در دانشگاه آزاد شهرکرد انجام شد؛
سوسن پرور در گفت‌وگو با آنا:
جامعه امروز را در «هایلایت» به تصویر می‌کشم/ سعی داشتم آدم‌ها با دیدن کارم به زندگیشان فکر کنند
سوسن پرور در خصوص نمایش«هایلایت» که این روزها در تئاتر باران اجرا می‌شود گفت: «در این اثر دست به قضاوت و یا نقد اجتماعی نزده‌ام بلکه همچون آینه فقط نمایش‌دهنده چیزی هستم که در خانواده‌های جوان روی می‌دهد.»
گروه فرهنگی آنا؛ سوسن پرور که این روزها نمایش جدیدی را با عنوان «هایلایت» در تماشاخانه باران روی صحنه دارد، در قالب نمایشی 75 دقیقه ای به زندگی‌های سست خانواده‌های جوان امروزی اشاره می‌کند. وی در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی آنا توضیحاتی در خصوص این اثر ارائه کرده‌است که در ادامه می‌خوانید:
* روند تولید اثر از چه زمانی آغاز شد و ایده اولیه را چطور در قالب نمایشنامه آوردید؟
– ایده نوشتن این متن از اواخر سال گذشته به ذهنم خطور کرد و از ابتدای سال جاری، این طرح را در حضور ریحانه حسن زاده مطرح کردم که در نهایت تصمیم گرفتیم برای نگارش متنی خوب تحقیقات میدانی در این باره داشته باشیم.
در کنار ریحانه حسن زاده با 70 زوج به صورت مستقیم و غیرمستقیم صحبت کردیم که نتیجه آن کلیتی شد که به دلیل اختلاف‌ها و نافرجام بودن زندگی‌های امروز اشاره کرد. با شخصیت پردازی ایده را دراماتیک تر و نمایشی‌تر کردم.
* فکر میکنید این اثر چقدر در بهبود وضعیت امروز خانواده‌های جوان تاثیرگذار باشد؟ و آیا در کل چنین تاثیری را برای نمایش قائل هستید؟
– تئاتر رسالتی با خود دارد که باید اثر انگشتی بر جامعه‌ای که آن تئاتر در آن اجرا می‌شود بگذارد. هم در طول مدت تولید این نمایش، همواره این دغدغه را داشتم که آدم‌ها کارم را ببینند و به زندگیشان فکر کنند.
* بازخورد مخاطب در چند اجرای آغازی‌تان راضی‌کننده بود؟
– طی چند اجرای نخستین نمایشم بازخورد بسیار خوبی از مخاطب دیدم به طوریکه فکر می‌کنم به آنچه که می‌خواستم در نمایش روی دهد رسیده‌ام. همچنین کامنت‌های مخاطبان و صحبت‌هایی که برخی از تماشاگران بعد از اجرا از این اثر داشتند همه نشان‌دهنده میزان توجهشان به این اثر بود.
* هدفتان از این اجرا چه بود؟ آیا در پس نشان دادن یک مسئله اجتماعی خواسته‌اید تا انتقادی به شرایط موجود هم داشته باشید؟
– من در «هایلایت» یک واقعیت را نشان می‌دهم. در این اثر دست به قضاوت و یا نقد اجتماعی نزده ام بلکه همچون آینه فقط نمایش‌دهنده واقعیت هستم. من سعی دارم نمایش را به گونه‌ای اجرا کنم که مخاطبان خود را جای شخصیت‌های اثر ببینند.
* با توجه به این‌که فضای نمایش به فضای داخلی یک آرایشگاه زنانه اشاره دارد، رفت و آمد آدم‌ها به این مکان عمومی را چقدر در مطرح کردن دغدغه و مضمونی که در دل دارد موثر می‌دانید؟
– آدم‌های این اثر در این آرایشگاه هر یک غصه‌های زندگی خود را مطرح میکنند و من در «هایلایت» که مکانی برای ورود و خروج آدم‌های مختلف است، اجتماع را به تصویر می‌کشم.
* خودتان در این نمایش چه نقشی را بازی میکنید؟
– من در این نمایش نقش صاحب آرایشگاه را بازی می‌کنم.
* تولید این اثر چه میزان زمان برد؟
– با پیش تولید یعنی از زمان نگارش متن تا اجرای نمایش چیزی حدود 7 ماه طول کشید، چراکه طرح ایده از اردیبهشت ماه آغاز شد و با تحقیق و مدت زمان تمرین یک ماهه و نیمه تا همین اواخر هم ادامه داشت.
