جایی برای تغییر، انتقاد، کنایه و رجزخوانی؛ آقای موریاسو، بزرگترین دشمن ژاپن «خودت» بودی

به گزارش خبرنگار  ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، شنبه ۱۴ بهمن ۱۴۰۲ چه تاریخ خوبی در فوتبال کشورمان بود. در این روز، با وجود مشکلات عدیده مردم و همینطور معضلات بیشمار خود جامعه فوتبال ایران، «تیم ملی» باعث سربلندی شد.

با کسب برد غرورآمیز ۲ بر یک در ورزشگاه اجوکیشن دوحه، برابر همان رقیب قدیمی، در واقع تیم ما نشان داد و اثبات کرد که اهل «ایجاد تغییر و حتی پیشرفت سریع» نسبت به دقایق ابتدایی بازی اش و همینطور بازی‌های قبلی خود در جام هجدم است.

تا قبل از نبرد ماندگار شنبه، در تحلیل‌هایی که در داخل و خارج کشور از سوی اهالی رسانه صورت می‌گرفت، شانس برد و راهیابی به دور بعد، عمدتا به ژاپن داده می‌شد.

کارشناسان با توجه به یکسری داده‌های دو تیم حتی در همین تورنمنت، «سامورای آبی» را برنده میدان می‌دانستند. در این مورد حتی آمار‌های هم برای اثبات در دست داشتند. آنها دلیل می‌آوردند تیمی که ۱۲ ماه قبل در جام جهانی ۲۰۲۲ و در همین قطر، موفق شد آلمان و اسپانیا را شکست دهد و در یک سال اخیر هم برد‌های ۴ گله مقابل آلمان، ترکیه و کانادا داشته، در پایان نبرد با یوزها، پیروز از میدان بیرون خواهد آمد.

اما چنین سرنوشتی در انتظار آبی‌های خاوردوری نبود. سفیدپوشان کشورمان، همانند بیشمار بازی‌های که در طول تاریخ حیات خود انجام داده اند، سریع در مقام تغییر برآمدند. حتی در مسیر «تحولی فوری»، مولفه‌های مثل جنگندگی، تعصب و شجاعت را در هم آمیختند.

خیلی سریع متوجه شدند، ژاپن واقعا تیم بی عیب یکی، دو سال اخیر نیست که مستحکم بود بلکه دفاعش متزلزل است و راحت گل می‌خورد.ماحصل همه این تلاش ها، تغییر اساسی در شکل بازی، «کامبک» و کسب برد قاطعانه ۲ بر یک مقابل سامورایی‌ها شد.

«تیم ملی» یک بار دیگر در همین جام، مصداق عینی و ملموس «بهبود سریع کار» شد. فارغ از این که در بازی نیمه نهایی با قطر، میزبان جام و به احتمال زیاد در فینال (که امیدواریم با برد و قهرمانی مان همراه باشد)، چه نتیجه‌ای بگیرد، نظیر حماسه ملبورن مقابل استرالیا یا پیروزی بر آمریکا در جام جهانی ۹۸، در جام هجدهم یک نتیجه تاریخی دیگر ثبت کرد که تا ابد ماندگار بماند.

**سیل کری و کنایه علیه آبی‌های حذف شده

 جدا از تاریخ سازی یوزها، باید اذعان کرد جام ملت ها، مثل همه تورنمنت‌های فوتبالی جهان، یک بار دیگر محلی برای ظهور «کری و رجزخوانی» درکنار طنز و کنایه شد.شاید باورش کمی سخت باشد، اما «شاهکار بازیکنان ایران» باعث شد تا «مردم شرق آسیا» هم زبان شان باز شود.

مردمان آن نقطه قاره پهناور که عمدتا به انسان‌های سختکوش و پرتلاش و آدم‌های که وقت خود را بیهوده تلف نمی‌کنند، معروف هستند، به بهانه این برد کمی از فضای معمول خود خارج شده و بازار کنایه و کری راه انداختند.

هنوز دقایقی از اتمام «مصاف اجوکیشن» و برد شاگردان امیر قلعه نویی نگذشته بود که هواداران بیشماری در کشور‌های مثل کره جنوبی، ویتنام، تایلند، مالزی و چین در فضای مجازی حضور یافته و برای «سامورایی ها» کری خوانی کرده یا کنایه زدند.

یک کاربر ویتنامی با نام کوین لبانگ در شبکه توییتر سابق و ایکس فعلی نوشت: عجب خط دفاع رویایی... ژاپن اشک اش در آمد و با جام خداحافظی کرد.

