خودرو‌های خودران جایی برای استراحت نیست/ لزوم هوشیاری راننده انسانی در خودرو‌های خودمختار

به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری علم و فناوری آنا، داده‌های اولیه در مورد فعالیت‌هایی که انجام آن‌ها در وسایل نقلیه خودکار ناامن خواهد بود، منتشر شده است.

از انجام کار گرفته تا تماشای جهان، از رسانه‌های اجتماعی تا استراحت - نتایج اولیه در دسترس است.
مطالعه‌ای که توسط دانشگاه RMIT استرالیا با همکاری یک پژوهشگر ایرانی انجام شد، سناریو‌هایی را بررسی کرد که در آن راننده باید فوراً کنترل یک وسیله نقلیه خودران را به‌ویژه در مواقع اضطراری در اختیار بگیرد.

این مجموعه از مطالعات به تأثیر تجربه و سه شکل حواس‌پرتی – مربوط به کار، رسانه‌های اجتماعی و استراحت – بر روی توانایی واکنش نشان دادن راننده می‌پردازد.

دکتر «ننگ ژانگ» نویسنده اصلی این مطالعه در دانشکده مهندسی، گفت: مقامات باید قبل از ظاهر شدن وسایل نقلیه خودکار سطح ۳ و ۴ در جاده‌های استرالیا، سیاست‌هایی را برای تنظیم استفاده مسئولانه از وسایل نقلیه خودکار تدوین کنند.

در حالی که کمیسیون حمل و نقل ملی یک چارچوب قانونی برای وسایل نقلیه خودکار در استرالیا ترسیم کرده است، آموزش راننده، صدور مجوز و تعهدات هنوز در حال بررسی است.

پنج سطح از اتوماسیون خودرو وجود دارد. در حال حاضر، سطح ۱ و سطح ۲ از طریق ویژگی‌هایی مانند حفظ خطوط، پارک خودکار، و کروز کنترل رایج هستند.

وسایل نقلیه خودکار پیشرفته‌تر - چیزی که وقتی می‌گوییم «خودرو‌های بدون راننده» به آن فکر می‌کنیم - در حال حاضر در حال آزمایش هستند، اما هنوز به صورت تجاری در استرالیا در دسترس نیستند.

ژانگ گفت: در رانندگی خودکار سطح ۳ و ۴، راننده انسانی همچنان باید در مواقع اضطراری واکنش نشان دهد و کنترل وسیله نقلیه را در دست بگیرد.

این داده‌ها محل شروع مقررات است و می‌تواند منجر به قوانین مبتنی بر داده‌ها شود که تضمین می‌کند رانندگان زمان کافی برای واکنش سریع و بدون نقص به رویداد‌های اضطراری خواهند داشت.

محققان با استفاده از یک شبیه‌سازی خودکار سطح ۳ خودرو، سرعت و اثربخشی شرکت‌کنندگان را در کنترل خودرو در مواقع اضطراری آزمایش کردند.

ژانگ گفت: از آن‌ها خواستیم ایمیل‌های تجاری بنویسند (شرایط کاری)، فیلم تماشا کنند (شرایط سرگرم کننده) و با چشمان بسته استراحت کنند (شرایط استراحت).
رانندگان برای انجام این ک ار‌ها به سطوح بالا، متوسط و پایین فعالیت ذهنی نیاز داشتند.

ما واکنش آن‌ها را پس از یک فاصله کوتاه (۵ دقیقه) یا فاصله طولانی (۳۰ دقیقه) از شرکت در یکی از این وظایف آزمایش کردیم. همه این کار‌ها تسلط بر رانندگی و واکنش پذیری را بدتر کرد و منجر به دوره رانندگی ضعیف‌تر شد.

