قهرمان جهانی که برای رسیدن به سومین طلای متوالی جهان به خانه نرفت!

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا ، کامران قاسم‌پور بعد از کسب دو مدال طلای متوالی امید‌های جهان، سرانجام با تغییر وزن، به دوبنده تیم ملی کشتی آزاد رسید. قهرمانِ فنی و فوق‌العاده‌ای که در همان سال اول ملی‌پوش شدنش در اسلو نشان داد که چه استعدادی پشت سر حسن یزدانی سال‌ها پشت خط مانده است.

او در اسلو ۲۰۲۱ و بلگراد ۲۰۲۲ با شکست نفر اول جهان در وزن ۹۲ کیلوگرم که جی‌دن کاکس آمریکایی بود، بر بام کشتی جهان ایستاد. کاکس پیش از قاسم‌پور، فرمانروای ۹۲ کیلو بود که چهار مرتبه علیرضا کریمی دارنده مدال‎های برنز و نقره جهانی را شکست داده بود، اما سال اول در نیمه‌نهایی مغلوب قاسم‌پور شد و سال دوم در فینال و به این شکل بلافاصله بعد از شکست دوم، اعلام کرد از این پس خودش را برای وزن المپیکی ۹۷ کیلوگرم آماده می‌کند.

او امسال در مسابقات جهانی حضور نخواهد داشت، درحالیکه کامران قاسم‌پور هم طی اردو‌های اخیر دچار آسیب‌دیدگی جدی شده است.

قاسم‌پور البته در ۹۲ کیلوگرم فاصله خود را با رقبای داخلی و خارجی زیاد کرده و حالا تنها نگرانی، کشاله رانی است که از سال گذشته آسیب‌دیده بود و در چند اردوی قبلی، بار دیگر مصدومیت تشدید شد و نگرانی کادرفنی تیم ملی آزاد را به همراه داشت.

کامران قاسم‌پور، اما نمی‌خواهد به هیچ وجه حضور در مسابقات جهانی را از دست بدهد، او در بلگراد ۲۰۲۳ این فرصت را دارد که بتواند سومین مدال طلای جهانی متوالی‌اش را به دست آورد.

چیزی که در تاریخ کشتی ایران کم سابقه است. پیش از این عبدالله موحد قهرمان بزرگ و صاحب‌نام کشورمان ۶ مدال طلای المپیک و جهانی به دست آورد که بدون وقفه و متوالی بوده است. او از مسابقات جهانی ۱۹۶۵ منچستر تا ۱۹۷۰ ادمونتون فقط طلا گرفت که پنج مدالش برای جهانی و یکی برای المپیک بود.

اگر مدال‌آوری موحد و اساسا روی آوردنش سمت کشتی، دیر استارت نمی‌خورد، چه بسا رکوردی عجیب و غریب از مدال طلا را به خود اختصاص می‌داد. او بعد از بیست سالگی کشتی را شروع کرد و چند سال بعد از آن توانست اولین مدال جهانی‌اش را در منچستر بگیرد.

او در سال‌های پس از آن نیز در شهر‌های تولیدو، دهلی نو، مکزیکوسیتی، ماردل پلاتا و ادمونتون هم طلای میان وزن جهان و المپیک را از آن خود کرد.

علاوه بر موحد، ابراهیم جوادی از میان چهار طلای جهانی و یک برنز المپیکش، سه طلای متوالی سبک وزن جهان را از آن خود کرده است. جوادی که یکی از بهترین سبک‌وزن‌های تاریخ کشتی ایران بود که توان رسیدن به مدال‌های بیشتر را هم داشت، طی سال‌های ۱۹۶۹، ۱۹۷۰ و ۱۹۷۱ سه طلای جهانی در ۴۸ کیلوگرم در ماردل‌پلاتا، ادمونتون و صوفیه دست آورد.

پس از آن با آسیب‌دیدگی دست، مدال برنز المپیک ۱۹۷۲ مونیخ را به خود اختصاص داد و در جهانیِ پس از المپیک که سال ۱۹۷۳ در تهران برگزار شد، در وزن ۵۲ کیلوگرم چهارمین مدال طلای جهانی‌اش را گرفت؛ بنابراین اگر کامران قاسم‌پور بتواند در بلگراد روی تشک رفته و طلای دیگری بگیرد، سومین آزادکار ایرانی است که به سومین طلای متوالی جهان می‌رسد.

او برای رسیدن به این رکورد و کلکسیون طلایی، بعد از مصدومیت دوره درمانی و فیزیوتراپی را آغاز کرد و در ایام استراحت فواصل بین اردو‌ها هم در کمپ تیم‌های ملی ماند و روند درمانی‌اش را دنبال کرد. او در این ایام تایم بسیار کمی به خانه رفت و بیشتر از همه کشتی‌گیران و اردونشینان در خانه کشتی بود تا بتواند در بلگراد کشتی بگیرد.