یک کاربر ویتنامی دیگر به نام «هن مارگارنگ» عنوان کرد:نه... این توان برای غلبه بر ایران کافی نبود. زندگی گاهی اوقات آنطور که شما (!) بخواهید، خوب پیش نمی‌رود.

یک کاربر تایلندی به نام کی وونگ در صفحه اش ذکرکرد:بله... باورکنید... خانه ژاپنی‌ها با این نتیجه آتش گرفت.

یک هوادار اندونزیایی به نام ریزکان ایکیسان هم نوشت:دادن‌ها بلیت‌های بازگشت به خانه ژاپنی‌ها توسط نسل طلایی ایران!

یک کاربر کره‌ای به نام «کیو سو کین» هم نوشت:فکر می‌کردیم فینال را با ژاپن بازی و سامورایی آبی را خرد می‌کنیم، اما حالا در انتظار رویارویی با ایران می‌مانیم. ژاپنی‌ها این حرفم را نشنوند، چون زیادی از تیم ایران می‌ترسم.

یک کاربر کره‌ای دیگر به نام کی جی سویونگ نوشت:ای وای... ژاپنی که می‌خواستیم در فینال شکستش دهیم، از جام بیرون افتاد... بزن بریم به فینال با ایران... البته اگر بتوانیم اردن را شکست دهیم.

**انتقاد‌های معنی دار

چنین فضای مشابهی حتی در سطح رسانه‌ای در شرق قاره نیز نمایان شد. البته باید اعتراف کرد شدت چنین جو نقد و کنایه‌ای بیشتر از همه در کره جنوبی به چشم خورد. کره ای‌ها که از ابتدای مسابقات از منطقه شرق قاره با ژاپن خود را به عنوان مدعی فتح جام معرفی می‌کردند، در خلال برگزاری جام بار‌ها از سوی ژاپنی‌ها مورد تمسخر هم واقع شدند.

به خصوص وقتی دور گروهی مسابقات به پایان رسید و به خاطر باخت ژاپن از عراق، معادلات صعود به هم ریخت، تیم کره جنوبی نیز در گروهش دوم شد. آن موقع شائبه «عمد» کره برای قرارگرفتن در این پله به منظور فرار از رویارویی با ژاپن در مرحله یک هشتم نهایی پیش آمد.

در واقع وقتی سون هیونگ مین و یارانش بعد از ۳ بازی و کسب ۵ امتیاز بعد از بحرین در گروه E در دومین پله جای گرفتند، یورگن کلینزمان، سرمربی آنها در پایان بازی با مالزی لبخند مرموزی زد که از نظر هواداران و رسانه‌ها در آنسوی قاره به تعمد در قرارگرفتن در پله دوم تعبیرشد.

همان موقع مطبوعات ژاپن غیر مستقیم کره ای‌ها را «ترسو» و «بدون اخلاق ورزشی» معرفی کردند. حتی «مازاما هاتوری» گزارشگر مطرح ژاپن در برنامه‌ای تلویزیونی گفت:اگر جای کره و ژاپن را با هم عوض کنیم، آیا ما تیمی بودیم که تساوی کنیم تا با کره مواجه نشویم؟

با توجه به آن همه انتقاد، رسانه‌های کره‌ای هم دنبال زمان مناسبی می‌گشتند که پاسخ آن حملات را بدهند؛ فرصتی که با برد لذت بخش ایران برابر سامورایی‌ها، برای شان به خوبی مهیا شد.

از این رو بود که مطبوعات زادگاه «جو مونگ» گزارش‌های با فرم ظاهری فنی، اما در اصل «کنایه محترمانه» منتشرکردند.

پرتال «Hani» در مقاله اش نوشت: آقای موریاسو، به نظر می‌رسد ایران خوب توانست چمدان‌ها را به دست تان دهد تا راه بازگشت را در پیش گیرید.

روزنامه ایلبو هم در بخشی از گزارش خود آورد:واقعا چه اتفاقی افتاد؟ ... کره جنوبی در جام ماند و ژاپن رفت...

سایت MT هم چنین کنایه‌ای زد:کاپیتان پرهیاهوی ژاپن و یارانش در یک چهارم حذف شدند

پرتال imico هم نوشت:با شاهکار ایران، پروژه برپایی فینال کره – ژاپن لغو شد.