ژانگ افزود: متوجه شدیم که نخست استراحت و بعد از آن، انجام کار، منجر به بدترین واکنش به بازپس گیری کنترل خودرو می‌شود. رسانه‌های اجتماعی کمتر مخل بود. با این حال، هر چه شرکت‌کننده مدت طولانی‌تری در یک فعالیت شرکت می‌کرد، واکنش آن‌ها به شرایط اضطراری بدتر می‌شد.

این گروه تحقیقاتی بین رشته‌ای متخصصان RMIT در حوزه‌های ارتعاش بدن انسان، مهندسی خودرو، و روان‌شناسی شناختی را از دانشکده مهندسی، دانشکده بهداشت و علوم زیست پزشکی و دانشکده علوم گرد هم آورد.

پروفسور «استفان رابینسون» محقق زیست پزشکی و نویسنده مقالات، هشدار داد که شرایط اضطراری به سطح بالایی از شناخت نیاز دارند.

رابینسون گفت: به محض اینکه اتفاق غیرمنتظره‌ای رخ می‌دهد، مانند دویدن کودک در جاده، باید بتوانیم از توانایی‌های شناختی کامل خود برای ارزیابی موقعیت و انجام اقدامات مناسب استفاده کنیم.

درخواست برای به دست گرفتن کنترل رانندگی در وسایل نقلیه خودکار زمانی اتفاق می‌افتد که رایانه داخلی توانایی مقابله با شرایط رانندگی تغییریافته یا پیچیده را نداشته باشد. چنین شرایطی به طور بالقوه خطرناک هستند و راننده را ملزم به تمرکز سریع و اقدام قاطع برای ایمن نگه داشتن جاده‌های ما می‌کند.
علاوه بر حواس پرتی، این مطالعه تجربه رانندگان را با تمرکز بر جوانان مورد بررسی قرار داد.

این پژوهشگران می‌گویند: متوجه شدیم که تجربه رانندگی و عملکرد گرفتن کنترل رانندگی بسیار به هم مرتبط هستند به طوریکه رانندگان بی‌تجربه (با کمتر از ۲۰ هزار کیلومتر تجربه رانندگی) کندتر و با اثربخشی کمتر واکنش نشان می‌دهند.

ژانگ گفت: مسافت طی شده از زمان اخذ گواهینامه رانندگی مهمتر از تعداد سال‌های پس از دریافت گواهینامه است.

یافته‌های ما تاکید می‌کند تولیدکنندگان خودرو و مقامات صدور مجوز برای خودرو‌های خودران، باید راه‌حل‌هایی ارائه کنند که تضمین کننده ایمنی برای رانندگان با سطوح مختلف تجربه رانندگی باشد.
این تیم اکنون در حال بررسی چگونگی تحریک هوشیاری و بهبود اثربخشی به دست گرفتن رانندگی توسط راننده است.

کارشناس مهندسی و نویسنده مقالات، پروفسور «محمد فرد» می‌گوید هدف انتقال بی‌وقفه و ایمن بین اتوماسیون خودرو و انسان است. دولت‌ها می‌توانند به طور مؤثر از ایمنی جاده‌ها با اذعان به این اثرات مضر و تنظیم فعالیت‌های غیررانندگی در زمینه رانندگی خودمختار و خودران محافظت کنند.

فرد گفت: هدف کار ما افزایش «تعامل انسان و اتوماسیون» برای وسایل نقلیه خودران و بهبود چشمگیر نحوه تعامل و کنترل انسان با این وسایل نقلیه خودران پیشرفته است که منجر به افزایش کارایی و ایمنی در عملکرد آن‌ها می‌شود.

با این حال، محدودیتی برای آنچه مهندسی و طراحی وسایل نقلیه خودران می‌تواند به دست آورد وجود دارد. محققان تاکید کردند که مقررات باید به مسائلی مانند حواس پرتی، هوشیاری و تجربه قبل از اجرای موفقیت آمیز اتوماسیون سطح ۳ در استرالیا نیز بپردازند.
نتایج این تحقیقات در نشریه Safety Research منتشر شده است.