دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری

۴ مربی لیگ برتری قربانی نتیجه گرایی و دهن بینی از روی سکوها

۴ مربی لیگ برتری قربانی نتیجه گرایی و دهن بینی از روی سکوها
حتی اگر بپذیریم مربیانی مثل محمود فکری اگر در هوادار می‌ماندند هم نتیجه نمی‌گرفتند باز هم باید به عجله مدیران برای کنار گذاشتن آن‌ها اشاره کنیم.
کد خبر : 886229

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، از ابتدای فصل تاکنون ۴ مربی یعنی علیرضا منصوریان، رسول خطیبی، سید مهدی رحمتی و محمود فکری از باشگاه‌های خود جدا شده اند. بعضی از آن‌ها مثل علیرضا منصوریان مجبور به جدایی شدند و در واقع شرایط هواداری در تیمی مثل فولاد طوری بود که منصوریان دیگر نمی‌توانست در اهواز بماند. عده‌ای هم مثل رسول خطیبی اصلاً نتایج خوبی کسب نکردند و با وجود اینکه قرارداد داشتند در نهایت به برکناری تن دادند.جالب اینجا است که تعویض منصوریان به ضرر فولاد شد و از آنجا که مدیران این باشگاه به خواسته هوادارانشان برای حضور مربی خارجی تن دادند حالا این تیم در قعر جدول قرار دارد. در مورد پیکان هم شرایط همینطور است و رفتن خطیبی و حضور عنایتی تغییری در شرایط این تیم ایجاد  نکرد و پیکان از 3 بازی گذشته خود 2 تساوی و یک باخت داشته است یعنی همان نتایجی که خطیبی می گرفت.

مورد رحمتی و فکری تا حدی فرق می‌کند آن‌ها در واقع خودشان تصمیم به جدایی گرفتند و دست مدیران و مالکان باشگاه را باز گذاشتند، اما حرف اصلی ما این است که چرا باید هنوز به نیم فصل نرسیده ۴ مربی شغل خود را از دست بدهند؟ رفتن این چهار مربی یا حداقل جدایی دو نفر از آن‌ها نتیجه دهن بینی بعضی از مدیران و البته نتیجه گرا بودن آنها است. نکته مهم و در عین حال عجیب اینکه معمولاً مدیران باشگاه‌ها برکنار نمی‌شوند و مربیان را قربانی می‌کنند تا خودشان چند صباحی بیشتر بمانند. البته امسال در سپاهان ماجرای محمدرضا ساکت را داشتیم و در نساجی هم صادق درودگر زودتر از سید مهدی رحمتی خودش استعفا کرد، اما به طور کلی معمولاً مربیان قربانی می‌شوند تا یک سری از افراد به اهداف خود برسند.

در بدترین حالت ممکن انتظار می‌رفت این چهار مربی حداقل تا پایان رقابت‌های نیم فصل بمانند و کارنامه آن‌ها به صورت دقیق‌تر بررسی شود البته در این مطلب از عملکرد هیچکدام از این مربیان دفاع نمی شود و طبعاً آن‌ها خودشان می‌توانند چنین کاری را انجام بدهند، اما بحث کلی در مورد مکانیزم غلط باشگاهداری، انتخاب مربی و برکناری مربیان است. بعضی اوقات آنقدر فشار روی یک مربی زیاد می‌شود که در نهایت عطای ماندن در تیمش را به لقای آن می‌بخشد. به طور مثال می‌توان به علیرضا منصوریان و سید مهدی رحمتی اشاره کرد که شاید در نهایت اسیر اتمسفر موجود در سکو‌های ورزشگاه‌های اهواز و قائمشهر شدند.

انتهای پیام/

ارسال نظر
هلدینگ شایسته