ارتباط مستقیم اوتیسم کودکان با آلودگی هوا

به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی آنا، پژوهشی در مورد خانواده‌های ساکن در جنوب غرب ایالت پنسیلوانیا در آمریکا نشان داده است که ارتباط مشخصی میان آلودگی هوا و بروز اختلال اوتیسم در کودکان وجود دارد.

سایت اینترنتی futurity.com به نقل از خبرنامه دانشگاه پیتسبورگ در ایالت پنسیلوانیا گزاش داده است که پژوهشگران این دانشگاه موفق به کشف ارتباط میان ذرات آلاینده ریز و ایجاد اختلال اوتیسم در کودکان شده‌اند. اِولین تالبوت، استاد اپیدمیولوژی دانشگاه پیتسبورگ و نگارنده این مقاله پژوهشی می‌گوید: «اختلالات طیف اوتیسم شرایطی هستند که فرد را در تمام عمر درگیر می‌کنند و هیچ راه درمانی برای آنها وجود ندارد، بنابراین لازم است همه عوامل خطر آفرین، از جمله آلودگی را در این مورد بررسی کنیم.»

وی گفته است که یافته‌های این گروه پژوهشی «بیانگر وجود ارتباط است اما ارتباط علت و معلولی را اثبات نمی‌کند.» تالبوت می افزاید که تحقیقات بیشتری لازم است تا مکانیزم‌های زیست‌شناختی احتمالی محتمل در مورد این ارتباط تعیین شود.

پژوهشگران در پیتسبورگ یک تحقیق آماری و جمعیتی در مورد خانواده‌هایی در شش بخش جنوب غربی ایالت پنسیلوانیا که دارای کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم یا فاقد آن هستند، جزئیات آماری در مورد محل زندگی مادران پیش از بارداری، در زمان بارداری و پس از آن را بررسی کرده‌اند. آنها با بهره‌گیری از مدلی که جین کلاگرتی، استادیار بهداشت محیطی و شغلی دانشگاه پیتسبورگ ترسیم کرده بود، توانستند میزان قرارگیری افراد در معرض نوعی از ریزگردهای آلوده کننده هوا موسوم به PM2.5 را مشخص کنند.

این نوع آلودگی به ریزگردهای با قطر کوچک‌تر از 2.5 میکرومتر یا یک سی‌ام عرض متوسط موی انسان اطلاق می‌شود که شامل ذرات غبار، گرد و خاک، دود و دوده است و به علت ریز بودن امکان نفوذ در اعماق ریه و ورود به جریان خون را دارد. بر اساس آمار ارائه شده از سوی انجمن ریه آمریکا مناطق جنوب غرب پنسیلوانیا یکی از بدترین نقاط در ایالات متحده آمریکا از لحاظ میزان PM2.5 است.

به گفته گرنت اولیفنت، رئیس مرکز Heinz Endowments که سرمایه این پژوهش را تأمین کرده است، «شواهد روزافزون و متقاعدکننده‌ای وجود دارد مبنی بر اینکه ارتباط مستقیم میان کیفیت پایین هوا و مشکلات بهداشتی، به ویژه در مورد بیماری‌های کودکان و بیش از همه اختلالات طیف اوتیسم و آسم برقرار است.»

تالبوت و همکارنش در دانشگاه پیتسبورگ که نتیجه تحقیق آنها در ژورنال Environmental Research منتشر شده است، با خانواده 211 کودک مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم و 219 کودک بدون این مشکل مصاحبه کرده‌اند که در فاصله سال‌های 2005 و 2009 متولد شده‌اند. در این مورد میزان در معرض PM2.5 قرار گرفتن مادران هر دو گروه قبل، حین و بعد از بارداری با هم مقایسه شده است.

یافته‌ها نشان داده است که قرار گرفتن مادران در معری این نوع آلودگی در حین بارداری و کودکان در دو سال اول زندگی با در نظر گرفتن سایر عوامل مانند سن و تحصیلات و استعمال دخانیات مادران، خطرابتلا به اوتیسم را یک‌و‌نیم برابر می‌کند. یافته‌های تحقیقات پیشین نیز به وجود ارتباطی میان آلاینده‌ها و اوتیسم اشاره داشته‌اند.

اختلالات طیف اوتیسم از هر 68 کودک یک نفر را تحت تأثیرقرار می‌دهد. گزارش شده است که تعداد افرادی که ابتلای آنها به این اختلال تشخیص داده شده، در دو دهه اخیر در آمریکا به هشت برابر رسیده است؛ گرچه در برخی از پژوهش‌ها این افزایش تعداد ناشی از افزایش آگاه عمومی در این مورد در دهه‌های اخیر ذکر شده است.

گزارش از: ساسان گلفر