7 واقعیت جالب درباره استیون هاوکینگ

گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا-هانا حیدری؛ به لطف کارهای پیشگامانه وی در زمینه سیاه‌‌چاله‌ها و نظریه نسبیت، سمت‌های برجسته‌ دانشگاهی برتر دنیا به هاوکینگ داده شد؛ از جمله دریافت لوح تقدیر از آکادمی علوم بریتانیا و مدال آزادی ریاست جمهوری آمریکا.

هاوکینگ در حالی موفق شد به این افتخارات دست یابد که بدنش اسیر بیماری فلج‌کننده‌ای بود که باید 40 سال پیش او را می‌کشت. در ادامه واقعیت‌های جالبی را درباره این دانشمند برجسته می‌خوانیم.

دانش‌آموزی در سطح متوسط

هاوکینگ در دروان تحصیل دانش‌آموز نخبه‌ای که ما انتظار داشتیم نبود. به گفته وی، تا سن هشت سالگی نمی‌توانست درست بخواند و نمراتش هرگز از سطح متوسط بالا نرفت. البته همکلاسی‌هایش در دوران تحصیل او را اینشتین می‌نامیدند چراکه هاوکینگ در نوجوانی به کمک چند نفر از دوستانش یک کامپیوتر ساخته بود. همچنین علاقه زیادی به آنالیز موضوعات فضا و زمان داشت. هاوکینگ در سن 17 سالگی در امتحان ورودی آکسفورد شرکت کرد، با کسب نمره کامل در فیزیک توانست بورسیه را از آن خود کنند و در این دانشگاه به مطالعه فیزیک بپردازد.

تشخیص بیماری

در اولین سال خود در دانشگاه کمبریج در حین اسکی روی یخ زمین خورد و بعد از انجام یک سری آزمایش‌ مشخص شد که مبتلا به اسکلروز جانبی آمیوتروفیک یا بیماری ALS است و تنها دو سال دیگر زنده می‌ماند. اسکلروز جانبی آمیوتروفیک، بیماری نورون‌های حرکتی است که موجب تخریب پیشرونده و غیرقابل ترمیم در دستگاه عصبی مرکزی (مغز و نخاع) و دستگاه عصبی محیطی می‌شود. تشخیص این بیماری در مراحل اولیه به نحوی موهبت بود. بیشتر بیماران مبتلا ALS در دهه 50 سالگی متوجه وجود بیماری می‌شوند و تنها دو تا پنج سال دیگر زنده می‌مانند اما تشخیص بیماری در مراحل اولیه، پیشروی آن را کند می‌کند. علاوه بر این از دست دادن مهارت‌های حرکتی باعث شد که کیهان‌شناس جوان خلاق‌تر شود. هاوکینگ در این باره می‌گوید: «وقتی توانایی حرکت دادن دست‌هایم را از دست دادم، مجبور شدم از طریق ذهنم سفر کنم و تصور کنم که دست‌هایم هنوز قدرت حرکت کردن را دارند».

معادله زندگی

غیرممکن است زندگی هاوکینگ را در یک کلمه خلاصه کرد اما می‌توان در یک معادله آن را خلاصه کرد.

این فرمول که شامل سرعت نور (c)، ثابت نیوتون (G) و دیگر نمادهایی می‌شود که برای بیشتر افراد به جز تحصیل‌کرده‌‌های رشته‌ ریاضی نامفهوم است؛ تشعشعات سیاه‌چاله‌ها را اندازه‌گیری می‌کند و امروزه با نام «اشعه هاوکینگ» شناخته می‌شود. در ابتدا هاوکینگ از این اکتشافات متحیر بود چراکه بر این باور بود سیاه‌ چاله‌ها تله‌های مرگ آسمانی هستند که تمام انرژی‌های موجود را می‌بلعند.

با این وجود معتقد بود که این پدیده از طریق ادغام نظریه کوانتومی، نسبیت عام و ترمودینامیک و تقسیم آن به یک فرمول نسبتا ساده امکان‌پذیر خواهد بود. هاوکینگ این فرمول را در سال 1974 کشف کرد. وی در همان زمان به دلیل کشف قوانین بنیادین درباره سیاه‌چاله‌ها نیز شناخته شده بود اما کشف این فرمول باعث شد در حوزه سیاه چاله به یک ستاره تبدیل شود. هاوکینگ وصیت کرده بود که این معادله روی سنگ قبرش حک شود.

