خطر جهش در کمین حیوانات جهان/ حادثه چرنوبیل تکرار می‌شود؟

به گزارش خبرنگار خبرگزاری علم و فناوری آنا، «تیموتی موسو» (Timothy Mousseau)، محقق دانشگاه کارولینای جنوبی، به دیلی میل گفت: در این اقدام ژاپن تریتیوم و کربن ۱۴، همراه با سایر رادیونوکلئید‌ها (که سرطان زا هستند) آزاد می‌شوند. این مواد شیمیایی همگی پتانسیل ایجاد جهش، سرطان و ناهنجاری‌های رشدی را دارند، همانطور که در چرنوبیل دیده شده است.

آب آلوده برای حذف ایزوتوپ‌ها فیلتر شده است و تنها تریتیوم و کربن ۱۴ باقی می‌ماند که ایزوتوپ‌های رادیواکتیو هیدروژن و کربن هستند و به‌راحتی از آب حذف نمی‌شوند.

مارس ۲۰۱۱، نیروگاه هسته‌ای فوکوشیما پس از زلزله و سونامی که سیستم‌های خنک‌کننده این نیروگاه را نابود کرد و باعث ذوب سه راکتور شد، تخریب شد که بدترین فاجعه هسته‌ای از زمان چرنوبیل در سال ۱۹۸۶ بود.

نیروگاه چرنوبیل در حومه پریپیات دچار حادثه بزرگی شد که در آن یکی از رآکتورهایش آتش گرفت، منفجر شد و مواد رادیواکتیو را به مناطق اطراف پخش کرد. از آن زمان، حیواناتی که در معرض این مواد قرار گرفته بودند دچار تغییر شکل و تغییرات ژنتیکی شده و ساکنان منطقه نیز به سرطان مبتلا شدند.

شرکت نیروی برق توکیو (TEPCO) اعلام کرد زمانی که نیروگاه فوکوشیما دچار ذوب شد، این سازمان آب آلوده را در هنگام خنک کردن راکتور‌های خراب شده جمع آوری کرده است.

دولت ژاپن استفاده از سیستم پردازش مایع پیشرفته (ALPS) را در سال ۲۰۱۳ برای فیلتر کردن مضرترین مواد آغاز کرد. ALPS تقریباً تمام عناصر سمی را از آب حذف می‌کند، اما قادر به فیلتر کردن تریتیوم نیست. TEPCO تریتیوم را بی‌ضرر می‌داند، اما در صورت مصرف زیاد، خطر ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهد.

موسو می‌گوید: شکی نیست این رهاسازی به ارگانیسم‌هایی که در معرض آن قرار گیرند آسیب وارد می‌کند.

برای تخلیه این فاضلاب هسته‌ای به اقیانوس، TEPOC یک تونل زیردریایی به طول یک مایل ساخته که از پایه نیروگاه هسته‌ای تا اقیانوس امتداد دارد.

TEPOC روز پنجشنبه دکمه رهاسازی مخازن را فشار داد تا فرآیند تخلیه‌ای را آغاز کند که انتظار می‌رود ۴۰ سال طول بکشد.

بر اساس اسناد TEPCO و دولت ژاپن، فرآیند فیلتراسیون، استرانسیم-۹۰ و ید-۱۲۹ را حذف می‌کند و غلظت کربن-۱۴ در آب آلوده بسیار کمتر از استاندارد قانونی برای تخلیه است.

موسو می‌گوید: متأسفانه در حال حاضر هیچ فرآیندی وجود ندارد که بتواند تریتیوم را از آب آلوده در مقیاس صنعتی حذف کند.

دو راه جایگزین برای تخلیه این مواد سمی به طبیعت وجود دارد. نخست، نگهداری آن تا زمانی که زوال طبیعی رادیواکتیو غلظت آن را به سطوح بسیار پایین یعنی حدود ۵۰ تا ۱۰۰ سال کاهش دهد. دوم، قرار دادن آن در یک بستر مثلاً بتن به‌طوریکه نتواند در خاک انباشته شود.

تریتیوم گازی بی‌رنگ و بی‌بو با نیمه عمر حدود ۱۲ سال است. این ایزوتوپ هیدروژنی در مقادیر زیادی توسط برنامه نظامی هسته‌ای تولید شده است.

