کیوان علیمحمدی: موسیقی و عشق تم اصلی فیلم «ارغوان» است

به گزارش خبرنگار فرهنگی آنا، نشست پرسش و پاسخ فیلم «ارغوان» با حضور کیوان علیمحمدی، امید بنکدار، مهتاب کرامتی، مهدی احمدی، آزاده صمدی، علی اکبر حیدری، مرتضی پورصمدی و بردیا کیارس برگزار شد.

در ابتدای نشست علیمحمدی گفت: «این اثر قصه بسیار زیبایی دارد که در سال ۸۶ اتفاق می افتد و به خاطر بار عاشقانه و دراماتیک اش بسیارجذاب است. به همین دلیل وقتی ساخت آن به من پیشنهاد شد به سرعت ساخت آن را آغاز کردم.»

وی با بیان اینکه امیدوارم فیلم اثرگذار باشد، اضافه کرد: «ما تلاش کردیم فضا و رنگ‌بندی کار وقتی مربوط به سال های ۵۰ متناسب با آن روزها باشد. چیدمان اشیا، طراحی لباس، فضا و حتی صدای بازیگران به شیوه اغراق شده بوده است، اما در بخش‌هایی که قصه مربوط به دهه ۸۰ است، فضا را با فرم و قاب‌بندی متفاوت عرضه کردیم و به سمت فضای رمانتیسم رفتیم.»
به گفته این کارگردان، بردیا کیارس سازنده موسیقی این کار اثری متفاوت عرضه کرده است و برای ساخت موسیقی این کار دستش باز بوده است.
امید بنکدار دیگر کارگردان فیلم «ارغوان» نیز عنوان کرد: «ایده این فیلم از داستان کوتاه علی اکبر حیدری با عنوان «ممکن است خیلی‌ها برای مردنش گریه کرده باشند» گرفته شده است من با نویسنده این کار از قبل آشنا بودم و وقتی که کار منتشر شد قصه آن را بسیار دوست داشتم.»
وی افزود: «بعد از خواندن قصه به کیوان علیمحمدی پیشنهاد خواندن این کتاب را دادم و تصمیم گرفتیم این فیلم را بسازیم. در نهایت فیلمنامه آن به صورت مشترک آماده شد.»
این کارگردان سینما عنوان کرد: «موسیقی و عشق دو تم پررنگی که در فیلم دیده می‌شود در قصه اولیه هم بودند.»
علی اکبر حیدری نویسنده نیز عنوان کرد: «این فیلم داستان کوتاه از یک شبانه روز است که بین آوا و فربد می گذرد که در شهرکتاب یکدیگر را ملاقات می کنند و زمانی که آوا از خانه فربد خارج می‌شود، به پایان می رسد.»
مرتضی پورصمدی فیلمبردار فیلم هم درباره شیوه‌های تصویربرداری کار گفت: «فیلم به صورت نگاتیو ساخته شده اما بعد به دیجیتال تبدیل شده است. البته این اولین فیلم نیست که به این صورت است امسال فیلم «بوفالو» هم به این شیوه فیلمبرداری شده است.»
وی افزود: «همه ابزار برای عیش ما در این فیلم از طراحی صحنه، لباس و گریم فراهم بود. در واقع این فیلم تجربه جذابی به لحاظ بصری برای من بود.»
به گفته این فیلمبردار، بنکدار و علیمحمدی از زبان مدرن و پیچیده فیلم‌های گذشته خود فاصله گرفته‌اند و به شیوه روایت کلاسیک برگشته‌اند که به نظرم این باعث خوشحالی است و باید این مسیر را ادامه دهند.
