حتی در ابرها نیز پلاستیک یافت می‌شود

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از نائوتیلوس؛ پلاستیک‌ها آنچنان در سرتاسر محیط پیرامون ما فراگیر شده‌اند که از قلۀ اورست تا اعماق گودال ماریانا و حتی در جفت جنین انسان و مدفوع نوزاد نیز وجود دارند. این مواد بادوام که برای ماندگاری طولانی طراحی شده‌اند، برای مدت درازی در محیط باقی می‌مانند. مثلاً کیسه‌های پلاستیکی تا 20 سال و پوشک یک‌بارمصرف تا 200 سال ماندگاری دارند.

از آنجایی که این مواد درنهایت به میکروپلاستیک‌هایی تجزیه می‌شوند که کوچک‌تر از یک میکرومتر هستند، شناسایی آنها چالش‌برانگیز است. با توجه به حضور گستردۀ پلاستیک‌ها، برخی از دانشمندان از ردیابی چرخه میکروپلاستیک‌ها در اقیانوس‌ها، جو و خاک سراسر جهان پشتیبانی می‌کنند، کاری مشابه نظارت بر کربن و فسفر که اکنون انجام می‌شود.

میکروپلاستیک‌ها در مواد مصرفی مختلف از جمله نوشیدنی‌ها، عسل، نمک و طیف وسیعی از پروتئین‌ها مانند غذاهای دریایی، استیک و جایگزین‌های گوشت گیاهی یافت شده‌اند. نکته‌ اینجاست که یک لیتر آب بطری حاوی تقریباً 240,000 قطعه پلاستیکی قابل تشخیص است.

اکتشافات اخیر درک ما را از میزان آلودگی پلاستیکی گسترش داده است. برای مثال، محققان نمونه‌های مایع را از ابرهای بالای کوه تای در چین جمع‌آوری کردند و در آن الیاف میکروپلاستیک کشف کردند. علاوه بر این، نوع جدیدی از سنگ‌های رسوبی به نام «پلاستیستون‌» در 11 کشور در پنج قاره شناسایی شده است که از ترکیب پلاستیک مذاب با مواد معدنی محیطی تشکیل شده است.

علاوه بر این، اخیراً مطالعه‌ای در مجلۀ پی‌ناس (PNAS)  منتشر شده که نشان می‌دهد یک لیتر آب بطری حاوی تعداد قابل توجهی قطعات پلاستیکی قابل تشخیص است که این میزان بسیار بیشتر از تخمین‌های پیشین است. مطالعات اخیر بر کوچک‌ترین ذرات پلاستیکی، معروف به نانوپلاستیک، تمرکز کرده‌اند. این ذرات می‌توانند به مغز، روده و قلب نفوذ کنند و حتی راه خود را از جفت جنین بگشایند و به نوزادان داخل رحم مادر برسند.

همچنین استفاده از لجن فاضلاب تصفیه‌شده به عنوان کود به آلودگی میکروپلاستیکی در زمین‌های کشاورزی انجامیده است. این عمل به طور بالقوه می‌تواند زمین‌های کشاورزی را به یکی از بزرگترین مخازن جهانی آلودگی میکروپلاستیکی تبدیل کند.