رویترز: بایدن تحریم نفتی را از لیست گزینه‌های پاسخ به ایران خط زده است

به گزارش گروه سیاست خبرگزاری علم و فناوری آنا، «جو بایدن» رئیس‌جمهور آمریکا با پرهیز از هرگونه تهدید نظامی از هماهنگی با متحدان برای ارائه پاسخ دیپلماتیک واحد به اقدام نظامی ایران علیه رژیم صهیونیستی سخن گفت و به‌این‌ترتیب، همان‌طور که در جریان نشست مجازی سران گروه ۷ شاهد بودیم، بار دیگر ظرف تحریم تهران را روی میز مذاکره گذاشت.

درحالی‌که تحریم‌ها علیه ایران با عنوان برچسب‌های مختلف رنگ و بوی تکرار به خود گرفته و عملاً قدرت بازدارندگی خود را از دست داده است، «رویترز» به نقل از تحلیلگران می‌نویسد که «به دلیل نگرانی از افزایش قیمت‌ها و خشمگین کردن چین به‌عنوان بزرگ‌ترین خریدار نفت، بعید به نظر می‌رسد دولت بایدن بخواهد اقدام تحریمی ریسک‌آفرینی را علیه صادرات نفت ایران (که شریان اقتصاد کشور است) اعمال کند.

این درحالی‌که است که با تمرکز روی اتهام اهمال دولت بایدن در اجرای محدودیت‌های نفتی موجود که به ایران مجال عرضه طلای سیاه خود به بازار را می‌دهد، سران جمهوری‌خواه مجلس نمایندگان آمریکا این هفته لایحه‌هایی را ارائه می‌کنند که به‌زعم خودشان به تیز شدن تیغ تحریم‌ها علیه تهران منجر خواهد شد.

برآورد‌ها حاکی از آن است که بعد از عملیات «وعده صادق» ایران، جمهوری‌خواهان آمریکا با اعمال فشار سیاسی علیه دولت بایدن چالشی چندجانبه را بر وی تحمیل کرده‌اند که شامل ممانعت از حملات مشابه در خاورمیانه هم‌زمان با پرهیز از اتخاذ تصمیمی است که به افزایش بهای نفت و تحریک پکن منجر شود.

تحلیلگران بر این باورند که بایدن حتی اراده‌ای برای اجرای محدودیت‌های نفتی موجود ندارد چه برسد به اینکه تحریم‌های جدیدی را اعمال کند؛ برای همین حتی اگر لایحه جمهوری‌خواهان هم به نتیجه برسد، آن را نادیده خواهد گرفت و تلاشی واقعی برای متوقف کردن شریان صادرات نفت ایران به خرج نمی‌دهد.

آن‌گونه که رویترز نوشته، با دور زدن تحریم‌ها، ایران روزانه بین ۱.۶ تا ۱.۸ میلیون بشکه در روز نفت صادر می‌کند که تقریباً معادل همان ۲ میلیون بشکه‌ای است که قبل وضع تحریم‌ها می‌فروخت.

بیم از افزایش بهای گازوئیل یکی از دلایل بایدن برای اعمال مؤثر تحریم‌های نفتی ایران عنوان می‌شود.

چین اصلی‌ترین مشتری نفت ایران است و اعمال تحریم‌ها آن‌گونه که مدنظر جمهوری‌خواهان آمریکا است، رابطه کج‌دار و مریز واشینگتن- پکن را که بنا به مصلحت جامعه بین‌الملل متوازن نگه داشته شده است، متشنج می‌کند.