کیم دون هون، روزنامه نگار مطرح این کشور نیز در مقاله‌ای مفصل، تحلیلی ارائه داد که در بخشی از آن کنایه هم گفت: ژاپن کشوری است که بیشترین تعداد مقام قهرمانی بازی‌های جام ملت‌های آسیا را دارد. آنها در رنکینگ فیفا صاحب پله هفدهم هستند که بالاترین رده در تیم‌های قاره است. در جام جهانی نیز مقابل آلمان و اسپانیا را مغلوب کردند. در بازی‌های دوستانه هم برد‌های پرگلی نظیر پیروزی ۴ بر یک مقابل ژرمن‌ها داشتند. قبل از جام هم به عنوان اولین کاندید قهرمانی به حساب می‌آمدند. تقریبا تمام کارشناسان و رسانه‌ها اعتقاد راسخ داشتند که آنها از بیشترین شانس برخوردارند. اما ژاپنی‌ها فعلا بپذیرند تیم شان در این جام مشکلات عدیده فنی داشت. حتی قبل از بازی با ایران، مشکل اتهام اخلاقی بازیکنش مطرح شد.

این گزارشگر حتی متذکر شد:بزرگترین دشمن ژاپن، در درون تیمش و شخص «هاجیمه موریاسو» قهرمان بود که دروازه بان جاه طلبی مثل زیون سوزوکی را دعوت کرد. این بازیکن کسی است که گویا پیشنهاد حضور در منچستریونایتد را هم داشته، اما این گلر در جام حسابی لنگ زد. چون تا مرحله یک چهارم نهایی در هر بازی گل خورد. قبل از بازی با ایران هم ماجرای ایتو و اتهام ارتباط جنسی با دو زن پیش آمد. چیزی که در ژاپن انتقاد عمومی شدیدی ایجاد کرد.

پارک دایه سیونگ، گزارشگر مجرب پرتال nate هم در گزارشی که عنوان کنایه آمیز «شما (ژاپنی ها) یکی را مثل کاپیتان «سون هیونگ مین» ما راکم داشتید!» نوشت: ژاپن با آن سابقه در برد هایش، ابتدا در مرحله گروهی، مدعی بودنش را با دوم شدن در گروه زیرسئوال برد. در بازی با ایران منسجم، به سرعت «نقصی از اشکالاتش» نمایان شد. هاجیمه موریاسو که از زمان جام جهانی و بعد از آن، به بازی با رد و بدل کردن پاس‌های کوتاه علاقه نشان می‌دهد، همین برگ برنده اش، نقطه ضعف آشکار تیمش شد. به خصوص که ایران، حتی مهدی طارمی، مهاجم کلیدی اش را به خاطر اخراج در بازی قبلی، در اختیارنداشت. اما این ژاپن توان بردن ایران بدون طارمی را هم نداشت. در عقب زمین، بسیار لرزان نشان داد که در این میان سردار آزمون، باعث به هم ریختگی عقب زمین تیم ژاپن شد. دیدید که هم پاس گل داد و حتی خود گل زیبایی زد که با خاطر رجوع به VAR مردود اعلام شد. در همه جا، از کوچک و بزرگ مشکلات عدیده سامورای آبی را دیدند. فقط هم من این حرف را نمی‌زنم که ژاپن کمبود‌های داشت که مهم‌ترین آن، نداشتن فوق ستاره‌ای مثل «سون هیونگ مین» ما بود.

**انتقاد هواداران خودی

گذشته از این بازار نقد و کنایه زنی، خود هواداران ژاپنی هم اعتراف به اشکالات موجود و اشتباهات متعدد در تیم داشتند.چون پس از ثبت برد درخشان تیم ما، از فرط خشم به فضای مجازی هجوم آوردند و چنین «کامنت های» را به نشانه نارضایتی منتشرکردند:

-موریاسو داشت به چه چیزی نگاه می‌کرد؟ چرا درست تعویض نکرد و نشان نداد که قدرت رفع مشکل را دارد؟

-ایران متحدشد تا مردمش را خوشحال کند و ما در مشکلات ماندیم.

-از نظر نتیجه بهتر بود از ابتدای نیمه دوم ایتاکورا تعویض می‌شد. به نظر می‌رسید مصدوم است. در بازی امروز، تفاوت توانایی مربیان ایرانی و خودمان را احساس کردم. ایران از تاکتیک‌های زیادی استفاده کرد که منجر به بردش شد.

-من که متوجه نشدم. به من بگویید واقعا استراتژی و تاکتیک موریاسو برای این بازی چه بود؟

-فکر می‌کنم این یک بازی بود که بازیکنان عادی ژاپن هم می‌توانستند برنده اش شوند. اما ما با این همه بازیکن بزرگ، شرایط مان بد واقعا بد بود.

-راستش من ناامید شدم. حتی اگر بازیکنان تمام تلاش خود را انجام دهند. ولی اگر مربی اینطور باشه... هدردادن پول است...

-ببخشید که می‌گویم ما کاملا خراب بودیم... باید به ایران آفرین گفت.

- ایران قوی بود. فکر می‌کنم چاره‌ای جز پذیرش این باخت نداریم