مرگ روهینگیا در سکوت سنگین غرب

گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا- محسن احدی؛ تصاویر آن‌قدر وحشتناک و تکان‌دهنده هستند که دل هر انسانی را به درد می‌آورد. صحنه‌های شکنجه و کشتار مردم بی‌دفاع توسط نیروهای نظامی و بودائیان افراطی در میانمار در سکوت خبری رسانه‌های مدعی حقوق بشر و زیر چشمان دولت‌های غربی در حالی رخ می‌دهد که دولت میانمار متحد کشورهای غربی است.

مسلمانان روهینگیا اقلیتی با جمعیتی بیش از یک‌میلیون نفر هستند که در استان راخین در مرز برمه با کشور بنگلادش زندگی می‌کنند. این اقلیت به دلیل آنکه دولت مرکزی برمه آن‌ها را شهروند خود نمی‌داند در فقر اقتصادی شدید به سر می‌برند که همین موضوع سبب بازماندن از تحصیل کودکان روهینگیایی شده و بر چرخه فقر می‌افزاید.

خشونت علیه مسلمانان روهینگیا توسط دو گروه ارتش و بودائیان افراطی انجام می‌شود و در هر دو حالت، مورد حمایت دولت مرکزی این کشور که متحد آمریکا در منطقه جنوب شرق آسیاست قرار گرفته است.

حملات پی‌درپی نیروهای نظامی و بودائیان افراطی به روستاهای مسلمان‌نشین استان راخین باعث مرگ دهشتناک هزاران نفر از این اقلیت شده و آن‌ها که توانسته‌اند جان سالم از مهلکه به‌در برند با تنی خسته و رنجور ناشی از شکنجه از خانه و کاشانه خود به‌سوی بنگلادش گریخته‌اند.

جنایت علیه مسلمانان روهینگیایی در میانمار (برمه) را می‌توان جاهلیت مدرنی دانست که در عرصه علم و فن‌آوری رسانه‌ای جهانی از چشم به‌اصطلاح تیزبین رسانه‌های غربی به دور مانده است.

بسیاری از خانه‌ها و روستاهای متعلق به مسلمانان روهینگیا در آتش کینه مدعیان حقوق بشر و آزادی ‌مداران لیبرال برمه‌ای سوخته و تنها عکس‌العمل صوری نهادهای بین‌المللی در قبال دولت مرکزی این کشور به رهبری «آنگ سان سوچی» برنده جایزه صلح نوبل، ابراز تأسف برای اقلیت مظلوم بوده است، بدون آنکه اقدامی عملی برای آن انجام دهند.

شاید بتوان خشونت سازمان‌یافته علیه اقلیت روهینگیا و بایکوت خبری این جنایات دهشتناک توسط رسانه‌های زنجیره‌ای غربی را در راستای سیاست کلان استکبار جهانی علیه مسلمانان مظلوم جهان دانست. جنایتی که از غزه تا صنعا گرفته تا کابل و راخین هر روز ادامه دارد و تلاش می‌کند بر ظلم خود علیه مسلمانان بیفزاید.

در سال‌های اخیر بسیاری از مسلمانان روهینگیا خانه و کاشانه خود را به‌قصد نجات جان خود و خانواده رها کرده و به سمت مرز بنگلادش رفته‌اند. برخی که خوش‌شانس بوده‌اند توانسته‌اند خود را به آن‌سوی مرز برسانند و آنان که هنوز در این‌سوی مرز برمه باقی مانده‌اند هر شب را با کابوس حمله متوحشان به صبح می‌رسانند.

البته آنان که توانسته‌اند مرز را رد کرده و به بنگلادش بروند نیز وضع چندان مطلوبی ندارند. هرچند توانسته‌اند از مهلکه جان به‌در برند؛ ولی شرایط زندگی در اردوگاه‌هایی که برای گذران زندگی به آنان اختصاص یافته است نیز وضعیت چندان خوبی ندارد. عدم وجود بهداشت مناسب،‌ غذای کافی و سالم، خدمات پزشکی و شیوع بیماری‌های واگیردار از مواردی است که جان روهینگیایی‌ها مظلوم را تهدید می‌کند و از سفیران صلح و دوستی سازمان ملل متحد نیز برای یاری هیچ صدایی شنیده نمی‌شود.

هرچند «آنگ‌ سان سوچی» در سفرهای خود مورد استقبال غرب قرار می‌گیرد و از تلاش‌های وی برای پیشبرد به‌اصطلاح دموکراسی در میانمار تقدیر می‌شود ولی مسلمانان ستمدیده روهینگیا در غفلت جامعه جهانی و رسانه‌های مدعی هر روز با مرگ دسته و پنجه نرم می‌کنند تا ندای مظلومیت خود را با خط خون بر چهره کثیف سیاست غربی بنویسند.

انتهای پیام/4093