* انتخاب بازیگران بر چه مبنایی انجام شد؟ همکاری با صدیقه کیانفر چگونه بود؟
– در زمان نگارش متن، می‌دانستم که فلان نقش را برای کدام بازیگر می‌نویسم چراکه طبق شیوه تولید و کارگردانی‌ام، همیشه بازیگران را از پیش انتخاب می‌کنم. بنابراین نقش‌ها طبق کاراکتری که از دوستان سراغ داشتم نوشته شده و کاملا با هم هماهنگ است.
«هایلایت» دومین همکاری‌ام با کیانفر است. وی جزو کسانی بود که در اولین تماسم از این همکاری استقبال کرد. او بازیگری اصیل است که همواره جایش روی صحنه است. من بخاطر حضور کیانفر به خود می‌بالم و همکاری‌اش با من در این اثر دنیایی برایم ارزشمند است.
* با توجه به مشغله‌های برخی از بازیگران که با حضور همزمان درچند اثر نمایشی و یا کارهای تصویری پیش می‌آید، آیا اجرای نمایش با حضور بازیگرانی انجام می‌شود که از آغاز قول همکاری داده بودند؟
– همیشه وقتی وارد تمرینات می‌شویم با یکسری اتفاقات چون درگیر شدن برخی از بازیگران با دیگر مشغله‌های کاری روبه‌رو می‌شویم که همین امر هم کار را برایم بسیار سخت کرد، اگرچه این اتفاقات باعث ضربه خوردن کار نشد و بازیگران جایگزین بسیار خوبی به این گروه نمایشی پیوستند.
هماهنگ کردن ده بازیگر کار بسیار مشکلی است و این‌که کارها را به گونه‌ای پیش ببریم که همه در سر تمرین‌ها حضور پیدا کنند بسیار سخت بود. این امر با همراهی و کمک دوستان بوجود آمد و ما توانستیم در نهایت کار را آماده اجرا کنیم.
یکی از خصوصیت‌های خوب این گروه نمایشی این است کع همه افراد آن با قلبشان بر سر این کار آمدند و تمامی افراد همچون من نسبت به مسئله‌ای که این روزها باعث از میان رفتن زندگی های مشترک شده دغدغه دارند. در حقیقت تمام اعضای این گروه نمایشی یک نفر هستند که «هایلایت» نام دارد.
* تماشاخانه باران امروزه به عنوان مکانی برای اجرای کارگردان و هنرمندان شناخته‌شده توانسته رضایت افراد زیادی را جلب کند. آیا این احساس رضایت در مدت زمان اجرای نمایش برای این اثر هم بوجود آمده است و آیا میزان امکانات موجود توانسته در ارائه اثری باکیفیت تاثیرگذار باشد؟
– در تماشاخانه باران اجرای نمایش یکی از دوستانم را به تماشا نشستم و بعد از این حضور متوجه انرژی خوب این سالن شدم که به دور از سانتی‌مانتالیسم موجود در برخی از سالن‌های امروز تئاتر است. متأسفانه امروزه برخی افراد فکر میکنند که نمایشی که در تالار محراب اجرا می‌شود، نمایش بی‌‌کیفیت و بی‌ارزش است و نمایشی که در سالن دیگری اجرا می‌شود کار خوبی است. این در حالی است که سالن مشخص کننده نمایش خوب نیست و هر سالن می‌تواند هم میزبان کار قوی و هم کار ضعیف باشد. من معتقدم اگر می‌خواهیم سالنی زنده بماند باید خودمان دست هم را بگیریم و چراغ سالن‌ها را روشن نگاه‌داریم.
ضمن این‌که با توجه به حضور صدیقه کیانفر نیاز به سالنی داشتم که پله نداشته باشد و آمد و رفت وی به آن آسان باشد. مسئولان این سالن نمایشی نهایت همکاری را با من داشته‌اند و با احترام و نوع انعقاد قرارداد و دیگر موارد همیشه ما را همراهی کرده‌اند.
نمایش «هایلایت» به کارگردانی سوسن پرور تا 21 آذرماه هر شب ساعت 19 با نقش‌آفرینی سوسن پرور، غزاله جزایری، شراره درشتی، منا شمس‌الدینی، سمیه شوقی، مرضیه صدرایی، بیژن قهرمانی، شیما ملکیان، فاطمه هاشمی، صدیقه کیانفر در تئاتر باران روی صحنه می‌رود.
انتهای پیام/
