بازکردن قفل و رمزعبور با تراشه‌های زیر پوستی آسان شد

به گزارش خبرنگار خبرگزاری علم و فناوری آنا، مهندس نرم‌افزارمیانا ویندال حدود ۲۵ ایمپلنت زیر پوست خود دارد که از آهنربا گرفته تا فناوری «آراِف‌آی‌دی» (RFID) یا سامانه بازشناسی با امواج رادیویی را شامل می‌شود. او گفت: اگرچه این کار ممکن است باعث خزیدن پوست شما شود، اما در بیشتر موارد، آن‌ها واقعا قابل توجه نیستند. ویندال در کنفرانس امنیتی دف کان در مورد این که چگونه به ایمپلنت‌ها علاقه‌مند شد و تجربه‌اش در برنامه نویسی آن‌ها برای استفاده شخصی، مانند اسکن ساختمان اداری سابقش صحبت کرد.

«آراِف‌آی‌دی» به فناوری قابل اسکن مانند کارت‌های مترو یا کارت‌های پرداخت قدرت می‌دهد. این فناوری نسبتا ساده برای نخستین بار در دهه ۱۹۷۰ به ثبت رسید، ولی اصلاح بدنه آن به هزاران سال پیش بازمی گردد.

ویندال گفت: این ایمپلنت‌ها هنوز به پتانسیل کامل خود نرسیده‌اند و هنوزهم برای بسیاری از مردم گیج‌کننده هستند. اما اگر می‌خواهید دست به جیب شوید و کیف به همراه نداشته باشید، می‌توانید قفل مناسب را خریداری کرده و حسگری را در آن تعبیه کنید که برای اسکن داخل و خارج خانه از دستان شما بهره می‌گیرد.

با این حال، آن‌ها جادویی نیستند. امل گرافسترا، بنیانگذار خدمات ایمپلنت زیستی گفت: این ایمپلنت‌ها مانند فیلم‌های هالیوودی کار نمی‌کنند. حتی زمانی که هیچ فردی در نزدیکی آن‌ها نیست، فعال، زنده یا پرانرژی نیستند.

این بدان معنی است که دامنه استفاده از ایمپلنت‌های «آراِف‌آی‌دی» بسیار محدود است و بیشتر یک فناوری بنیادی است. گرافسترا گفت: موارد استفاده خارج از جعبه محدودی وجود دارد، مانند ایمپلنت کارت کلید تسلا که به شما امکان می‌دهد ماشین خود را روشن کنید، اما معمولاً کاربر باید بتواند تنظیمات کلیدی خاصی را انجام دهد. گرافسترا گفت: «وقتی ما فرستنده را می‌فروشیم، کلید را هم می‌فروشیم، اما قفل را نه. از این رو کاربر برای ساختن «قفل» باید اطلاعات فنی کافی را داشته باشد.

جالب است بدانید که قبل از مراجعه به یک متخصص اصلاح بدن یا متخصص پوست و مو، ممکن است با یک تراشه مواجه شوید که نمی‌توانید از آن استفاده کنید. ویندال گفت:تحقیقات خود را انجام دهید و قبل از انجام عمل جراحی مطمئن شوید که چه می‌خواهید. اگرچه، خود ویندال برخی از این ایمپلنت‌ها را غیرفعال می‌کند که برای نگهداری در زیر پوست بی‌ضرر هستند.

شرکت‌ها اکنون به دنبال راه‌هایی برای استفاده از ایمپلنت‌های «آراِف‌آی‌دی» به عنوان ابزار‌های امنیتی نیز هستند. یک آسیب پذیری ذاتی در ارتباط با این فناوری وجود دارد، زیرا نیازمند این است که اعتبار دسترسی برای دزدیده شدن باز باشد. اما داشتن این اعتبار به عنوان یک ایمپلنت حداقل مانع از آن می‌شود که کسی به راحتی کارت دسترسی یا اطلاعات شما را بدزدد.

ویندال گفت: «احتمال اینکه شخصی بیاید و بتواند مدارک شما را بدون اینکه شما از آن اطلاع داشته باشید اسکن کند، احتمالاً زیاد نیست.

به علاوه از آنجایی که احراز هویت برای جلوگیری از دسترسی غیرمجاز به حساب اهمیت پیدا می‌کند، این ایمپلنت‌ها می‌توانند برای اثبات هویت شما استفاده شوند. از آنجایی که شرکت‌ها به دنبال جایگزینی احراز هویت دو مرحله‌ای با کلید‌های عبور هستند، قرار دادن این اعتبارنامه‌ها در زیر پوست شما بسیار کمک‌کننده خواهد بود. به گفته گرافسترا، رمز عبور شما را می‌توان در یک تراشه ایمپلنت بارگذاری کرد که می‌تواند هویت شما را تأیید کند، برخلاف کلید سخت افزاری که ممکن است گم شود یا تأیید پیام متنی که می‌تواند شما را فریب دهد.

ایمپلنت‌های «آراِف‌آی‌دی» نیازی به تایید سازمان غذا و دارو آمریکا (FDA) ندارند، زیرا دستگاه‌های پزشکی نیستند. به گفته دکترهارشا گانگادارباتلا، استاد کالج رسانه در دانشگاه کلرادو، در حالی که آن‌ها به طور کلی ایمن و مطمئن به نظر می‌رسند، عوامل خطرناکی وجود دارد که باید در نظر گرفت.

او گفت: مصرف‌کنندگان باید کاملاً از هزینه‌های «پنهان» (حریم خصوصی، خطرات و پیام‌های تبلیغاتی) مرتبط با چنین فناوری‌هایی آگاه باشند و فقط به هزینه‌های دریافت چنین ایمپلنت‌هایی توجه نکنند.