این ماده می‌تواند از طریق استنشاق، بلع یا جذب از طریق پوست وارد بدن شود و در صورت مصرف زیاد، خطر ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهد.

موسو توضیح می‌دهد تریتیوم، به هر شکلی، چه خوراکی و چه استنشاقی می‌تواند باعث آسیب ژنتیکی مثلا افزایش میزان جهش، سرطان، اختلالات رشدی، اختلال در باروری یا حتی ناباروری شود و کاهش طول عمر شود.

آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) پس از دو سال بررسی ایمنی که در ماه ژوئیه به پایان رسید، به طرح ژاپن چراغ سبز نشان داد.

«رافائل ماریانو گروسی»، مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در پیش‌گفتار این گزارش گفت: «بر اساس ارزیابی جامع خود، آژانس به این نتیجه رسیده است که رویکرد و فعالیت‌های ژاپن برای تخلیه آب تصفیه‌شده با استفاده از ALPS با استاندارد‌های ایمنی بین‌المللی مطابقت دارد.

آژانس خاطرنشان می‌کند علاوه بر این، تخلیه کنترل شده و تدریجی آب تصفیه شده به دریا، همانطور که در حال حاضر توسط TEPCO برنامه‌ریزی و ارزیابی می‌شود، تأثیر رادیولوژیکی ناچیزی بر انسان و محیط زیست خواهد داشت.

صلح سبز روز سه شنبه گفت که خطرات رادیولوژیکی هنوز به‌طور کامل ارزیابی نشده است و پیامد‌های بیولوژیکی تریتیوم، کربن-۱۴، استرانسیوم-۹۰ و ید-۱۲۹، که با آب آزاد می‌شوند، «ئادیده گرفته شده اند.»

EPCO قصد دارد در مرحله نخست این پروژه که ۱۷ روز طول می‌کشد هشت هزار و ۵۹۸ تن فاضلاب را به اقیانوس بریزد.

این سازمان مدعی است ۳۴ هزار و ۳۹۲ تن دیگر که معادل ۱۰ مخزن است مارس ۲۰۲۴ آزاد خواهد شد.

انتظار می‌رود آزاد‌سازی بیش از یک میلیون تن از آب آلوده فاضلاب هسته‌ای فوکوشیما حدود ۳۰ تا چهل سال طول بکشد. اگرچه ژاپن اصرار دارد تخلیه آب آلوده پس از ارزیابی کارشناسان خارجی و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی کاملاً ایمن است، اما این طرح خشم کشور‌های همسایه را برانگیخته است.

موسو می‌گوید: «پیش‌بینی پیامد‌های درازمدت تخلیه بدون تحقیقات علمی بیشتر، غیرممکن است.

عدم قطعیت‌های مشابهی برای اثرات آفت‌کش‌ها به عنوان مثال DDT، هیدروکلرو فلوئوروکربن‌ها (یعنی اثرات بر لایه ازن)، پلاستیک‌ها و حتی CO۲ (اثرات بر تغییرات آب و هوا) وجود داشته است. فقدان تحقیقات کافی در در مورد شرایط مشابه موجب انقراض بسیاری از حیوانات مانند اثرات DDT بر پرندگان شد.

خوشبختانه، تا حد زیادی از اثرات آفت‌کش‌ها و CFC‌ها بهبود داده‌ایم، اما هنوز باید با اثرات طولانی مدت پلاستیک و گاز‌های گلخانه‌ای مقابله کنیم. اثرات بلندمدت انتشار تریتیوم در حال حاضر کاملاً ناشناخته است، اما باید برای همه نگران‌کننده باشد.

چین از آن زمان غذا‌های دریایی ژاپن را ممنوع کرده و از این کشور به عنوان «بسیار خودخواه و غیرمسئولانه» انتقاد کرده است.

وزارت خارجه پکن در بیانیه‌ای اعلام کرد: اقیانوس ملک مشترک همه بشریت است و تخلیه اجباری فاضلاب هسته‌ای فوکوشیما به اقیانوس اقدامی بسیار خودخواهانه و غیرمسئولانه است که منافع عمومی بین‌المللی را نادیده می‌گیرد.

معترضان کره جنوبی نیز با بنر‌هایی که روی آن نوشته شده بود «دریا زباله‌دان ژاپن نیست» سعی کردند وارد سفارت ژاپن در سئول شوند.