در گفتوگو با آنا بررسی شد؛
شفاه:
مضامین انقلابی مورد استقبال مردم قرار می‌گیرد
تهیه‌کننده «دیدن این فیلم جرم است» گفت: مبنای حرکتی من از دوران حضورم در جامعه اسلامی دانشجویان است؛ چراکه فهمیدم مضامین انقلابی مورد استقبال مردم قرار می‌گیرد.
به گزارش خبرنگار حوزه صنفی گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، نشریه دانشجویی «همشاگردی» اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان به مناسبت چهلمین سالگرد انقلاب اسلامی، ویژه‌نامه‌ای منتشرکرده است که بخشی از آن گفت‌وگوی ویژه‌ای با محمدرضا شفاه تهیه‌کننده فیلم «دیدن این فیلم جرم است» است.
محمد زادمهر دبیر واحد روابط عمومی جامعه اسلامی دانشجویان در گفتگو با خبرنگار آنا اذعان کرد: «دیدن این فیلم جرم است» فیلمی است که توانسته به خوبی سوژه مدنظر خود را پردازش کند؛ از این رو با توجه به اینکه محمدرضا شفاه جزو ادوار این تشکل دانشجویی است، بر آن شدیم تا گفتگویی با وی در نشریه «همشاگردی» داشته باشیم.
محمدرضا شفاه گفت: متولد آخرین روزهای سال1360 هستم؛ بعد از یک‌بار شرکت در کنکور ریاضی به این نتیجه رسیدم که علاقه خودم را دنبال کنم و این جسارت را به خرج دادم و در رشته خودم که هنر بود، امتحان دادم و باهدف رشته سینما وارد دانشگاه شدم.
وی ادامه داد: چهار سال در دانشکده صداوسیما درس خواندم و بعدازآن هم مدت سه سال ونیم در کشور فرانسه اقامت داشتم و در مقطع ارشد رشته سینما از«دانشگاه رِنه دو» فارغ‌التحصیل شدم. بعدازآن به ایران برگشتم. برای مدتی مدیر انجمن سینما جوان تهران بودم و ازآنجایی‌که در حوزه سینمایی و داستانی مطالعاتی داشتم و ضعف‌های این حوزه برایم نمایان بود، به همین دلیل یک مؤسسه آسیب‌شناسی تأسیس کردم.
شفاه اظهار داشت: از زمان تأسیس خانه فیلم داستانی در زیرمجموعه سازمان فرهنگی- هنری اوج مشغول بودم. بعد از دو سال با همکاری حوزه هنری، باشگاه فیلم سوره تأسیس شد و باشگاه و بهطور کاملاً جدی تمام انرژی و توانم را در راه سینمای داستانی صرف کرده‌ام.
سؤال: این روز‌ها شاهد فیلم‌های سینمایی ضدارزش بسیاری در جشنواره‌های مختلف درون و برون‌مرزی هستیم. به نظر شما دلیل افزایش چشم‌‌گیر این نوع فیلم‌ها در دهه اخیر چیست؟
شفاه: من آمار دقیقی ندارم اما به نظرم برعکس چیزی باشد که مطرح است. موج این فیلم‌ها در دهه گذشته کمتر شده است. امروزه سینمای ایران مهم‌ترین مسئله‌اش درگیری با سینمایی است که در حال نزدیک شدن به سینمای سهل انگارانه فیلم فارسی قبل از انقلاب را رقم می‌زند. آن سنت و مکتب «فیلم‌‌فارسی» می‌تواند منجر به تولید فیلم مردمی شود. اما آن چه در سینمای ایران دیده می‌شود، تولید فیلم‌هایی است که بخش سهل‌انگار و سودجو و درواقع کم‌عمق و سطحی از «فیلم‌‌فارسی» که بخشی از سینمای قبل انقلاب ما را تشکیل می‌داد را دارد بازآفرینی و مجدداً تولید می‌کند و دلیل آن نیز سودجویی است که به چشم بازار بدان نگاه می‌کنند. وقتی رشته‌ای که ریشه در فرهنگ دارد به چشم بازار به آن نگاه می‌شود، به‌مرور با ورود بی‌رویه سوداگران و کسانی‌که بعضاً پول‌های کثیف را وارد سینما می‌کنند رو‌به‌رو می‌شویم که طبیعتاً اهداف آن‌ها سینمایی و هنری نیست و برای اهداف سودجویانه خود به سینما آمده‌اند.
