بازسازی چهره مومیایی ۵۰۰ ساله به کمک فناوری‌های جدید

به گزارش خبرنگار علم و فناوری آنا، انسان در طول تاریخ زیست خود در کره زمین بنا به دلایل متعددی اجساد افراد درگذشته را مومیایی کرده است.

به طور کلی دو نوع مومیایی در جهان وجود دارد که مومیایی طبیعی و مومیایی مصنوعی محسوب شده و مومیایی طبیعی در شرایطی ایجاد می‌شود که بافت‌های بدن یک موجود زنده پس از مرگ به دلیل شرایط طبیعی محیط مانند سرما، خشکی، نبود اکسیژن یا محیط نمکی و ... تجزیه نشده و سالم باقی بماند.

در مومیایی مصنوعی، اما انسان با دخالت در شرایط جسد و محیط نگهداری آن، باعث می‌شود جسد سالم مانده و تجزیه نشود.

به همین دلیل مومییی‌های مصنوعی علاوه بر اطلاعات زیستی از موجودات زنده در زمان‌های گذشته، اطلاعات ارزشمندی از فرهنگ، فناوری و جنبه‌های مختلف زندگی انسان‌ها در یک بازه زمانی خاص ارائه می‌دهد.

به تازگی تیمی از دانشمندان موفق شدند با بهره گیری از فناوری‌های مدرن، چهره مشهورترین مومیایی کشف شده در پرو را بازسازی کنند. روز گذشته طی مراسمی ویژه از چهره این دختر نوجوان اینکا که بیش از ۵۰۰ سال پیش طی مراسمی در بالای کوه‌های آند قربانی شده بود، رونمایی شد.

در این مراسم بازدید کنندگان قادر بودند نیم تنه سیلیکونی زنی جوان را با گونه‌های برجسته، چشمان سیاه و پوست برنزه را مشاهده کنند.

این اثر توسط تیمی از دانشمندان لهستانی و پرویی که با یک مجسمه ساز سوئدی متخصص در بازسازی صورت همکاری داشتند، در مراسمی در موزه پناهگاه‌های آند دانشگاه کاتولیک سانتا ماریا در آرکیپا ارائه شد.

به گزارش آنا، یوهان راینهارد (Johan Reinhard)، انسان شناس آمریکایی که عملیات کاوش و کشف مومیایی معروف به خوانیتا (Juanita) که با عنوان دوشیزه یخی اینکا نیز شهرت دارد را انجام داده بود در این رابطه گفت: تصور می‌کردم هرگز نخواهم دانست چهره او در زمان زنده بودن چگونه بود.

راینهارد این مومیایی را در سال ۱۹۹۵ در ارتفاع بیش از ۶ هزار متری قله آتشفشانی پوشیده از برف آمپاتو کشف کرد. اکنون ۲۸ سال بعد از کشف این مومیایی، با کمک فناوری‌های مدرن و به همت متخصصی به نام اسکار نیلسون (Oscar Nilsson) ترسیم چهره واقعی این مومیایی به واقعیت تبدیل شده است.

نیلسون، یک باستان شناس و مجسمه ساز سوئدی است که در بازسازی‌های سه بعدی صورت انسان‌های باستانی تخصص دارد. البته بازسازی چهره یک مومیایی کار ساده‌ای نبوده و این مدل سازی صورت حدود ۴۰۰ ساعت طول کشیده است.

داگمارا سوشا (Dagmara Socha)، زیست باستان شناس لهستانی در مرکز مطالعات آند دانشگاه ورشو، در رابطه با پروژه فوق الذکر گفت که اولین گام برای دستیابی به چهره خوانیتا، به دست آوردن یک ماکت از جمجمه وی بود. در ادامه اسکن‌های بدن، مطالعات دی ان‌ای ویژگی‌های قوم شناسی، سن، رنگ چهره و سایر مشخصات این دختر مومیایی شده مورد بررسی قرار گرفته و در بازسازی صورت استفاده شد.

بر اساس مطالعات مردم‌شناسی، خوانیتا بین سال‌های ۱۴۴۰ تا ۱۴۵۰ میلادی، زمانی که بین ۱۳ تا ۱۵ سال سن داشت، قربانی شد. او ۱۴۰ سانتیمتر قد و ۳۵ کیلو وزن داشته و شواهد نشان می‌دهد به خوبی تغذیه می‌شد.

تصویر برداری سی تی اسکن پیشرفته انجام شده روی این مومیایی که توسط محققان دانشگاه جان هاپکینز انجام شد، نشان می‌دهد علت احتمالی مرگ وی، ضربه شدید به لوب پس سری راست بود.

راینهارد که تاکنون بیش از ۱۴ قربانی انسانی اینکا‌ها از جمله سه کودک در یک گودال یخی در آتشفشان Llullaillaco آرژانتین را در ارتفاعات آند کشف کرده است، در این رابطه گفت که دانشمندان در حال بررسی جنبه‌های زندگی خوانیتا، مانند رژیم غذایی او و اشیایی که در کنار او یافت شده‌اند، بوده و این یافته‌ها به ما کمک می‌کند تا زندگی او و فرهنگ اینکا‌ها را بهتر درک کنیم.