تلاش برای بقا

با وجود این که پیش‌بینی‌های اولیه پزشکان درباره مرگ زودرس هاوکینگ درست از آب درنیامد اما در سال 1985 در سفری که به ژنو داشت به دلیل ابتلا به ذات‌الریه تقریبا جان خود را از دست داد. هاوکینگ برای مدتی بیهوش و متصل به دستگاه‌ وِنتیلاتور (دستگاه تنفّس مصنوعی) بود، حتی ایده قطع دستگاه‌های کمکی نیز مطرح شد اما همسرش، جین، راضی به این کار نشد. درعوض هاوکینگ تحت عملی به نام «تراکوتومی»، روشی که به او اجازه نفس کشیدن داد اما توانایی صحبت کردن را از هاوکینگ گرفت. این امر در نهایت باعث شد که شبیه‌ساز گفتاری معروف هاوکینگ به وجود بیاید.

دستگاه ارتباطی

شبیه‌ساز اصلی هاوکینگ توسط کمپانی به نام «وردز پلاس» ساخته شد که با پیاده‌سازی یک برنامه گفتاری به نام «اکولایزر» روی یک کامپیوتر اپل خلق شده بود. این برنامه روی یک سیستم قابل حمل تعبیه شد تا روی ویلچر هاوکینگ قرار بگیرد. هاوکینگ با استفاده از یک کلیکر دستی کلمه مورد نظر را روی صفحه انتخاب می‌کرد و بدین ترتیب می‌توانست با دیگران صحبت کند.

پس از این که توانایی حرکت دادن دستانش را از دست داد، کلید مادون قرمز روی عینکش تعبیه شد که با شناسایی حرکات گونه را کلمات را تشخیص می‌دهد. اخیرا نیز اینتل تکنولوژی ارتباطی را برای هاوکینگ توسعه داده بود با این حال او صدای ربایتکی را ترجیح داد که تقریبا برای سه دهه از آن استفاده کرده بود و آن را بخشی از شخصیت خود می‌دانست.

نویسنده‌ای که غیرممکن را ممکن کرد

هاوکینگ همواره فکر می‌کرد که می‌تواند کتابی درباره اسرار جهان هستی بنویسد که برای مردم عادی قابل فهم باشد. پس از این که تونایی نوشتن و صحبت کردن را از دست داد، این رویا غیرممکن شد. با این حال او با استفاده از شبیه‌‌ساز گفتاری خود و کمک دانشجویان سعی کرد این کار را نیز عملی کند. دانشجویان پیش‌نویس‌های اولیه او را از طریق تلفن برای ناشران می‌خواندند.

در نهایت دیدگاه هاوکینگ برای دیگران قابل فهم شد و در سال 1988 تبدیل به کتابی شد که برای 237 هفته در لیست پرفروش‌ترین کتاب‌ها قرار گرفت. این کار باعث شد که هاوکینگ به این فکر بیفتد که نوشتن یک کتاب کار بسیار دشواری نیست. به همین دلیل بیوگرافی و چند کتاب دیگر نوشت و حتی در نوشتن چند رمان با تم علمی با دخترش همکاری کرد.

ستاره مردمی

با وجود چالش‌های فیزیکی، هاوکینگ هرگز درباره شرکت در برنامه‌های تلویزیونی خجالتی نبود. در سال 1993 برای اولین بار در یکی از قسمت‌های سریال «پیشتازان فضا: نسل بعدی» حضور پیدا کرد و در کنار آلبرت اینشتین و اسحاق نیوتون ظاهر شد. همچنین شخصیت‌هایی را در سریال کارتونی «سیمسون‌ها» و «فیوچرما» صداگذاری کرده است. همچنین در سریال پرطرفدار «نظریه انفجار بزرگ» هم به عنوان هنرپیشه مهمان ظاهر شد. البته هاوکینگ در سال 2013 در مستند «هاوکینگ» ظاهر شد و درباره زندگی و دستاوردهای خود صحبت کرد.