کیوان علیمحمدی درادامه درباره نوع بازی بازیگران افزود: «بازی‌ها در فیلم تصنعی نیست، از ابتدا که در مقوله بازی صحبت کردیم، یک وحدت هارمونیک در بازی را در نظر داشتیم و درعین حال می‌خواستیم که نوع بازی ها در زمان‌های مختلف تضاد داشته باشد. شما در فیلم‌های خارجی تضاد بازی را بسیار می‌بینید، در واقع شما اغراق و تصنع در لباس، گریم، کفش و ایست بازیگر را به وضوح می‌بینید که این کاملا تعمدی است. بازی مهدی احمدی و مهتاب کرامتی بازی سرد و مینیمالی فارغ از تصنع است و کاملا عمدی که البته بنیانگذار این نوع از بازی ما نیستیم و می‌توانیم با این جنس بازی کنار بیاییم.»
کرامتی نیز درباره تجربه این همکاری و نوع بازی خود در ارغوان گفت: «با امید بنکدار و کیوان علیمحمدی که همیشه در کنار هم هستند از زمان ساخت مستند «سرخ» آشنا شدم و تمام آن تجربیات در نهایت منتهی به فیلم «شبانه روز» شد و ارغوان دنباله‌ای از فیلم شبانه روز است با کمی پیشرفت در قصه‌گویی و کمک فرم را درخدمت روایت و داستان گویی می‌دانم.»
وی ادامه داد: «نوع بازی، گریم، راه رفتن و میزانسن به سلیقه این دو کارگردان برمی‌گردد که بسیار نگاه خاصی است و آن را می‌پسندم و این تجربه کردن را دوست دارم. در جشنواره امسال چهار فیلم دارم که تضادهای متفاوتی با هم دارند. این فیلم سبک بازی خود را می‌طلبید که خیلی کوتاه، مینی مال و نزیک به فرم اما در راستای کمک به داستان‌گویی باشد.»
مهدی احمدی بازیگر نقش یگانه در این فیلم نیز اظهار کرد: «در تایید حرف خانم کرامتی می‌توانم بگویم وقتی قاب‌بندی وحرکت دوربین و صحنه‌آرایی دقیق و حساب شده است، بازیگر نیز باید کنترل شده و متناسب با فضای کلی ذهن کارگردان کار کند. وقتی قاب‌ها از روی نقاشی‌ها برداشته شده بازیگر نیز باید همین بازی را در نوع کار داشته باشد. باید مجموع کار را دید که بازیگری هم در دل کار قرار دارد.»
آزاده صمدی دیگر بازیگر فیلم ارغوان که در نقش لیلی ایفای نقش کرده است افزود: «ما در این فیلم با بازی رئال مواجه نیستیم. در کارهای این دو کارگردان همیشه با فیلمی روبه‌رو هستیم که از مجموعه، صدا، موسیقی و تلفیقی از تمام هنرها شکل گرفته است. بازیگری هم به نوعی ابزاری درخدمت فیلم. کار این دو کارگردان بیش از هرچیز به فرم نزدیک است اما در فیلم آخر قصه‌گویی در خدمت فرم است و به طور معمول رعایت شده است. فیلم فضای عاشقانه‌ای دارد و همه چیز با صدا، موسیقی و تصاویر خوب تعریف می‌شود.»
پورصمدی در ادامه این نشست گفت: «کیوان علیمحمدی و امید بنکدار همیشه پیش از شروع فیلمبرداری برای تک تک پلان‌ها استوری برد طراحی می‌کنند و هیچ چیز تصادفی ایجاد نمی‌شود و کاملا هوشمندانه و بسیار دقیق است.»
بردیا کیارس که کار موسیقی این فیلم را برعهده داشت درباره موسیقی ارغوان نیز افزود: «برای موسیقی این فیلم صحبت از ارکستر فیلارمونیک می‌شود و هنرجویانی که کار می‌کنند. در واقع ما از یک رپرتوار از قبل شنیده شده برای این فیلم استفاده کردیم. در روایت موسیقی سعی نکردم که قصه را تعریف کنم که مربوط به چه دوره‌ای است، بنابراین موسیقی را کلی کار کردم و بیشتر سعی کردم حس و ارتباط آدم‌ها با فیلم را برای موسیقی در نظر بگیرم.»