وضعیت سینما قبل از انقلاب و بعدازآن را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
شفاه: بعد از انقلاب مضامین عمیق انسانی و درست مربوط به تفکر ایستادگی و انقلابی بودن و پیوند با حوزه‌هایی که به انسانیت مربوط می‌شود، در آثار به چشم می‌خورد و این بزرگ‌ترین حوزه‌ای است که سینما می‌تواند در آن نقش‌آفرینی کند. مهم‌ترین دستاورد چهل‌سالگی انقلاب این است که هر دوره افرادی این مضامین را ارتقا داده و با بهره‌گیری از تفکر دینی و انقلابی مورد استقبال مردم قرارگرفته است.
چه توصیه‌ای برای جوانانی که خواهان ورود به این عرصه هستند، به‌ویژه دانشجویان تشکیلاتی دارید؟
شفاه: مهم‌ترین توصیه اینکه باید کسانی که علاقه ذاتی به هنر سینما دارند، وارد این کار شوند. خیلی از افراد مخصوصاً فعالین تشکلهای دانشجویی، به‌واسطه احساس وظیفه وارد این میدان می‌شوند و معمولاً سرخورده شده و یا تبدیل به منتقد می‌شوند. به‌هرحال این رشته، رشته بسیار سختی است و عاشقانه باید به سمت آن و برای رسیدن به چشم‌اندازهای بلندش حرکت کرد که این مسیر هزینه‌های زیادی را می‌طلبد. افراد علاقه‌مندی که سابقه فعالیت در این حوزه را کسب کرده‌اند فقط می‌توانند به این حوزه ورود کرده و رشد کنند. افرادی که ازسر دغدغه یا با احساس تکلیف به این رشته ورود می‌کنند، نمی‌توانند در این رشته پیشرفت کنند.
سؤال: شما به‌عنوان تهیه‌کننده فیلم «دیدن این فیلم جرم است» درجشنواره امسال حضور داشتید؛ از حال و هوای این فیلم و موضوعش برای ما بگویید.
شفاه: درباره این فیلم حرف زیاد زدیم و بیشتر از این هم صحبت خواهیم کرد. به‌هرحال فیلم دیدنی «دیدن این فیلم جرم است» فیلمی است که به‌شدت حال‌و‌هوای خود من را به فضای دانشجویی نزدیک می‌کند و یادآور فعالیت‌های جامعه اسلامی دانشجویان می‌اندازد. آقای ذهتاب‌چیان داستان فیلم را برایم تعریف کردند و از ایشان خواستم که این داستان تبدیل به یک فیلم‌نامه شود. خیلی به سیمرغ و این‌ها فکر نمی‌کنیم. اصل هدف من این بود که این فیلم دیده بشود. برای من مهم بود که اکران جشنواره اتفاق بیفتد؛ چون من فکر کردم که جشنواره می‌تواند زمینه مناسبی برای این فیلم فراهم کند تا اکران موفقی را پشت سر بگذارد. مهم‌ترین هدف این فیلم، اکران به‌صورت گسترده بود که مورد استقبال مردم نیز قرار گرفت.
درپایان هم خاطره‌ای ازسال‌های حضور در تشکیلات و شورای مرکزی اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان و تأثیر فضای تشکیلاتی در مسیر امروزتان بفرمایید.
شفاه: زیاد پیش‌آمده است که من با دوستان اتحادیه در مورد این موضوع صحبت کنم. به نظرم امروز مبنای حرکتی که من و شیوه‌ای که من با آن وارد سینما شدم، مربوطه به تجربه‌ای است که از دوران مهم حضورم در جامعه اسلامی دانشجویان کسب کردم. حداقل نیمی از چیزی که در زندگی کاری‌ام جاری است، میراث ایام دانشجویی و تجربه‌های تلخ و شیرین آن دوران است. من اساس حرکت تشکیلاتی و کار گروهی را در جامعه اسلامی دانشجویان آموزش دیدم و امروز مبنای کارم در حوزه سینما و تشکیل باشگاه فیلم سوره که مجموعه‌‌ای تشکیلاتی در حوزه سینما است، به جهت حضور در جامعه اسلامی دانشجویان بود.
انتهای پیام/4107/4108/خ
انتهای پیام/
در دانشگاه آزاد شهرکرد انجام شد؛
