تیم ملی در دوران حضور او در مرحله مقدماتی جام جهانی متحمل دو شکست شد و صدرنشینی قاره کهن را هم پس از سال‌ها که در اختیار یوزهای ایرانی بود از دست داد. نوع قرارداد ویلموتس (پروازی بودن او)، مبلغ قراردادش و همچنین چگونگی فسخ یک‌طرفه از مسائل مبهمی است که فدراسیون فوتبال در مورد آن شفاف‌سازی نکرده و بعید است در آینده هم چنین کاری انجام دهد. پس از فسخ قرارداد، ویلموتس مدعی غرامت شده است و حالا مناقشه او و فدراسیون فوتبال در مورد پرداخت غرامت یا بازگرداندن حقوق سه‌ماه که از سوی فدراسیون پرداخت شده است، نقل محافل خبری است.

همچنین در روزهای اخیر فسخ یک‌طرفه قرارداد از سوی استراماچونی باعث شد تا این باشگاه دستخوش تغییر و تحولات زیادی شود و در نهایت به استعفای مدیرعامل این باشگاه ختم شد. استراماچونی که از ابتدای فصل هدایت آبی‌پوشان را بر عهده گرفت به یکی از بندهای قراردادش استناد کرد و قراردادش را با استقلال فسخ کرد و این اتفاق درحالی رخ داد که هواداران این تیم مدیرعامل باشگاه و شخص وزیر ورزش را مقصر اصلی می‌دانستند.

تعلیق جودو و ضعف دیپلماسی ورزش ایران

تعلیق دائمی فدراسیون جودو نمونه بارز ضعف دیپلماسی ورزش بود؛ در آخرین روزهای اولین ماه پاییزی فدراسیون جهانی جودو دستور تعلیق فدراسیون جودو ایران را صادر کرد. به استناد این رأی جودوکاران ایرانی از حضور در همه مسابقات جهانی و المپیک محروم شدند. از نظر مسئولان فدراسیون جهانی جودو شکست سعید مولایی نماینده ایران مقابل حریف بلژیکی به دلیل عدم رویارویی با نماینده اشغالگر قدس بوده است و به همین خاطر رأی به تعلیق جودوی ایران صادر کردند. در نهایت مولایی هم از این شرایط گِل‌آلود ماهی گرفت و درخواست پناهندگی داد و به‌تازگی هم تبعه مغولستان شد.

عدم رویارویی ورزشکاران یک کشور با کشور دیگر تنها مختص به ایران نیست، در خیلی از کشورها این اتفاقات امری طبیعی است اما متولیان ورزش آن کشور با دیپلماسی ورزشی، منطق سیاسی خود را تبیین کردند و به فدراسیون‌های جهانی مربوطه هم این موضوع را قبولاندند. به‌عنوان مثال پس از حمله شوروی به مجارستان مسابقه واترپلو این دو کشور در المپیک 1956 به یک جنگ خونین تبدیل شد و در نهایت سازمان‌های بین‌المللی ورزش پذیرفتند برخی تیم‌ها هرگز با هم رقابت نکنند یا دو کشور آذربایجان و ارمنستان در هیچ رقابتی رودرروی هم قرار نمی‌گیرند؛ کشورهای صربستان و مونته‌نگرو، اسپانیا و جبل‌الطارق، روسیه و اوکراین چنین شرایطی دارند و در هیچ مسابقه‌ای مقابل هم به میدان نمی‌روند.

هزینه‌های سرسام‌آور برای مسابقه‌ای که برگزار نشد

ضعف دیپلماسی به همین‌جا ختم نمی‌شود و گاهی اوقات خسارت‌های مالی هم به دنبال دارد. به‌عنوان مثال قرار بود مسابقات جام جهانی کشتی فرنگی به میزبانی ایران در هفتم و هشتم آذرماه سال جاری برگزار شود اما کشورهای حاضر در این مسابقه با دلایل واهی مانند شرایط ناامن ایران از حضور در این رقابت‌ها انصراف دادند. در حالی که شرایط کشور به حالت عادی برگشته بود و هیچ مشکلی برای برگزاری مسابقات وجود نداشت. البته پس از انصراف کشورها و لغو این رقابت‌ها، وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک وارد عمل شدند تا اتحادیه جهانی کشتی میزبانی را به ایران بازگردانند که البته موفق به این کار هم شدند اما زمان برگزاری این رقابت‌ها هنوز نامعلوم است و گویا عملاً برگزاری این رقابت‌ها از دستور کار خارج شد؛ چرا که مسابقات جام جهانی کشتی فرنگی از تقویم اتحادیه جهانی کشتی خارج شده است.

مواردی از این دست یا مسائل دیگری که فرصت پرداختن به آن در این گزارش وجود ندارد؛ نشان از ضعف دیپلماسی ورزش ایران است. ضعف‌های بزرگ در برنامه‌ریزی و اجرا در بخش بین‌الملل ورزش ایران برای انعقاد قراردادها، تجزیه‌ و‌ تحلیل قوانین بین‌المللی و عدم لابی‌های مناسب برای کسب کرسی‌های مهم در فدراسیون‌های آسیایی یا جهانی، شرایط را برای کشورهای ناهمسو باز کرده تا آنها با لابی‌های پشت پرده، به تیم‌ها و ورزشکاران ایرانی در عرصه‌های جهانی و آسیا ضربه بزنند و ایران هم به دلیل ناآگاهی مدیران ورزشی به محلی برای درآمد پول‌های میلیاردی مربیان خارجی تبدیل شود!

انتهای پیام/4051/4057/پ